ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Μέτρησα … Kai ήρθε η στιγμή που μέτρησα τον καιρό και συνειδητοποίησα ότι μπορεί και να μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…

Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα σοκολατάκια..Τα πρώτα τα καταβρόχθισα με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγα, άρχισε να τα γεύεται αργά αλλά σταθερά αποζητώντας την πραγματική και ουσιαστική απόλαυση. Δεν υπάρχει πια χρόνος για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, νόρμες,

διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί σε μια ανθρώπινη σχέση για δυο. Οταν γίνεται έτσι έμαθα πια καλά πως αυτό δεν καταλήγει πουθενά. Δεν θέλω να έχω πια περιθώρια για να ανέχομαι θυμούς και τεχνητά ξεσπάσματα και να

ακούω ψευτοδικιολογίες από ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. (βασικά δεν έχω πια χρόνο) Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ άνευ λόγου για να ικανοποιώ την ανάγκη να ξύνεις τα νύχια σου όποιος κι αν είσαι όσο κι αν μέτραγες ή μετρας για μένα. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι πια τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους. Με ενοχλεί η ζήλια ! ( ιδιαίτερα η άνευ λόγου και αιτίας -η παθολογική) Άρχισαν πια και με ενοχλούν και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν οποιονδήποτε ικανό ( για κάποια πράγματα τουλάχιστον) όχι για να οικειοποιηθούν τη θέση του ή το ταλέντο του και τα επιτεύγματα του αλλά απλά για να τονώσουν τον εγωισμό και τη δική τους προσωπική ματαιοδοξία. Ακόμα, με ενοχλούν οι άνθρωποι που δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… αλλά μετά βίας για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους και τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία! Η ψυχή μου βιάζεται… Δεν μου έχουν απομείνει αμέτρητα σοκολατάκια στη σακούλα… Θέλω να τις ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.

Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα του ουσιατικού απολογισμού. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους , που δεν ξεχνούν τα λόγια ή τις προσφορές τους. .. Θέλω γύρω μου μονο αυτούς που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια Θέλω μόνο αυτούς που επιθυμούν να βαδίζουν μαζί μου με αλήθεια και ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή. Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… ( όχι όμως για να την τσαλαπατήσουν αδέξια σε κάποια στροφή δική τους) Άνθρωποι τους οποίους τα χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα την ψυχή των άλλων, μέσα από τα δικά τους αποθέματα ψυχής. Ναι, βιάζομαι! Αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει. Σκοπεύω βλέπεις να μην πάει χαμένο κανένα από τα σοκολατάκια που μου απομένουν… Είμαι πια σίγουρος ότι ορισμένα θα είναι πιο νόστιμα απ’όσα έχω ήδη φάει. Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…»

έγραψε το πιτσιρικι