Τα στοιχεία της Eurostat διαψεύδουν τους όψιμους απολογητές του πρώην πρωθυπουργού. Πολιτική επιλογή η ανασυγκρότηση του πελατειακού κράτους της Δεξιάς με αχαλίνωτο δανεισμό. Ο Κώστας Καραμανλής επιμένει στον όρκο σιωπής για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεών του. Προτιμά να αφήνει σε πρόθυμους απολογητές – συγγραφείς βιβλίων το δύσκολο έργο του ξεπλύματος των βαρύτατων ευθυνών του για την οικονομική κατάρρευση της χώρας.

Τα επιχειρήματα όσων πασχίζουν με διανοητικές ακροβασίες, μισές αλήθειες, ολόκληρα ψέματα και κατασκευές θεωριών συνωμοσίας να δικαιώσουν αναδρομικά έναν πρωθυπουργό που δεν τολμά ο ίδιος να υπερασπισθεί δημόσια το έργο του μοιάζουν πειστικά μόνο σε όσους έχουν αποφασίσει να πεισθούν ότι ο Κώστας Καραμανλής και οι επί των Οικονομικών υπουργοί του υπήρξαν άριστοι διαχειριστές της εθνικής οικονομίας.

Τα αμείλικτα στοιχεία της Eurostat

Δυστυχώς, αυτή η όψιμη επιχείρηση αναθεώρησης της πρόσφατης οικονομικής μας ιστορίας, ώστε να παραδοθεί «λευκός» στην ελληνική κοινή γνώμη ο υπαίτιος της καταστροφής, «σκοντάφτει» στα αμείλικτα οικονομικά στοιχεία, που ουδείς τολμά να αμφισβητήσει.

Στοιχεία, που επιβεβαιώνουν ότι η Δεξιά του Κώστα Καραμανλή ήλθε στην εξουσία με ηθικολογίες για «νοικοκύρεμα» της οικονομίας, αλλά δημιουργούσε συνεχώς τεράστια ελλείμματα, που ξέφυγαν από κάθε έλεγχο ήδη από το 2008:
– Σήμερα γνωρίζουμε και μπορεί καθένας να αναζητήσει τα σχετικά στοιχεία στην ιστοσελίδα της Eurostat ότι επί ημερών Καραμανλή τα δημοσιονομικά ελλείμματα ήταν υπερβολικά ακόμη και σε καλές εποχές, όταν η οικονομία βρισκόταν σε ανάπτυξη και η χώρα δανειζόταν αφειδώς με πολύ χαμηλά επιτόκια, ενώ ξεπέρασαν κάθε επιτρεπτό όριο αμέσως μόλις ξέσπασε η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και υποχώρησε ο ρυθμός ανάπτυξης.
– Το 2005, το έλλειμμα ήταν υπερδιπλάσιο του ανώτατου ορίου, φθάνοντας το 6,2% του ΑΕΠ. Το 2006, με την οικονομία σε επιτήρηση (διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος), η κυβέρνηση Καραμανλή πέτυχε να μειώσει το έλλειμμα στο…5,9% (και πάλι σχεδόν διπλάσιο ποσοστό του επιτρεπόμενου από το Σύμφωνο Σταθερότητας). Το 2007, το έλλειμμα διογκώθηκε πάλι, φθάνοντας στο 6,7% του ΑΕΠ, ενώ ο Κώστας Καραμανλής είχε οδηγήσει, τον Σεπτέμβριο, τη χώρα σε εκλογές, επικαλούμενος το εθνικό θέμα της οικονομίας και της κατάρτισης του προϋπολογισμού. Από το 2008, η κατάσταση τέθηκε εκτός ελέγχου, με το έλλειμμα να εκτινάσσεται στο 10,2%, ενώ το 2009, όπως είναι γνωστό, ξεπέρασε και το 15%, φέρνοντας τη χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Αυτά είναι τα πραγματικά ελλείμματα της περιόδου Καραμανλή, όπως τα πιστοποίησε η Eurostat μετά το «τέλος του πάρτι», για να θυμηθούμε τον Ζαν ΚλωντΓιούνκερ, και όχι όπως τα παρουσίαζαν οι κυβερνήσεις της Δεξιάς, παραποιώντας συστηματικά τα στατιστικά στοιχεία. Εύστοχα οι “Financial Times” συνόψισαν τη διαχείριση Καραμανλή σε κύριο άρθρο τους, τον Αύγουστο, ως εξής: κατά την περίοδο Καραμανλή, «σημειώθηκαν οι χειρότερες ακρότητες υπερδανεισμού, ενώ έπαιζαν με τους αριθμούς».

