«Δεν πέφτουνε χρυσάφι μου τα κάστρα με ευχές, ούτε ξυπνούν τα όνειρα στις μαύρες τις οθόνες». Ακούγοντας το τραγούδι, ξεχώρισα αυτούς τους στίχους από την πρώτη κιόλας φορά.

Μεγάλωσες σ’ ένα κόσμο και δεν έχεις ιδέα για το πώς φαντάζει η ζωή πέρα από τους ψηλά υψωμένους τοίχους που σε περιτριγυρίζουν; Ονειρεύεσαι το πόσο καλύτερα θα μπορούσε να είναι το περιβάλλον γύρω σου;
Ίσως να ήθελες να τολμήσεις κάτι διαφορετικό και να κάνεις τη ζωή σου πιο ενδιαφέρουσα, παρά να παραμένεις εκεί που σε έχωσαν δημιουργώντας σου μια καθημερινότητα ανιαρή και μίζερη, με όλες τις ιδέες και τα όνειρά σου ερμητικά κλεισμένα σε ένα σεντούκι του οποίου τα κλειδιά κρατούν γερά, μην αφήνοντάς σε να ξεφύγεις.

Ζεις ευχόμενος να γίνει κάτι να αλλάξει η ζωή σου και να σου δοθεί ξαφνικά η ευκαιρία να δραπετεύσεις όντας πλέον ελεύθερος να διαλέξεις εσύ την κατεύθυνση που θέλεις. Και τι περιμένεις; Νομίζεις η αλλαγή θα έρθει με ευχές;
Ε λοιπόν, κάποιος έχει πει ότι «Η ευχή δεν αλλάζει τίποτα. Η απόφαση τα αλλάζει όλα».
Σκέψου. Μήπως έχει δίκιο; Μήπως πρέπει να αποφασίσεις να λάβεις δράση και να ρίξεις τα κάστρα που έχουν χτίσει γύρω σου; Κοίτα καλά. Είναι παντού. Αρχικά αυτό που εγκλωβίζουν είναι το μυαλό σου. Σε έχουν μεγαλώσει έτσι ώστε να μην μπορείς να σκέφτεσαι. Να μη μπορείς να κρίνεις. Να μην έχεις τη δύναμη να σκεφτείς. Να μη μπορείς να σχεδιάσεις και να επιλέξεις εσύ τον τρόπο που θέλεις να ζεις.

Σε έχουν αποχαυνώσει. Το μυαλό σου είναι στα χέρια τους. Σε έχουν κάνει να μην έχεις βούληση. Σε έχουν κάνει να νομίζεις πως δίνοντάς σου μία μαύρη οθόνη, σου έχουν ανοίξει παράθυρο στον κόσμο. Δεν είναι έτσι. Η οθόνη προβάλλει αυτό που θέλουν εκείνοι να βλέπεις. Αυτό που θέλουν εκείνοι να γνωρίζεις. Οι γνώσεις σου να σταματούν στα όρια της ζώνης ασφαλείας τους. Αν τα περάσεις θα τους καταστρέψεις. Αυτό είναι που φοβούνται.
Ζουν μόνο για τη δύναμη και την εξουσία πάνω σου. Δεν τους συμφέρει να σε ελευθερώσουν από το κάστρο, ούτε να σου δώσουν την επιλογή να κλείσεις την οθόνη μπροστά από την οποία σε έχουν τοποθετήσει σαν άψυχο στρατιωτάκι.

Θέλεις να επικοινωνήσεις με ανθρώπους; Θέλεις να δημιουργήσεις στιγμές μαζί τους; Τι περιμένεις; Γιατί αφήνεις το κάστρο να σας χωρίζει και επιλέγεις να έχεις το βλέμμα σου μόνιμα στραμμένο προς τον ουρανό κάνοντας ευχές, κοιτάζοντας τα αστέρια να πέφτουν; Νομίζεις πως επικοινωνείς με τον κόσμο ανταλλάσσοντας μηνύματα μέσα από τις οθόνες;
Συγγνώμη που θα σε απογοητεύσω, αλλά αυτό δεν είναι επικοινωνία. Κάτι αντιλαμβάνεσαι λάθος. Επικοινωνία είναι να βλέπεις, να ακούς, να μιλάς και να μπορείς να νιώσεις το άγγιγμα του άλλου και τα λόγια του στο εξωτερικό και το εσωτερικό σου.

Αν ονειρεύεσαι έστω και λίγο να σπάσεις τα δεσμά που σε κρατάνε και να ανακαλύψεις τη ζωή και όλα τα όμορφά της, πάνω και πέρα από το κάστρο σου, τότε κάνε το. Μη περιμένεις οι συνθήκες να είναι κατάλληλες. Ούτε ήταν, ούτε θα γίνουν. Σβήσε την οθόνη. Άναψε το μυαλό σου. Σπάσε τα δεσμά. Λάβε δράση. Δώσε ζωή στα όνειρά σου. Για ό,τι κι αν ονειρεύεσαι, φτιάξε εσύ τα εργαλεία και το δρόμο προς την κατάκτησή τους. Επιδίωκε την άμεση επαφή σου με τους ανθρώπους που σε ενδιαφέρουν. Μη βολεύεσαι στην ασφάλεια που σου προσφέρει το κάστρο που είσαι κλεισμένος.
Σημαντική υπενθύμιση: «Τα πάντα μοιάζουν αδύνατα μέχρι να γίνουν».

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Follow @https://twitter.com/pitsiriki1