Παίρνει ο άλλος δέκα, είκοσι τραγούδια, που είναι ολοφάνερη (και εξάλλου δεν κρύφτηκε) η προέλευσή τους και βγάζει μούφα όλο το έργο του Σαββόπουλου, και μέσα στο έργο συμπεριλαμβάνεται και η ικανότητά του σαν περφόρμερ. Ενώ ο Χατζιδάκις ας πούμε, κάθε χρόνο που συμπληρώνει σαν πεθαμένος, όλο και πιο της αριστεράς γίνεται και ως εκ τούτου δεν έχει κατακλέψει το μουσικό σύμπαν από Μίκλος Ρόζα μέχρι τους κλασικούς.

Όμως, ακριβώς, το θέμα (με μπόλικα επί μέρους θέματα) είναι αλλού. Στο ότι ο Σαββόπουλος προσφέρει μια επίφαση προοδευτικότητας, ενώ προ πολλού είναι ενσωματωμένος. Ότι έχει ξεχειλώσει το εμπόριο των ιδεών, εμπορευόμενος το γόνιμο παρελθόν του επί μακρόν. Ότι δεν τραγούδησε, όπως ο προσφιλής Καλατζής, τον «Σταμούλη τον λοχία», για να τον συμπεριλάβεις στο προ-πολιτικό στάδιο της τέχνης. Πάντα είχε θέσεις και μοίραζε αξιώματα και ποινές, σε αντίθεση με το προχθεσινό στάδιο, που μοίρασε χαμόγελα και ζαχαρωμένα τραγουδάκια άλλων, που κάποτε απέρριπτε μετά βδελυγμίας, αλλά η πολιτική οικονομία τον δίδαξε να τα σέβεται.

Κατάμονα πράγματι τα αριστουργηματικά του τραγούδια όπως η Παράγκα, η Δημοσθένους λέξις, το με Αεροπλάνα και βαπόρια, οι- δεν ξανάγινε- Αχαρνείς του και , και , και.

Όχι Ντύλαν ασφαλώς, ο Ντύλαν εξαπάτησε ολόκληρο ημισφαίριο, ο Σαββόπουλος ήταν της σχολής του απατεωνισμού σε μια μόνο χώρα. Μόνο που όταν μιλάμε για εξαπάτηση σε αυτά τα επίπεδα και με αυτό το περιεχόμενο, μιλάμε ακριβώς για τέχνη.

Είναι θλιβερό για μας, που τριφτήκαμε με το υλικό του και τον ήχο του, που πιστέψαμε, όχι σε κάποια ιδεολογία του, αλλά στο ταλέντο και στην ενέργειά του, να εκτελεί τόσο ψυχρά την νεανική του πολιτικοποίηση, αυτήν από τις λίγες στην Ελλάδα, της ΕΡΕ και της Χούντας, που έφερνε, με μιμητικό πάντα τρόπο, τον αέρα ενός Γαλλικού Μάη στον ακίνητο παγωμένο Ελληνικό Δεκέμβρη.

Ου γαρ έρχεται μόνον θα πεις. Αλλά, ο ίδιος θα σε έχει και πάλι προλάβει λέγοντας «Σε αυτήν την ηλικία ή μιλάς της κάθε μιας γενιάς ή κλείνεις και σχολάς». Και βέβαια, είναι γεγονός ότι ο Σαββόπουλος στις γενιές των πεντακοσίων ευρώ , της απλήρωτης εργασίας , των ταριχευμένων αστικών αξιών δεν μιλάει, δεν λέει.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη