Σε έναν κήπο με τριαντάφυλλα, ο μέσος άνθρωπος θα σταθεί και θα θαυμάσει τα πιο ωραία, τα πιο μεγάλα, αυτά με τα περισσότερα πέταλα και στη συνέχεια θα πλησιάσει και θα κόψει αυτό που τον ευχαριστεί περισσότερο οπτικά χαρίζοντας έτσι στον εαυτό του κάποιες προσωρινές στιγμές χαράς και ενθουσιασμού, παρουσιάζοντάς το ως, το τριαντάφυλλο «του».

Σε έναν τέτοιο κήπο, βρήκα και “γω ένα.
Μόνο, που το δικό μου δεν έμοιαζε με τα άλλα.
Είχε περισσότερα αγκάθια παρά πέταλα και όλοι απέφευγαν να το αγγίξουν για να μην πληγωθούν.
“Ισως και να ήταν αυτό που με έκανε να το ξεχωρίσω ανάμεσα στα υπόλοιπα.

Δεν το έκοψα, βλέπετε δεν ήθελα να μου μαραθεί γρήγορα!
Το μόνο που έκανα ήταν να το επισκέπτομαι, να το θαυμάζω και να χαϊδεύω τα αγκάθια του, που μου ξέσκιζαν την σάρκα χωρις να διαμαρτύρομαι ή να παραπονιέμαι, καθώς ήξερα τις
συνέπειες πριν το πλησιάσω.

Πέρασε αρκετός καιρός έτσι, μέχρι που μια μερα το τριαντάφυλλό «μου» δεν ήταν πια εκεί. Όποτε βλέπω τριαντάφυλλα, ελπίζω κάπου μέσα σε ολα αυτά να ξαναβρώ το δικό μου.

Αλλά τι λέω;
Το δικό μου ήταν μοναδικό.
Γιατί το δικό μου τριαντάφυλλο μύριζε έρωτα…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1