Το περίφημο βαθύ «ΠΑΣΟΚ» μαζί με την βαθιά ΝΔ προσυπέγραψαν τον Ιούνιο του 2012 μια άσπονδη «συμμαχία» πολιτικής επιβίωσης σε βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας.
Ο περιφερόμενος πολιτικός θίασος του «ΠΑΣΟΚ» του Ευάγγελου Βενιζέλου, το οποίο έχει επιλέξει ως τρόπο επιβίωσης την προσκόλληση ως πολιτική τσόντα στην ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, μόνο ως τυχαίο γεγονός δεν μπορεί να εκληφθεί. Ποτέ στην μακρόχρονη πολιτική διαδρομή του άλλοτε Κινήματος δεν υπήρχε τέτοια ένδεια σε πολιτικό προσωπικό όσο σήμερα. Ασφαλώς υπήρξαν και στο παρελθόν πολιτικά και οπορτουνιστικά λιμά, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, όλες τις εποχές και… σε ολόκληρο τον κόσμο. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες που λέει κι ο σοφός λαός.
Χωρίς ίχνος στοιχειώδους πολιτικής αξιοπρέπειας, άνθρωποι ανίκανοι, τυχοδιώκτες, άρρωστα και διεστραμμένα μυαλά, καπηλεύονται αυτό το πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε σε μια άλλη εποχή, ιδιαίτερα κρίσιμη για την χώρα και στην διακήρυξή του είχε εντελώς διαφορετικές αξίες, ήθος και αρχές είτε συμφωνούσε κάποιος πολιτικά μαζί του είτε όχι. Το σημερινό φαινόμενο του «ΠΑΣΟΚ» όμως, σάπιο από επάνω μέχρι κάτω δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως.
Το άλλοτε Κίνημα της 3ης Σεπτέμβρη, πλήρως μεταλλαγμένο σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο σταγονίδιο, συνετρίβη από τον ελληνικό λαό στις εθνικές εκλογές του 2012. Οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, έστειλαν ένα βροντερό μήνυμα στα αδίστακτα νεοφιλελεύθερα απομεινάρια, προειδοποιώντας ότι δε θα ανεχθούν για κανέναν λόγο ούτε συναισθηματικό μα ούτε και λογικό την κατρακύλα και την ξετσίπωτη στάση και συμπεριφορά «πολιτικών στελεχών» του φυράματος του σημερινού «ΠΑΣΟΚ». Οι περισσότεροι από τους πρώην παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, ίσως πίστεψαν ότι δεν έπρεπε να αφανιστεί πολιτικά το μόρφωμα αυτό στις εκλογές του 2012. Αρκετοί ήταν εκείνοι, οι οποίοι νόμισαν ότι το «ΠΑΣΟΚ» του Ευάγγελου Βενιζέλου, θα αποσυρθεί στην αντιπολίτευση, προσπαθώντας έστω και μάταια να σώσει κάτι από την παλιά πολιτική του λάμψη, εκείνη που του έδινε σταθερά εκλογικά ποσοστά άνω του 40% σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Πλανήθηκαν πλάνην οικτρά.
Οι ελπίδες, όσων ακόμα πίστεψαν ότι υπάρχει πιθανότητα πολιτικής ανάνηψης, διαψεύστηκαν γρήγορα από την στιγμή που το ακόρεστα διψασμένο για πολιτική εξουσία απομεινάρι, προσέτρεξε στην ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, ζητώντας λίγα υπουργεία και μερικές εκατοντάδες διοικητικές θέσεις σε έναν σάπιο και διεφθαρμένο από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία είκοσι χρόνια, κρατικό μηχανισμό. Αυτό είναι και το περίφημο βαθύ «ΠΑΣΟΚ», το οποίο μαζί με την βαθιά ΝΔ, η οποία επίσης δεν θυμίζει κάτι από την παράταξη του ιδρυτή της παρά μόνο μια φράξια της ΠΟΛΑΝ, προσυπέγραψαν τον Ιούνιο του 2012 μια άσπονδη «συμμαχία» πολιτικής επιβίωσης σε βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας.
Φέρνοντας το μυαλό στο σήμερα, τα δύο πολιτικά απομεινάρια μαζί με την ντόπια βλαχομπαρόκ ολιγαρχία, έχουν υπογράψει με την τρόικα όλα τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα, τα οποία ισοπεδώνουν την ελληνική κοινωνία και διαλύουν την κοινωνική συνοχή, ενώ παράλληλα βάζουν την σφραγίδα στο οριστικό τέλος της εθνικής οικονομίας. Δεν είναι δυνατόν να μη βλέπουν ότι συντελείται αυτή η καταστροφή σε δύο επίπεδα μάλιστα. Είναι σα να επιδιώκουν την αποτροπή οποιασδήποτε δυνατότητας της χώρας για έξοδο από την μέγγενη των δανειστών και ταυτόχρονα το «δέσιμο» της οριστικής εξάλειψης οποιασδήποτε δυνατότητας της ελληνικής οικονομίας σε τροχιά ανάκαμψης. Αρκετοί μάλιστα, γνώστες της εσωτερικής και διεθνούς κατάστασης και συγκυρίας, υποστηρίζουν σε σοβαρές ιδιωτικές συζητήσεις ότι με αυτή την κυβέρνηση θα πρέπει να θεωρείται με μαθηματική ακρίβεια δεδομένη η έξοδος την χώρας από την Ευρωζώνη, η οποία θα παρουσιαστεί, όταν η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, ως μονόδρομος, πάλι από την ίδια κυβέρνηση των δύο απομειναριών.
Τα δύο πολιτικά απομεινάρια ΝΔ – «ΠΑΣΟΚ», απεργάζονται με την βοήθεια των γνωστών – αγνώστων συμφερόντων την «αποδόμηση» του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος με την σειρά του, αφού υλοποίησε τις εντολές της κυβέρνησης και έκανε την «βρώμικη» δουλειά, ετοιμάζεται να «ανοίξει πανιά» για άλλο πόστο με μεγαλύτερη νηνεμία και λιγότερες γκρίνιες. Η συζήτηση για την «αποπομπή» Στουρνάρα έχει ήδη ξεκινήσει σε δημόσια θέα και αυτό πάλι ως τυχαίο δεν μπορεί να εκληφθεί. Τα οργανωμένα συμφέροντα μαζί με τα απομεινάρια, όπως άλλωστε λέει και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αλλά και πλειάδα διεθνών αναλυτών, προσπαθεί να παραμείνει με αγωνία στην εξουσία με οποιοδήποτε κόστος. Προσπαθούν να μεταφέρουν τους πλειστηριασμούς, την διάλυση της Παιδείας, της Υγείας, του Κοινωνικού Κράτους, αλλά και το νέο Μεσοπρόθεσμο 2014 – 2017 για μετά τις ευρωεκλογές. Αν αυτό δεν είναι κατάντια, τότε οι λέξεις έχουν πια χάσει την σημασία τους. Δεν φαίνεται όμως να τους βγαίνει. Αλίμονο για τον ελληνικό λαό και την χώρα αν τους βγει…