Ανασυγκρότηση πελατειακού κράτους

Δεν χρειάζεται να έχει βραβευθεί κανείς με Νόμπελ Οικονομίας για να αντιληφθεί ότι επί ημερών Καραμανλή -και πολύ πριν αρχίσουν οι άνεμοι της παγκόσμιας κρίσης να φθάνουν στη «θωρακισμένη» ελληνική οικονομία- η χώρα βρισκόταν ήδη σε δημοσιονομική κρίση διαρκείας, με ευθύνη αυτών που άλλοτε κατακεραύνωναν τις κυβερνήσεις τους ΠΑΣΟΚ για υποτιθέμενη δημοσιονομική χαλαρότητα.

Δυστυχώς, δεν πρόκειται για ένα ατύχημα, οφειλόμενο σε αδέξιους χειρισμούς. Το δημοσιονομικό «ξεχείλωμα» ήταν αποτέλεσμα μιας βασικής πολιτικής επιλογής της Δεξιάς: να ανασυγκροτήσει το πελατειακό κράτος της, για να εξασφαλίσει την πολιτική ηγεμονία. Οι παροχές κάθε είδους στην κομματική πελατεία και στα φίλια επιχειρηματικά συμφέροντα, μετατράπηκαν σε χιονοστιβάδα δανείων, που έφεραν τη χώρα σε ελάχιστη απόσταση από την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

«Μέτρα; Άστα για αργότερα»

Η πολιτική της ανασυγκρότησης του πελατειακού κράτους της Δεξιάς με δανεικά αποτελούσε κεντρικό στοιχείο της στρατηγικής του Κώστα Καραμανλή, σε τέτοιο βαθμό, που ο πρώην πρωθυπουργός απέφυγε να πάρει σοβαρά μέτρα διόρθωσης της πορείας εκτροχιασμού ακόμη και την κρίσιμη περίοδο 2008-2009, όταν οι πιο στενοί του συνεργάτες τον προειδοποιούσαν για τον άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης της οικονομίας.

Το παιχνίδι είχε κριθεί εις βάρος της Ελλάδας ήδη από το 2008, όταν το πραγματικό έλλειμμα, όπως ξέρουμε σήμερα, είχε ξεπεράσει το 10% του ΑΕΠ. Το καλοκαίρι του 2008, ο Γιώργος Αλογοσκούφης έχει αποκαλύψει ότι πρότεινε στον Κώστα Καραμανλή να ληφθούν μέτρα, αλλά πήρε την απάντηση: «Ας’ το για αργότερα».

Ο Πετρος Δουκας προειδοποιεί

Τα Χριστούγεννα του 2008, ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών, αρμόδιος και για τη διαχείριση του χρέους, Πέτρος Δούκας, είχε απευθύνει -μάταια…- δραματική προειδοποίηση στον Κ. Καραμανλή για τον κίνδυνο αποκλεισμού της χώρας από τις αγορές.

Σε επιστολή του, που αποκαλύφθηκε από την εφημερίδα «Το Βήμα», τον Ιούλιο του 2011, ο κ. Δούκας τόνιζε, μεταξύ άλλων: «Το επόμενο ενδεκάμηνο το Δημόσιο θα χρειαστεί να δανειστεί ίσως και πάνω από 47 δισ. ευρώ μέσα σε ένα ιδιαίτερα αρνητικό διεθνές επενδυτικό κλίμα. Το 2008 δανειστήκαμε περίπου 47-48 δισ. ευρώ δηλαδή, περίπου 10 δισ. πάνω από αυτά που υπολόγιζε το υπουργείο Οικονομίας ότι θα χρειαζόταν (4% του ΑΕΠ πάνω από τις προϋπολογισθείσες δανειακές ανάγκες, χωρίς να έχουν τακτοποιηθεί όλες οι υποχρεώσεις προς τους προμηθευτές του Δημοσίου, κατασκευαστές, ασφαλιστικά ταμεία, τοπική αυτοδιοίκηση, επιστροφές φόρων)! Τι σημαίνει αυτό για το πραγματικό έλλειμμα του 2008; Η ευχέρεια δανεισμού είναι πιο άμεση και πιο σημαντική πρόκληση και από την πίεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για συγκράτηση των ελλειμμάτων».

