Σε ειδική συνεδρίαση στις ΗΠΑ αποκαλύφθηκε ότι όντως ο Ρ.Τ.Ερντογάν είναι γεμάτος καρκίνο και έγινε μεγάλη κουβέντα για τον διάδοχο του.

Εκθεση-αναφορά του Michael Rubin, πρώην αξιωματούχο του Πενταγώνου και αναλυτή των Υπηρεσιών Πληροφοριών.

….»Τα τελευταία χρόνια, ο Erdogan προωθεί μέλη της οικογένειάς του, όπως ο γιος του Bilal και ο γαμπρός του Berat Albayrak εις βάρος παλιών συνεργατών και ηγετών του κόμματός του όπως ο Abdullah Gul και ο Ahmet Davutoglu. Παρ’ όλα αυτά, εκτός από τον Mustafa Kemal Ataturk και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) του, κανένα τουρκικό κόμμα που πέτυχε να κυβερνά μόνο του τη χώρα δεν επέζησε τον θάνατο του χαρισματικού του ηγέτη. Για παράδειγμα, το Δημοκρατικό Κόμμα του Adnan Menderes διαλύθηκε μετά την εκτέλεσή του και το Κόμμα της Μητέρας Πατρίδας του Turgut Ozal σταδιακά εξαφανίστηκε μετά τον θάνατο του ηγέτη του από καρδιακή προσβολή.

«Κι αυτό μας φέρνει πίσω στον Erdogan. Κατά την σχεδόν δεκατετραετή του διακυβέρνηση, ο Erdogan αντιμετώπισε διάφορα θέματα υγείας. Σε ένα περιστατικό πριν από μια δεκαετία, οι άνδρες της προσωπικής του ασφάλειας χρειάστηκαν περίπου 10 λεπτά για να τον βγάλουν από το κλειδωμένο του αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο όπου είχε χάσει τις αισθήσεις του. Πριν από πέντε χρόνια, μια ηλεκτρονική αλληλογραφία που διέρρευσε ανέφερε ότι ο Τούρκος ηγέτης έπασχε από καρκίνο και είχε μόλις δύο χρόνια ζωής.

Ενώ όντως ο Erdogan είχε καρκίνο, νίκησε τις προγνώσεις.

Και νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, λιποθύμησε ενώ προσευχόταν. Αυτά τα επεισόδια δεν προμηνύουν αναγκαστικά την καταστροφή.

Ο Erdogan είναι 63 ετών, νεότερος από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης στην Τουρκία και επίσης νεότερος από πολλούς από τους προηγούμενους ηγέτες της χώρας.

Παρ’ όλα αυτά, τις τελευταίες εβδομάδες οι ίδιες πηγές που με πληροφόρησαν ότι μπορεί να επίκειται πραξικόπημα αρκετούς μήνες πριν αυτό εκδηλωθεί, υποδεικνύουν ότι ο καρκίνος του Erdogan επέστρεψε και έχει επεκταθεί.

Μια επισήμανση: είναι πάντα επικίνδυνο να γίνονται υποθέσεις για την υγεία δικτατόρων.

Σε κοινωνίες ήδη αδιαφανείς, η υγεία των ηγετών είναι ένα από τα πιο στενά φυλασσόμενα μυστικά. Η σχετική δημοσιογραφική κάλυψη μπορεί μάλιστα να έχει ένα στοιχείο γελοιότητας: Σκεφτείτε τον πρώην ηγέτη της Συρίας, Hafez al-Assad. Για τρεις δεκαετίες, οι αναλυτές προέβλεπαν τον επικείμενο θάνατό του.

Όταν εντέλει πέθανε το 2000, οι ίδιοι αυτοί αναλυτές υποστήριξαν ότι όλο αυτό το διάστημα είχαν δίκιο. Δεν έχω βεβαίως μιλήσει με τους γιατρούς του Erdogan και δεν μπορώ να γνωρίζω αν οι φήμες ισχύουν, πέραν του ότι επισημαίνω ότι οι πληροφορίες που μου δίνουν οι πηγές μου έχουν βγει τις περισσότερες φορές αληθινές.

Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η θνητότητα των δικτατόρων δεν θα πρέπει να θεωρείται θέμα ταμπού, τουλάχιστον σε ότι αφορά τις υποθέσεις για το τι πρόκειται να συμβεί στη συνέχεια.

Ο διάδοχος του Erdogan θα αναδειχθεί από την οικογένειά του ή από το κόμμα;

Τι θα συμβεί όταν ο δυνατός άνδρας της Τουρκίας πεθάνει, υποθέτοντας ότι δεν θα απομακρυνθεί στο μεταξύ από την εξουσία με άλλα μέσα;

Δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό ο γιος τού ή ο γαμπρός του να διατηρήσουν από μόνοι τους το ανάστημα που απαιτείται έναντι του στρατού και τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους ώστε να καταφέρουν να αναλάβουν τα ηνία της εξουσίας, ακόμη κι αν έχουν πρόσβαση σε μέρος των χρημάτων που καταχράστηκε ο Erdogan κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Με άλλα λόγια, ο Bilal και ο Berat μοιάζουν περισσότερο στον Gamal Mubarak ή τον Σαΐντ Κατάφι παρά στον Bashar al-Assad.

Θα μπορούσε να κερδίσει τον έλεγχο ένας αντιπολιτευόμενος;

Ο ηγέτης του κόμματος του Εθνικιστικού Κινήματος (MHP) Devlet Bahceli δεν υπήρξε ποτέ χαρισματικός και πάντα λάμβανε μικρά ποσοστά στις εκλογές, κοστίζοντας στο ΜΗΡ από πέντε ως οκτώ ποσοστιαίες μονάδες. Με τις πρόσφατες μάλιστα κινήσεις του να γίνει ο Κουίσλινγκ του Erdogan, σφράγισε την έλλειψη πολιτικής σημασίας του ΜΗΡ.

Ούτε ο ηγέτης του CHP Kemal Kılıcdaroglu είναι χαρισματικός και έκανε το λάθος στο ξέσπασμα του πραξικοπήματος του Ιουλίου του 2016 να προσφέρει υποστήριξη στον Erdogan ο οποίος, πρέπει να πούμε, πιθανόν ενεπλάκη περισσότερο στο πραξικόπημα απ’ όσο ο ίδιος αναγνωρίζει.

Παρ’ όλα αυτά, η “Πορεία για τη Δικαιοσύνη” του Kılıcdaroglu το καλοκαίρι του 2017 ήταν πετυχημένη. Κλόνισε τον Erdogan, καταδεικνύοντας πόση μεγάλη είναι η επιθυμία στην Τουρκία για επιστροφή στη νομοκρατία. Για να είμαστε δίκαιοι, αν ο Kılıcdaroglu μπορέσει να μείνει εκτός φυλακής, μπορεί να προτιμήσει να παραμείνει αρχηγός κόμματος από το να γίνει Πρόεδρος, επιτρέποντας σε κάποιον ταλαντούχο αξιωματούχο του CHP όπως ο İlhan Kesici, που συνδυάζει τις κεντρώες θέσεις με θρησκευτικά διαπιστευτήρια, να αναλάβει την πρόκληση.

Ο δυναμικότερος ηγέτης στην Τουρκία σήμερα είναι με διαφορά ο Selahattin Demirtas, ένας από τους ηγέτες του κεντροαριστερού και φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP). Υπό την ηγεσία του, το HDP έχει διευρύνει την απήχησή του πέρα από τους Κούρδους της Τουρκίας, αλλά το κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσει την πλειοψηφία, ή έστω περισσότερες από το ένα τέταρτο των ψήφων. Το γεγονός όμως ότι ο Erdogan κατάφερε να φυλακίσει τον Demirtas χωρίς να αντιμετωπίσει σοβαρές διαμαρτυρίες ή πολιτικό κόστος, υπογραμμίζει το πόσο αδύναμη είναι συλλογικά η αντιπολίτευση.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη