ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τον κ. Κρανιδιώτη ότι οι λέξεις «ναζισμός» και «εθνικοσοσιαλισμός» είναι το ίδιο πράγμα

Νοεμβρίου 06, 2013 pitsiriki1

Στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου την Δευτέρα που μας πέρασε, ο φίλος, σύμβουλος του Πρωθυπουργού και μέλος της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Φαήλος Κρανιδιώτης, απέδειξε ακόμη μία φορά αυτό που στην επιστήμη της επικοινωνίας ονομάζεται «κενότητα του πολιτικού λόγου».

Μία προσφιλής και χιλιοπαιγμένη ρητορική πρακτική, η οποία συνίσταται στην διαρκή εκροή ενός λόγου φαινομενικά σχετικού με το θιγόμενο θέμα, ο οποίος όμως λόγος είναι κενός πρόθεσης και σαφούς θέσης, επαρκώς «ευρύχωρος» ώστε να περικλείσει πολλαπλές σημασίες ακόμη και αντιφατικές.

Παράδειγμα:

Λέει ο κ. Κρανιδιώτης αναφερόμενος στη Χ.Α. και στα ποσοστά που έχει καταφέρει να συγκεντρώσει: «Μιλάμε συνεχώς για τα συμπτώματα και δεν μιλάμε για την ασθένεια. Λοιπόν, δεν έχει η Ελλάδα ούτε πέντε ούτε έξι ούτε επτά ούτε οκτώ τοις εκατό νεοναζί. Η ηγεσία τους είναι εθνικοσοσιαλιστές, η βάση είναι πρώην ψηφοφόροι του κυρίου Παπαδημούλη, του κυρίου Κεφαλογιάννη, του κυρίου Σοφιανού… Αυτό να το ξέρουμε. Έχει μεγάλη βάση, δυστυχώς, και φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Είναι τα πάντα, είναι τα πάντα, είναι τα πάντα… Και μην βρίζουμε τον κόσμο γιατί τον φέραμε όλοι εμείς σε απελπισία».

«Μιλάμε συνεχώς για τα συμπτώματα και δεν μιλάμε για την ασθένεια»

Με την εισαγωγική αυτή φράση, επαναλαμβάνει ένα κλισέ των ημερών, σύμφωνα με το οποίο η άνοδος της Χ.Α., οι εγκληματικές ενέργειες της και η επιφαινόμενη ισχύς της δεν είναι η αιτία, η αληθινή ασθένεια, αλλά το αποτέλεσμα, το σύμπτωμα, παρ” όλα αυτά κακό επειδή ακριβώς πυροδοτείται από μία ασθένεια.

Μία θέση όχι εσφαλμένη, η οποία όμως προετοιμάζει τον ακροατή να περιμένει ότι ο πολιτικός άνδρας θα θίξει και θα κατονομάσει τις πραγματικές αιτίες (ασθένεια) που έφεραν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα (συμπτώματα).

Η δε λέξη «ασθένεια», ένας σαφώς αρνητικός προσδιορισμός, αναφέρεται εμμέσως στην Χ.Α., ως σύμπτωμα της κοινωνικής φοβίας, της ανέχειας, της έξαρσης της βίας, της αύξησης της εγκληματικότητας, του κοινού αισθήματος οργής, της αγανάκτησης και της επιθυμίας για τιμωρία των υπευθύνων κτλ.

Οπότε, έχουμε ένα δεδομένο: για τον κ. Κρανιδιώτη, η Χ.Α. αποτελεί σύμπτωμα μιας ασθένειας εξ ορισμού αρνητικής και κακής, εκτός κι αν υπάρχει θετική-καλή ασθένεια. Το σύμπτωμα όμως είναι και αυτό κακό, αφού η ρίζα του είναι κακή.

Αμέσως μετά, με ένα απονενοημένο ρητορικό άλμα, λέει, «Λοιπόν, δεν έχει η Ελλάδα ούτε πέντε ούτε έξι ούτε επτά ούτε οκτώ τοις εκατό νεοναζί», υπονοώντας ότι το πρόβλημα δεν είναι ο νεοναζισμός διότι αυτός δεν υπάρχει στη λαϊκή βάση των ψηφοφόρων.

Αν και ασύνδετη με την προηγούμενη φράση του, αυτή η επόμενη αναγκαία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι εφόσον η λαϊκή βάση δεν είναι νεοναζιστές, τότε περιμένεις να ακούσεις ποιοι είναι.

Με ένα νέο όμως εξίσου απονενοημένο άλμα, ο κ. Κρανιδιώτης μεταπηδά από τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων στην ηγεσία της Χ.Α., την οποία περισώζει, λέγοντας πως ούτε κι αυτή αποτελείται όμως από νεοναζιστές, αλλά από εθνικοσοσιαλιστές: «Η ηγεσία τους είναι εθνικοσοσιαλιστές».

Αυτό λοιπόν που λογικά καταλαβαίνει κανείς είναι ότι τελικά η Χ.Α. είναι ένα κακό σύμπτωμα, όχι όμως νεοναζιστικό, αλλά εθνικοσοσιαλιστικό. Δεν μας ξεκαθαρίζει όμως αν ο εθνικοσοσιαλισμός είναι και αυτός κακός, εφόσον προσδιορίζει ιδεολογικά ένα κόμμα που ο ίδιος έχει αποκαλέσει σύμπτωμα, άρα κάτι κακό.

Εν συνεχεία, με ένα ακόμη άλμα, επιστρέφει στη βάση των ψηφοφόρων λέγοντας αυτή τη φορά: «Η βάση είναι πρώην ψηφοφόροι του κυρίου Παπαδημούλη, του κυρίου Κεφαλογιάννη, του κυρίου Σοφιανού… Αυτό να το ξέρουμε».

Οπότε, έχουμε και λέμε μέχρι στιγμής: η βάση της Χ.Α. δεν είναι ναζιστική, αλλά πρώην κεντροαριστερή, η ηγεσία της Χ.Α. δεν είναι νεοναζιστική, αλλά εθνικοσοσιαλιστική, χωρίς όμως να ξέρουμε αν αυτό είναι κάτι καλό ή κακό. Ή μάλλον είναι κάτι καλό εφόσον δεν είναι κακός νεοναζισμός, αλλά και κάτι κακό εφόσον αφορά το κακό σύμπτωμα Χ.Α.

Και το πόσο κακό είναι διαφαίνεται από την επόμενη φράση του: «Έχει μεγάλη βάση, δυστυχώς, και φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Είναι τα πάντα, είναι τα πάντα, είναι τα πάντα». Το «δυστυχώς» τι άλλο σημαίνει αν όχι ότι η Χ.Α. είναι μία δυσμενής εξέλιξη;

Ο κ. Κρανιδιώτης λυπάται για τη δυστυχή αυτή εξέλιξη της ενδυνάμωσης της Χ.Α., την οποία όμως έχει περισώσει πολλάκις στο παρελθόν, αλλά και στην εκπομπή του κ. Χατζηνικολάου, εξαγνίζοντάς την από τον καθαρά νεοναζιστικό χαρακτήρα της με τη δικαιολογία του εθνικοσοσιαλισμού.

Και εδώ ξεκινάει το «πανηγύρι»: διότι ο κ. Κρανιδιώτης μοιάζει να αγνοεί ότι η λέξη «ναζί» βγαίνει από τη λέξη «nazi» που με τη σειρά της αποτελεί σύντμηση της λέξης «NAzionalsoZIalismus» που στα ελληνικά σημαίνει «εθνικοσοσιαλισμός».

Καταληκτική φράση-συμπέρασμα σε αυτό το σημασιακό χάος:

«Και μην βρίζουμε τον κόσμο γιατί τον φέραμε όλοι εμείς σε απελπισία».

Τον κόσμο της αγανακτισμένης κεντροαριστεράς που πήγε στην Χ.Α., όπως έλεγε νωρίτερα;

Βγάζει πραγματικά κανείς νόημα; www.iefimerida.gr