Εικοσιπέντε χρόνια μετά

7820

1992 και σκάει το Μακεδονικό. Μικρά παιδιά εμείς, ανήξερα κι ένας κόσμος αφηνιασμένος. Δεξιά θυμάμαι θαρρώ, Δεξιά της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας κι όμως το όνομα χαρίστηκε…

Ένας δάσκαλος πωρωμένος, με αγριεμένα μάτια μοιράζει καρφίτσες με τον ήλιο της Βεργίνας. Κάνει κήρυγμα για πατριωτισμό και χρέος. Μικρά παιδιά εμείς και αισθανόμασταν ήδη εγκληματίες και προδότες γιατί δεν έχουμε πάρει ακόμα τα όπλα. Φορεμένες οι καρφίτσες με το ζόρι και παιδομάζωμα για το συλλαλητήριο. Κόσμος πολύς, εθνική αγανάκτηση μπόλικη, αλλά το όνομα χάθηκε από εκείνους που «αγαπούν» την πατρίδα…


Από εκείνη τη χρονιά μου έμεινε ο θυμός εκείνου του δασκάλου που όσα χρόνια τον ήξερα όλο για Θεό και πατρίδα μίλαγε, αλλά άνθρωπο δεν αγάπησε ποτέ του.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά βλέπω ξανά κόσμο να θέλει να κατέβει στους δρόμους. Κόσμο που δεν είδα ποτέ ούτε σε μία αντιπολεμική, αντιρατσιστική συγκέντρωση. Κόσμο που δεν έφαγε ποτέ δακρυγόνα για εργατικά δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη.

Ξέρω θα με αντιπαθήσετε πολλοί, μα για μένα που πονάω τόσο πολύ τον τόπο μου και δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να φύγω εκτός συνόρων για αυτό το καλύτερο αύριο όπως τόσοι άλλοι νέοι, πατρίδα είναι πάνω από όλα οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι που δίνουν καθημερινά τον αγώνα τους.

Ναι, ίσως να στήριζα μια πηγαία ανάγκη διαμαρτυρίας από το σύνολο του απλού κόσμου. Αλλά τρέμω αυτούς που χτίζουν τις πολιτικές τους καμπάνιες πάνω στις πλάτες μας. Τρέμω αυτούς που διψάνε για πόλεμο και ονειρεύονται Αγια-Σοφιές και Ελληνικές αυτοκρατορίες. Τρέμω αυτούς που μιλούν για ιερό ελληνικό γονίδιο και απογόνους του Μ. Αλεξάνδρου. Τρέμω αυτούς που κρατάνε λάβαρα και σταυρούς αλλά σταυρώνουν τον Έλληνα κάθε μέρα.

Στεναχωριέμαι αν η αγάπη μου για τα χώματα αυτά που στάζουν ακόμα από αίμα, μετριέται με πατριδόμετρα και εξωτερικούς τύπους.

Σίγουρα δεν έχω το δικαίωμα να κρίνω τα αισθήματα του καθενός μας. Δεν μπορώ παρά να δω με συμπάθεια την αγνή πρόθεση πολλών εξ ἡμῶν. Αλλά από την άλλη δεν αντέχω να μην εκφράσω τους φόβους μου και τους ενδοιασμούς μου και να προτάξω ένα μεγάλο ΟΧΙ στον φανατισμό και στον εθνικισμό.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°