Αλμούνια: «Δεν έκαναν τίποτα»

Για τους οκτώ μήνες του Γιάννη Παπαθανασίου, όταν φθάσαμε στον απόλυτο εκτροχιασμό των δημοσίων οικονομικών, έχει μιλήσει πολύ καθαρά ο πρώην επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων, Χοακίν Αλμούνια(συνέντευξη στην «Καθημερινή της Κυριακής», Ιούνιος 2013). Ο κ. Αλμούνια εξήγησε πώς, ακόμη και όταν η χώρα βρισκόταν στα πρόθυρα αποκλεισμού από τις αγορές, ο Κώστας Καραμανλής απέφυγε να πάρει μέτρα, επικαλούμενος έναντι των Ευρωπαίων τις επερχόμενες εκλογές!

«Το 2009 η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά, αλλά όχι μόνο λόγω της ανακρίβειας των στατιστικών, διότι η κυβέρνηση εκείνη τη χρονιά, που ήταν και χρονιά εκλογών, ας μην ξεχνάμε, ήταν απολύτως παθητική», είχε δηλώσει ο κ. Αλμούνια. «Μας έδωσαν το φθινόπωρο του 2008 έναν προϋπολογισμό, που προέβλεπε έλλειμμα για το 2009, 1,8%. Τον πρώτο κιόλας μήνα είχε ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ και τον Απρίλιο το έλλειμμα ήταν πάνω από 5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας. Παρουσίασα λοιπόν μία αυστηρότατη εισήγηση στο Eurogroup με προτάσεις για την άμεση δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας. Το Eurogroupυιοθέτησε τις προτάσεις μου, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες δεν έκανε τίποτα. Μας έλεγαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο σοβαρή και σκέφτονταν τις εκλογές που είχαν μπροστά τους. Το πρόβλημα ήταν η καταστροφική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από την ελληνική κυβέρνηση το 2009, λόγω της ανικανότητάς της και της ενασχόλησής της με τις εκλογές».

Προσχηματική έκκληση για συναίνεση

Οι υπερασπιστές του Κώστα Καραμανλή ισχυρίζονται ότι ήθελε, αλλά δεν μπόρεσε να λάβει αποτελεσματικά μέτρα για την αποφυγή του «ναυαγίου», επειδή δεν υπήρχε συναίνεση από το ΠΑΣΟΚ! Πρόκειται για ένα εντελώς εξωφρενικό επιχείρημα: πολιτική συναίνεση στα σοβαρά θέματα της οικονομίας μπορεί να προκύψει μόνο ως αποτέλεσμα μιας ειλικρινούς πρόσκλησης σε διάλογο, όπου η κυβέρνηση θα παρουσίαζε την πραγματική εικόνα της οικονομίας και θα αναλάμβανε τις ευθύνες τις για τα λάθη που οδηγούσαν τη χώρα σε αδιέξοδο.

Αντί γι’ αυτό, όπως όλοι θυμόμαστε, ο τότε πρωθυπουργός είχε απευθύνει μια προσχηματική πρόσκληση σε διάλογο στον Γιώργο Παπανδρέου, στόχος της οποίας δεν ήταν να διαμορφωθούν συνθήκες συναίνεσης, αλλά να βρει ένα πρόσχημα η τότε κυβέρνηση για να αφήσει την οικονομία στην τύχη της και να φθάσει στις εκλογές χωρίς το πολιτικό βάρος της λήψης δυσάρεστων μέτρων,αλλα την ίδια ωρα να συνεχίζει ασταμάτητα τις σπατάλες δις ευρώ με τα εκατό χιλιάδες Stage και άλλες φαυλοτητες.

Οφείλει να απολογηθεί

Όσα επιχειρήματα και αν ανακαλύψουν εκείνοι που προσπαθούν να αθωώσουν τον Κώστα Καραμανλή και τις κυβερνήσεις του, η αλήθεια δεν αλλάζει: η δημοσιονομική εκτροπή του 2009 ήταν η αναπόφευκτη συνέπεια της προσπάθειας Καραμανλή να κάνει και πάλι τη Δεξιά ηγεμονική πολιτική δύναμη του τόπου, με μια άφρονα πολιτική δημιουργίας ελλειμμάτων και δανεισμού, που εφαρμόσθηκε με συνέπεια από τη στιγμή που κατέκτησε την εξουσία και κατέρρευσε με πάταγο όταν ξέσπασε η διεθνής κρίση.
Ο Κώστας Καραμανλής χρωστά στον ελληνικό λαό μια απολογία για τις καταστροφικές πολιτικές επιλογές του και δεν μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από πρόθυμους απολογητές.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη