Η μινόρε σονάτα σίγησε πια.
Και τα πιο επίμονα δοξάρια απομακρύνθηκαν
από τα λατρεμένα τους βιολιά.
Και τα χειροκροτήματα σίγησαν και αυτά,
άδεια καθίσματα με ερωτηματικά ζωγραφισμένα
στη σκόνη, μάτια υγρά, φώτα σβηστά.

Τα γράμματα με τα ερωτικά στιχάκια,
σκέψεις παραδομένες στο λαβύρινθο του έρωτα
μακριά και αυτά από τον παραλήπτη τους,
όπως μακριά είναι πια και τα σώματα
που κάποτε αντάλλασσαν ανάσες κοφτές
και τρεμάμενες νότες, γεμάτες πυγμή και πάθος.

Οι ηλιαχτίδες που άγγιζαν κάποτε το βυθό σου,
τα κοράλλια, τα κοχύλια και τα φύκια σου,
πλέον οδηγούν μια φυσαλίδα διαφυγής
στο διάστημα με τους χρυσαφένιους δορυφόρους,
τους πλανήτες – σειρήνες που σε καλούν
να αγγίξεις και πάλι το πληγωμένο δοξάρι σου…

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1