Στη χαρά του βλαχοδήμαρχου εξελίσσεται η μεγάλη περιπέτεια της μόλυνσης του Σαρωνικού. Βλαχοδήμαρχοι και περιβαντολλόγοι έχουν πιάσει στασίδι στα κανάλια για μερικά λεπτά διασημότητας. Σ΄αυτές τις περιπτώσεις και καθώς βλέπεις τις φάτσες των βλαχοδημάρχων συνειδητοποιείς το μέγεθος της οξυδέρκειας του ελληνικού λαού.

Ο λαός επιλέγει τους βλαχοδημάρχους αλλά και τους βουλευτές με την λογική του ειδώλου του στον καθρέφτη. Οσο πιο πολύ μοιάζει ο βλαχοδήμαρχος στο είδωλο του μέσου Ελληνα τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να εκλεγεί. Ετσι βουλευτές και βλαχοδήμαρχοι και γενικότερα το πολιτικό προσωπικό της χώρας παραπαίμπει στις μεγάλες κυριακάτικες παρέες στα βλάχικα της Βάρης.

Το μαζούτ της Αγίας Ζώνης (πάντα με το σταυρό στο χέρι εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες) είναι κατά κάποιο τρόπο ένα σημάδι από την αφύπνιση της φύσης για την μόλυνση που της έχει προκαλέσει ο Ελληνας. Οταν η μόλυνση φθάσει σε επίπεδα Αμερικής θα έχουμε κι εδώ τυφώνες Ιρμα.

Για την ώρα το Μαζούτ δένει υπέροχα με τους Ρώσους, τους Ουκρανούς, τους Αλβανούς, τους Αραβες, τους Κινέζους, τους Τούρκους και τα λοιπά ομορφόσογα του πλανήτη που έχουν πλακώσει στα νότια και πιο ιδιαίτερα σε Γλυφάδα, Βούλα, Βουλιαγμένη. Ο οξυδερκής δήμαρχος Κωνσταντέλος ετοιμάζει ειδικές ξεναγήσεις με τα δίπατα λεωφορεία στις μολυσμένες ακτές της Γλυφάδας, του Καβουρίου και των Τζιτζιφιών.

Στο μεταξύ και ο ηρωικός Κουρουμπλής το ξανασκέφθηκε και δεν λέει να παραιτηθεί-κορόδιο είναι; Ξέρετε πολλούς πασόκους που έχουν παραιτηθεί;

Η ζωή του μικρού Παναγιώτη από το Ματσούκι Αιτωλοακαρνανίας θα αλλάξει δραματικά για πάντα στα 10 του χρόνια. Μία ανέμελη παιδική παρέα έπιασε στα χέρια της ένα σιδερένιο αντικείμενο και θέλησε να το κάνει παιχνίδι της. Κανένα από τα 7 παιδιά δεν κατάλαβε ότι ο πόλεμος που είχε τελειώσει χρόνια πριν θα δήλωνε «παρών» στο χωριό του Αγρινίου μέσω μιας σκουριασμένης χειροβομβίδας-γράφει παλαιότερο αφιέρωμα του Πρώτου Θέματος στον τετραπέρατο πασόκο.

Ο Παναγιώτης της τετάρτης τάξης είναι ο πιο μικρός και ο πιο περίεργος. Τα γέλια σταματούν ξαφνικά. Μία λάμψη σβήνει για πάντα το φως από τα μάτια του.

“Από μικρός ήμουν ένα περίεργο, υπερκινητικό και ανήσυχο παιδί. Το κόστος αυτών των χαρακτηριστικών το πλήρωσα, όταν βρέθηκα με παιδικούς μου φίλους σε νησίδα του ποταμού Αχελώου στο χωριό μου, όπου βρήκαμε μια εγκαταλειμμένη από τις κατοχικές δυνάμεις χειροβομβίδα. Αφού την περιεργαστήκαμε, εισπράξαμε τις συνέπειες της περιέργειάς μας. Ενας παιδικός φίλος μου νεκρός, εγώ έχασα το φως μου και η υπόλοιπη παρέα με μικροτραυματισμούς. Η χειροβομβίδα ήταν μεταξύ των “δώρων” που είχαν διασκορπίσει οι Γερμανοί στην Ελλάδα και μας άφησαν ως ενθύμια, όταν απέσυραν τα στρατεύματά τους”

Το 1965 πηγαίνει στη σχολή τυφλών στην Καλλιθέα, όμως λόγω της ηλικίας του αναγκάζεται να παρακολουθήσει τα μαθήματα της αντίστοιχης σχολής στη Θεσσαλονίκη. Ως «αυτοεξόριστος», όπως συνηθίζει να λέει. Ο πατέρας του θα κάτσει μαζί του μόλις 3 μέρες. Με ένα γράμμα του αργότερα θα του ανακοινώνει ότι θα σπουδάσει νομικά. Η πατρική φιγούρα τον σημαδεύει καταλυτικά.

