ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

28 Φεβρουαρίου πριν 30 χρόνια.
Δεν θυμάμαι τι μέρα ήταν αλλά το προηγούμενο βράδυ πίναμε, τρώγαμε, χορεύαμε και γενικά διασκεδάζαμε σε φιλικό σπίτι και, επομένως, κοιμηθήκαμε κι εκεί διότι ποτό και τιμόνι ΔΕΝ γίνεται στη Σουηδία.

Τεσσάρων και δυο τα παιδιά μου τότε και πρωί πρωί, παρά τις κραιπάλες, σηκώθηκα μαζί τους για την ανάλογη πρωινή φροντίδα.
Προφανώς άνοιξα την τηλεόραση για κάτι παιδικό αλλά φευγαλέα, αρχικά, άκουσα το «πυροβόλησαν τον πρωθυπουργό Ούλοφ Πάλμε» σε ανοικτό δρόμο στο κέντρο της Στοκχόλμης κλπ.

Δεν θυμάμαι την αντίδραση μου ακριβώς μετά το άκουσμα, δεν θυμάμαι πόση ώρα χρειάστηκα για να συνέλθω, αλλά θυμάμαι που δεινοπάθησα να ξυπνήσω τους άλλους που ακόμα μες τη μέθη τους έβλεπαν κι άκουγαν όνειρο και όχι τις φωνές και προφανώς κραυγές μου…

Κάπως έτσι έμαθα τον χαμό του Πάλμε πριν ακριβώς 30 χρόνια.

Έκτοτε, ακούσαμε εκατοντάδες σαχλά σενάρια, διαβάσαμε εκατοντάδες αηδιαστικές θεωρίες, παρακολουθήσαμε εκατοντάδες βλακώδεις συνεντεύξεις Τύπου, ακούσαμε/είδαμε ίσως και χιλιάδες μάρτυρες, μας έδειξαν δεκάδες φονικά όπλα/περίστροφα, μας παρουσίασαν εκατοντάδες «ενόχους» αλλά μέχρι σήμερα ΤΟΝ ένοχο δεν τον βρήκαν.

Προσωπικά, μετά από κάποια χρόνια, έπαψα πλέον να παρακολουθώ την υπόθεση.

Πρόσφατα, και με την ευκαιρία των 30 χρόνων, διάβασα -τηλεόραση πλέον δεν διαθέτω, εσκεμμένα αυτό!- ένα απερχόμενο μεγαλοστέλεχος της αστυνομίας της Σουηδίας να προτείνει να ψάξουν τον ένοχο μέσα στo αστυνομικό και στρατιωτικό σώμα και ότι ο πραγματικός ένοχος σήμερα θα είναι γύρω στα 70.

Όχι, δε θα το παρακολουθήσω και αυτό το σενάριο ακόμα κι αν καταλήξει στο να τον βρουν.

Έχει καταντήσει σαν την ιστορία του τσοπάνου με τον λύκο που, όταν τελικά φάνηκε ο λύκος, ο κόσμος δεν έτρεξε για βοήθεια.

Όποιος κι αν είναι ο ένοχος -όποιοι κι αν είναι- είναι προφανές πως ήδη από τότε την δημοκρατία την θεωρούν εχθρό.

Και σαν χαριστική βολή, χρόνια αργότερα, καθάρισαν και το παρακλάδι του Ούλοφ, την τότε ΥπΕξ της Σουηδίας Άννα Λιντ, που προβλεπόταν για πρωθυπουργός της Σουηδίας.

Συμέλα από Στοκχόλμη

(Στη φωτογραφία χορεύει ο Ούλοφ Πάλμε με Έλληνες της Στοκχόλμης σε μια ελληνική γιορτή, το 1983)

(Αγαπητή Συμέλα, ήταν πολύ «προκλητικός» ο Ούλοφ Πάλμε και έπρεπε να φύγει από τη μέση. Οι ιδέες του και οι θέσεις του είχαν πολλούς εχθρούς στο εξωτερικό αλλά και στη Σουηδία. Πολύ σοσιαλιστής με την κανονική έννοια του όρου. Αλήθεια, πόσες ελπίδες υπήρχαν την δεκαετία του ’80, πριν μας πνίξουν οι αγορές και οι σιχαμένοι φιλελέδες. Φυσικά και είναι στόχος η δημοκρατία αλλά οι πολίτες δεν την διεκδικούν. Και το πληρώνουν. Πάντως, το σουηδικό μοντέλο κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας -που οφείλει πολλά στον Πάλμε- συνεχίζει και σήμερα να είναι σημείο αναφοράς για πάρα πολλούς λαούς. Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ.)

http://pitsirikos.net/2016/02/%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b5-30-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1/