Ενα μετά το άλλο τα πρόσωπα του σχεδίου της Οικουμενικής αρχίζουν να εμφανίζονται στην σκηνή. Ο Κώστας Χρυσόγονος που ασφυκτιά χρόνια τώρα εντός του Σύριζα αρχίζει να ανοίγει τον βηματισμό του και να ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το μαντρί. Θα είναι ένας από την συμμαχία των Αρίστων που ετοιμάζονται να αναλάβουν τις τύχες της χώρας μετά τα ελικόπτερα. Ο Χρυσόγονος μάλιστα δεν θα χάσει την ευκαιρία να απαντήσει στο περίφημο άρθρο του Τσίπρα για τον Ψεύτη Ανδρέα ως εξής:

Σε άρθρο του κατά την επέτειο ίδρυσης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο πρωθυπουργός επιχείρησε να απαντήσει στο ερώτημα «Τελικά πόσο ψεύτης ήταν ο Ανδρέας;» (Παπανδρέου). Το άρθρο διαπιστώνει ότι στην πορεία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. «υπήρξαν φαινόμενα διαφθοράς, εκφυλισμού ιδεών και ανθρώπων, κυνισμού και καταδολίευσης των λαϊκών διαθέσεων». Ωστόσο καταλήγει ότι τα αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας είναι «μεγάλα και διαρκή» και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι «το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων».

Πέρα από την ψυχολογική διάσταση του αρχικού ερωτήματος, το ζήτημα της φυσιογνωμίας και της εξέλιξης του ΠΑ.ΣΟ.Κ., τόσο πριν από τον θάνατο του ιδρυτή του το 1996 όσο και μετά, παρουσιάζει θεσμικό και πολιτικό ενδιαφέρον. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε ένα κόμμα που ήταν εξαιρετικά μαζικό (220.000 μέλη το 1983 και 400.000 το 1987, ενώ αργότερα στην εκλογή πρόεδρου του «Κινήματος» το 2007, μετείχαν περίπου 740.000 ψηφοφόροι), αλλά και παθολογικά αρχηγοκεντρικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο συνέδριο έγινε μόλις το 1984, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυση του, και σ’ αυτό ο πρόεδρος εκφώνησε τρίωρη ομιλία, ενώ ο χρόνος που δόθηκε σε καθένα από τους συνέδρους δεν υπερέβη τα 30 δευτερόλεπτα (!)

Ο αρχηγοκεντρισμός αυτός είναι πια ξεπερασμένος, αφού δεν υπάρχει προσωπικότητα η οποία να συνδυάζει όχι μόνο το επικοινωνιακό χάρισμα, αλλά και την πολύπλευρη μόρφωση και την άριστη γνώση της διεθνούς και ευρωπαϊκής πραγματικότητας που διέθετε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και πάντως ο αρχηγοκεντρισμός δεν έχει καμία σχέση με το καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλιο του 2013, όπου ήδη από το προοίμιο γίνεται λόγος για οικοδόμηση ενός «μαζικού και δημοκρατικού» κόμματος. Την εποχή εκείνη βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πολύ περιορισμένη μαζικότητα, με περίπου 30.000 μέλη, προερχόμενα σχεδόν όλα από τις παλιές «συνιστώσες» της εποχής των ποσοστών του 4%, και γινόταν συζήτηση για την ανάγκη ανοίγματος στην κοινωνία και επίτευξης ενός αριθμού τουλάχιστον 100.000 μελών σε πρώτο στάδιο. Ήταν όμως υπαρκτά η εσωκομματική δημοκρατία και ο πλουραλισμός εντός του κόμματος. Έκτοτε ωστόσο διαφαίνονται τάσεις περιχαράκωσης σε μία άκρως περιορισμένη βάση 20-25 χιλιάδων μελών (αντιστοιχία προς ψηφοφόρους του 2015 περίπου 1 προς 100!) και αρχηγοκεντρισμού (π.χ. με την εκλογή στην Κεντρική Επιτροπή της αδελφής του προέδρου, τη de facto ακύρωση αποτελέσματος ψηφοφορίας στο συνέδριο του 2016 επειδή δεν συμβάδιζε προς την πρόταση του προέδρου κ.ά.). Ακόμα η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ αποφασίσθηκε με αποκλειστική ευθύνη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο βράδυ των εκλογών τον Ιανουάριο του 2015, χωρίς να ερωτηθεί κανένα συλλογικό όργανο του κόμματος.

Η αναντιστοιχία (ποσοτική και ποιοτική) των πολιτικο-κοινωνικών τάσεων που συγκρότησαν το προοδευτικό κίνημα το οποίο έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με τη σημερινή κομματική ανθρωπογεωγραφία επιβάλλει την άρση της κομματικής περιχαράκωσης, την καταπολέμηση της φοβικότητας των οργανώσεων έναντι του ανοίγματος τους στην κοινωνία και την μαζικοποίηση τους με νέα μέλη. Αυτό προϋποθέτει μία βαθιά τομή στο Καταστατικό και στις οργανωτικές αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει να μπορούν να εγγράφονται ως μέλη όσοι θα προσέρχονται στα πλαίσια μίας ανοιχτής διαδικασίας για άμεση εκλογή τόσο του προέδρου, όσο και της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Η τελευταία οφείλει να καταστεί το κέντρο λήψης των κρίσιμων αποφάσεων και όχι χώρος επιδοκιμασίας τετελεσμένων.

Διαφορετικά κινδυνεύει να αποδειχθεί προφητική η δυσοίωνη πρόβλεψη που περιέχεται στην ιδρυτική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ του 2013: «Δεν ζητάμε από τον Ελληνικό λαό να μας ‘αναθέσει’ τη διακυβέρνησή του. Έχουμε πλέον μάθει ότι ‘αναθέσεις’ τέτοιου είδους οδηγούν αργά ή γρήγορα στην στασιμότητα και στην οπισθοχώρηση, αν όχι στην καταστροφή: εκείνοι που ‘αναθέτουν’ μετατρέπονται σε παθητικούς δεκτές μιας πολιτικής που εναντιώνεται στα συμφέροντα και τις επιθυμίες τους, ενώ εκείνοι που αναλαμβάνουν την ευθύνη μιας τέτοιας ‘ανάθεσης’ μεταλλάσσονται και διαφθείρονται».

H ίδια η Σοσιαλιτική Τάση τώρα της οποίας ηγείται ο Χρυσόγονος θα γράψει για την αλλοίωση του Σύριζα>

Η Σοσιαλιστική Τάση συμμετείχε, το καλοκαίρι του 2013, στην ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κόμματος και συγκροτήθηκε ως εσωκομματική τάση. Βάση της συμμετοχής της Σοσιαλιστικής Τάσης ήταν η εξαγγελία της ιδρυτικής διακήρυξης του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτός θα είναι ένα «πραγματικά νέο κόμμα, μαζικό και δημοκρατικό» και ειδικότερα «ένα νέο κόμμα σε ιδέες, λειτουργία και πολιτική πρακτική, στον αντίποδα των αρχηγικών, συγκεντρωτικών κομμάτων εξουσίας». Στην υλοποίηση αυτών των εξαγγελιών του κόμματος αποσκοπούσε η συμμετοχή μας σε αυτό. Στην πορεία αυτές οι διακηρύξεις όμως διαψεύσθηκαν.

Πολίτες από τον ευρύτερο προοδευτικό και δημοκρατικό χώρο που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 και μετά και θέλησαν να εγγραφούν ως μέλη συμβάλλοντας στην υλοποίηση της πολιτικής θέσης που μιλούσε «για άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία», αντιμετωπίζονταν, αλλά και αντιμετωπίζονται, με σταθερή καχυποψία και συγκαλυμμένη ή απροκάλυπτη άρνηση από τις κομματικές οργανώσεις, που λειτουργούν ως σήμερα με λογικές κλειστής λέσχης.