Το 1974 μπαίνει στη Νομική Αθήνας και ηγείται του αγώνα των τυφλών. Για τις δράσεις του το συντηρητικό κατεστημένο της εποχής τον καθίζει στο εδώλιο του κατηγορουμένου με τον νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού αλλά ο εισαγγελέας Δημήτρης Τσεβάς εισηγείται ότι στο εδώλιο δεν κάθονται ποινικά διωκόμενοι αλλά ήρωες! Την περίοδο 1976-1981 πρωτοστατεί στην οργάνωση των τυφλών με κεντρικά αιτήματα το δικαίωμα στη μόρφωση, την αξιοπρέπεια και την κατοχύρωση των κοινωνικών τους δικαιωμάτων, με τον ίδιο να τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι ο άνθρωπος να μην λυγίζει μπροστά στις δυσκολίες της ζωής, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Το αναπότρεπτο τέλος στην ζωή δεν είναι ο θάνατος, αλλά η παραίτηση».

Ο έρωτας δεν άργησε να του χτυπήσει την πόρτα, γιατί το συναίσθημα αυτό, όπως λέει, αποτελεί την ακαταμάχητη μελωδία της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Οι Αγγλοι συνηθίζουν να λένε γι’ αυτές τις περιπτώσεις τα προνόμια των “δυσπρονομίων”. Η ίδια η ζωή, όταν απαιτείς και δεν επαιτείς αυτό που επιθυμείς, σου δίνει επιπρόσθετες δυνατότητες. Εμαθα να συλλαβίζω από το ηχόχρωμα της φωνής τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου.

Η δύναμη της αφής μού με έμαθε μέσα από το ψηλάφισμα μιας χειραψίας να προσδιορίζω χαρακτηριστικά. Η γυναίκα μου, η Ελένη, ήταν ο άνθρωπος που μου προκάλεσε αυτό που δεν είχα αισθανθεί σε παρόμοιες συναισθηματικές σχέσεις».

Το καλοκαίρι του 2011 ο Γιώργος Παπανδρέου θα τον διαγράψει για δεύτερη φορά από το ΠΑΣΟΚ με αφορμή αυτήν τη φορά την καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Τα παιδιά του, η Κατερίνα και ο Λευτέρης, είκοσι έξι και είκοσι τεσσάρων ετών αντίστοιχα, ήταν οι πρώτοι που έμαθαν γι’ αυτήν την επιλογή του.

«Τα παιδιά μου βιώνουν την πραγματικότητα με την οποία είναι αντιμέτωπα όλα τα νέα παιδιά της Ελλάδας. Οι απόψεις τους ήταν σταθερές και αποφασιστικές. Δεν συμφωνούσαν με κανέναν τρόπο να ψηφίσω το μεσοπρόθεσμο. Υστερα από αυτές τις επαφές, είχα πάρει τις αποφάσεις μου.

Οφείλω να ομολογήσω ότι η ημέρα εκείνη ήταν πολύ δύσκολη, οι πιέσεις ήταν αφόρητες, τα λεπτά ήταν ώρες, η ατμόσφαιρα βαριά. Από τη μια πλευρά, επαναλαμβανόταν ένα ρεφρέν που απηχούσε τα πολλαπλά ενδεχομένως συναισθήματα των συναδέλφων, “δεν είσαι πιο ευαίσθητος από εμάς”. Από την άλλη, το μήνυμα ενός νέου παιδιού την κρίσιμη ώρα, “δεν θέλω να προδώσεις τα νέα παιδιά”. Σε μένα ήταν σαφές ότι η προσωπική σκοπιμότητα δεν μπορούσε να βαρύνει περισσότερο από την αγωνία των νέων παιδιών».

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη