Την ώρα που γράφεται το άρθρο ο Τζίμης Πανούσης βρίσκεται στο δρόμο του για την Αχερουσία. Ο τελευταίος μεγάλος ήρωας της εφηβικής μας ηλικίας. Τραγουδιστής, συνθέτης, κωμικός, ηθοποιός, συγγραφέας. Όπως γράφει ο ίδιος στους στίχους από το “Σαν το Σαμουήλ στο Κούγκι”, κάτι μεταξύ Τζίμη Χέντριξ και βαμβακάρη, ανάμεσα από ροκ και ρεμπέτικο. Από το 70 πριν γίνουν της μόδας.

Με σημαντικά τραγούδια μεταξύ των οποίων το ένα τραγούδι για το χειμώνα, το κάγκελα, τις εκλογές, το “αχ Ευρώπη” και κυρίως το “Νεοέλληνα”, ένα τραγούδι που ήξεραν οι πάντες, ανεξαρτήτως μουσικών προτιμήσεων. Ως καθαρός αριστοφανικός ποιητής ο Τζιμάκος σκιαγραφούσε με τα τραγούδια του την παρακμή της νεοελληνικής κοινωνίας, της πολιτικής, των γηπέδων, της μεταπολίτευσης, της ΕΟΚ. Χωρίς την κλάψα και την ηττοπάθεια της τότε στρατευμένης τέχνης.

Συνέχισε να κοντράρει τους πάντες και τα πάντα μέσα από τα βιβλία του, τις παραστάσεις του, τις λίγες συνεντεύξεις του. Πάντα αιρετικός και ασυμβίβαστος. Και με ισχυρές δόσεις αυτοσαρκασμού. Αριστερός ενάντια στην αριστερά. Με ακραίες εκφράσεις, με ακραία τραγούδια αλλά δυστυχώς δικαιωμένος στο τέλος (ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι τελευταίες και πιο ώριμες συνεντεύξεις του). Με εχθρούς το Σαββόπουλο, το Νταλάρα, το Θεοδωράκη, το Χατζηνικολάου τους πάντες.

Ήταν τελικά κομμουνιστής ή επαναστάτης; Μικρή σημασία έχει. Σημασία έχει ότι ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος του politically correct που όλο και στενεύει τον κλοιό γύρω μας. Ήταν ο μεγαλύτερος πολέμιος του καθωσπρεπισμού και της υποκρισίας. Και αν και πολλές φορές σχόλια του μας ενόχλησαν, ήταν στα pride πριν τους χορηγούς και στο δημοψήφισμα. Και δεν έκρυβε την άποψη του.

Η μοίρα έφερε μια από τις τελευταίες κινήσεις του να είναι η Ειρήνη του Αριστοφάνη. Μια παράσταση στην Επίδαυρο όπου όλοι ήταν εκεί, αλλά ο Τζιμάκος έλειπε. Ήταν ένας πολύ καλός στην ερμηνεία, στο ύφος και τη σκηνοθεσία Δημήτρης Πανούσης. Χωρίς όμως την έξω από τα δόντια σάτιρα, τις βωμολοχίες, κριτική ασέβεια. Και αυτό αφήνει πίσω του ο μεγάλος Τζίμης. Το φτύσιμο στα μούτρα του καθωσπρεπισμού. Τον πόλεμο ενάντια στην εικόνα. Και γι αυτό παρά την ακρότητα του σε λίγα λεπτά γέμισε με λύπη όλο το διαδίκτυο.

Ο Τζίμης έφυγε σε μια εποχή που τον χρειαζόμασταν πιο πολύ από ποτέ. Σε μια εποχή που η δικτατορία του politically correct αποστειρώνει έννοιες και εκμαυλίζει συνειδήσεις. Καλό ταξίδι

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1