Η υφιστάμενη στο ιδρυτικό συνέδριο του 2013 εσωτερική πολυφωνία και συλλογικότητα στη λήψη των αποφάσεων σταδιακά αναιρέθηκε. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαμορφωθεί σε ένα πιστό αντίγραφο των συγκεντρωτικών κομμάτων εξουσίας τα οποία καταγγέλλαμε το 2013. Οι συλλογικές διαδικασίες στο εσωτερικό του κόμματος έχουν καταντήσει να εξυπηρετούν απλά και μόνο την εκ των υστέρων περιβολή με δημοκρατικοφανή προσχήματα των ειλημμένων αποφάσεων ενός στενού και κλειστού κομματικού πυρήνα. Πρόκειται για αποφάσεις που λαμβάνονται χωρίς να στηρίζονται σε αρχές και κανόνες, με μόνο κριτήριο την εξυπηρέτηση των κομματικών ισορροπιών. Με αυτό τον τρόπο φτιάχτηκαν οι λίστες στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, όπου τοποθετήθηκαν πρόσωπα σε εκλόγιμες θέσεις οι οποίοι δεν είχαν μπει καν στον κόπο να διεκδικήσουν την εκλογή τους με σταυρό προτίμησης τον Ιανουάριο του 2015. Ακόμα και η κορυφαία – θεωρητικά – διαδικασία του συνεδρίου τον Οκτώβριο του 2016 κατέληξε σε απλή ανάδειξη κεντρικής επιτροπής, χωρίς να ληφθεί καμία δεσμευτική απόφαση για τα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση και το κόμμα.

Οι κομματικές παθογένειες έχουν δημιουργήσει πλήθος πολιτικών θεμάτων για τα οποία είμαστε υπόλογοι απέναντι στο λαό. Η αναβλητικότητα σε ότι αφορά τις επενδύσεις που τηρούν τις αρχές της νομιμότητας, τα σκληρά μέτρα που αφορούν το κόψιμο του ΕΚΑΣ, τις συντάξεις χηρείας και τα αναπηρικά επιδόματα (που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν ισορροπημένα με περιορισμό δημοσίων δαπανών και με την καλύτερη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και όχι φυσικά με απολύσεις), οι βαρύτατες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις, που έχουν συνέπεια τον αφανισμό των ελεύθερων επαγγελματιών, η καθυστέρηση της διαμόρφωσης και φυσικά της υλοποίησης ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης, οι καθυστερήσεις, αλλά και οι ατέλειες, σε ότι αφορά τη νομοθετική αντιμετώπιση των θεμάτων που έχουν να κάνουν με τα δάνεια και τις δημοσιονομικές οφειλές, και πολλά άλλα οδηγούν σε παραπέρα φτωχοποίηση την ελληνική κοινωνία.

Εάν η εκτελεστική εξουσία αδυνατεί να μετουσιώσει σε πολιτικό έργο τα προβλήματα της κοινωνίας και να δώσει λύσεις, είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να μεταλλαχθεί σε πελατειακή πυραμίδα με μόνη συγκολλητική ύλη τις κάθε είδους προσωπικές εξυπηρετήσεις. Είναι νομοτελειακό τότε να επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη της ιδρυτικής διακήρυξης του κόμματος το 2013, ότι αν η διαφαινόμενη από τότε εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνοδευθεί από μαζική λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες άσκησης εξουσίας, αλλά πάρει τη μορφή ανάθεσης εν λευκώ, τότε θα ακολουθήσουν τα χειρότερα: «Έχουμε πλέον μάθει ότι ‘αναθέσεις’ τέτοιου είδους οδηγούν αργά η γρήγορα στην στασιμότητα και στην οπισθοχώρηση, αν όχι στην καταστροφή: εκείνοι που ‘αναθέτουν’ μετατρέπονται σε παθητικούς δέκτες μιας πολιτικής που εναντιώνεται στα συμφέροντα και τις επιθυμίες τους, ενώ εκείνοι που αναλαμβάνουν την ευθύνη μίας τέτοιας ‘ανάθεσης’ μεταλλάσσονται και διαφθείρονται».

