Μεσημέρι μιας πραγματικής Κυριακής με τα ρολά των καταστημάτων κλειστά, κοντοστάθηκα με την φωτογραφική μπροστά του. Ξεκούραζε το μεσήλικο κορμί έξω από την είσοδο της Τράπεζας Πειραιώς με το σακίδιο για «πλάτη».

- Χρόνια πολλά μου λέει κουνώντας το χάρτινο κυπελάκι του καφέ.
- Δεν κρατώ ψιλά εάν και είναι τα μόνα που έχω συνήθως.
Έχω τσιγάρα, μας κάνει;
- Το ρωτάς;
- Να κάτσω;
- Δεν είναι δικό μου το σκαλοπάτι αλλά ούτε και το κτήριο αποκρίνεται γελώντας τρανταχτά.

Ανάβουμε τσιγάρο

- Για πες ;
- Τι να πω;
- Φωτογράφος είσαι;
- Όχι!
- Αλλά τι;
- Αλλά τίποτα, απλά μου αρέσει η φωτογραφία.
- Εμένα πάλι όχι, έχω πράγματα αρκετά για να θυμάμαι δεν χρειάζομαι να βλέπω κιόλας.
- Εδώ μένεις;
- Ναι εδώ ακριβώς πίσω σου στην πόρτα, κρατεί τον αέρα και την βροχή τα βράδια, την μέρα περπατώ.
Οι σακουλές; εεε;
- Ναι…
- Δική μου εφεύρεση, μια μέρα θα την πουλήσω και θα κονομήσω.
Γελάς; Νομίζεις τα έχω πιει; Ότι είμαι τρελός;
Τα χάνεις εδώ έξω είναι αλήθεια, αλλά δεν είμαι τρελός.
- Δεν είπα κάτι τέτοιο, απλά σκεφτόμουν εάν όντως συνέβαινε αυτό που είπες, αυτό θα ήταν τρελό δεν νομίζεις;
- Τι να βγάλεις χρήματα από τις σακουλές στα πόδια; Ναι Θα ήταν όπως άλλωστε μας νομίζουν για τρελούς αυτοί που τώρα μας κοιτούν εδώ να γελάμε και να καπνίζουμε.
- Έφυγα..
Τα τσιγάρα; Τα θες;
- Όχι κράτα τα!
Ε! βγάλε μια φωτογραφία, θα γελάσω

Τα λεμέ ξανά λοιπόν

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°