Ο κύκλος του αίματος και των δακρύων

troikanoi1383633439

Άξιον εστί το χέρι που επιστρέφει
από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει
ποιός αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει
ποιό το “νυν” και ποιο το “αιέν” του κόσμου
Οδυσσέας Ελύτης

Μου γράφετε: Δεν «τον πέθανε τον τραυματία», όπως έγραψες· απλώς μετράει ανάμεσά τους και τον Παύλο Φύσσα.

Α! Κατάλαβα. Ούτε που πήγε το μυαλό μου!..

Τρία τα παλληκάρια, λοιπόν…

Ένα: Το παλληκάρι που έγραφε τραγούδια και πήγε με την κοπέλλα του και τους φίλους του να πιούν μια μπύρα σε μια καφετέρια. Αλλά… Να, που τα τραγούδια του ήταν αντιφασιστικά, κι ένας ολόκληρος, μηχανισμός κινητοποιήθηκε· πολυμελής· κομματικός, παρακαλώ! Βγήκαν οι αξιωματικοί του στο παράθυρο, φώναξαν τους στρατιώτες τους που περίμεναν από κάτω, και τους έστειλαν για να του καρφώσουν ένα μαχαίρι στην καρδιά!

Συν δύο: Νέα παιδιά που συνέχισαν την άλλη μέρα να πηγαίνουν κάτω από το παράθυρο. Ευθυτενή, υπερήφανα, χωρίς συστολή, χωρίς περίσκεψη, περιμένοντας πότε θα φωνάξουν πάλι οι αξιωματικοί, για να τα καλέσουν ν’ αποδείξουν κάτι περισσότερο και αυτά, σαν έλθει η ώρα. Ένα αφιονισμένο κάθαρμα τους στέρησε μέχρι και τη δυνατότητα να τους διαψεύσουν ίσως.

Κι έγιναν έτσι τρία τα παλληκάρια.

Τα ενώνει το αίμα τους, το πάντα λαγαρό.

Τα χωρίζει όμως το δάκρυ, το κάποτε κροκοδείλιο.

Ο καθένας ας χαράσσει τον κύκλο του αίματος όπως νομίζει. Ο κύκλος των δακρύων είναι πιο δυνατός. Τα παράταιρα σημεία του ενώνονται δυσκολότερα. Και δεν πρέπει να κλείνει ποτέ.

Εκεί εμένα θα πηγαίνει πάντα το μυαλό μου. Γι αυτόν εγώ θα γράφω.   http://sotosblog.com/