Κάτω από αυτές τις συνθήκες φοβούμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σταδιακά αποστερείται από κάθε προοδευτική και ανανεωτική δυναμική για την ελληνική κοινωνία. Επιτρέποντας τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και οδηγώντας σε κατασχέσεις ακόμα και μικροποσών για φορολογικές οφειλές η αριστερά χάνει το κοινωνικό της πλεονέκτημα και δυστυχώς ανοίγει το δρόμο σε αυτούς που κατέστρεψαν την χώρα να εμφανίζονται ως δήθεν υπερασπιστές των κοινωνικών δικαιωμάτων. Δεν μπορεί μια κυβέρνηση της αριστεράς να εκτελεί στην ουσία όλες τις εντολές των ξένων δανειστών, αποδεχόμενη πλήρως ακόμα και τις πιο παράλογες απαιτήσεις που καταστρατηγούν θεμελιώδη δικαιώματα. Απαιτείται η υλοποίηση ενός εθνικού σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης στα πλαίσια ενός ειλικρινούς διαλόγου με όλες τις παραγωγικές τάξεις, έτσι ώστε να ξεπεραστούν οι παθογένειες που σωρεύθηκαν στην Ελλάδα επί δεκαετίες εξαιτίας του γνωστού πελατειακού συστήματος και μας οδήγησε στη χρεοκοπία.

Τις παθογένειες αυτές τις έχουμε επισημάνει επανειλημμένα με δημόσιες παρεμβάσεις μας και έχουμε ζητήσει αλλαγή πορείας. Από την εκλογή της η νέα Γραμματεία της Σοσιαλιστικής Τάσης, τον περασμένο Ιούνιο, έθεσε το ζήτημα τόσο αφενός της δημοκρατίας στο κόμμα, αλλά και αφετέρου της δημιουργικής κυβερνητικής λειτουργίας έτσι ώστε να αντιμετωπιστούν τα τεράστια προβλήματα της καθημερινότητας των ελλήνων πολιτών. Δεν υπήρξε όμως έκτοτε καμιά θετική ανταπόκριση από την πλευρά της κομματικής ηγεσίας και τούτο επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη συνάντηση αντιπροσωπείας της Σοσιαλιστικής Τάσης με τον Γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ.

Από όλα αυτά αποδεικνύεται ότι οι αρχές και οι στόχοι πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η δημιουργία της Σοσιαλιστικής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ώστε να συμβάλλει ενωτικά, δημιουργικά και αλληλέγγυα στον αγώνα που κάνει ο λαός μας για να ξεπεράσει τα αδιέξοδα που δημιούργησε το παλιό πολιτικό σύστημα, πρέπει να επαναξιολογηθούν.

Για τον λόγο αυτό ομόφωνα προτείνουμε τα μέλη της Σοσιαλιστικής Τάσης να λάβουμε με άμεση και καθολική ψηφοφορία, που θα διεξαχθεί από τη Δευτέρα 2 έως και την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου, την απόφαση για αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ και μετασχηματισμό μας σε αυτόνομη πολιτική κίνηση.

Η ψηφοφορία θα διεξαχθεί ηλεκτρονικά, μέσω της ιστοσελίδας μας sosialistiki.gr και δικαίωμα συμμετοχής θα έχουν όσοι/όσες θα έχουν εγγραφεί ως μέλη έως ώρα 18.00 της Πέμπτης, 28.09.2017. Η πρόταση της Γραμματείας θα θεωρηθεί ότι εγκρίθηκε μόνο εφόσον συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία του συνολικού αριθμού των μελών της Σοσιαλιστικής Τάσης.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη