Το πλεόνασμα τους, οι ζωές μας !!!
Ιανουαρίου 15, 2014
pitsiriki1
Μου κάνει εντύπωση ο τρόπος που μιλούν οι από τα πάνω για τις θυσίες των από τα κάτω. Τις θεωρούν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό, όπως τ’ ότι ξημερώνει κάθε μέρα. Και τώρα, που βλέπουν αυτό που έρχεται, λένε στους από τα κάτω να σκεφτούν πολύ καλά αυτό που…πάνε να κάνουν, γιατί αυτό που έρχεται εγκυμονεί τον κίνδυνο αυτές οι θυσίες να χαθούν. Λένε πως αυτό που υπάρχει, αυτό που εκφράζει αυτή η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς, πρέπει να μείνει γιατί, ακριβώς, εγγυάται ότι αυτές οι θυσίες δεν θα πάνε χαμένες. Θα μείνουν κάπου και δεν θα χαθούν…
Βασικό χαρτί των από τα πάνω σε αυτή την ιστορία είναι ότι η ελεεινή κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς πέτυχε(;) μέσα στο 2013 πρωτογενές πλεόνασμα στην εκτέλεση του προϋπολογισμού, που πάει να πει ότι μέσα στο 2014, στη μέση ή στο τέλος του νέου έτους, η Ελλάδα θα μπορέσει να «βγει» στις αγορές και να δανειστεί λεφτά, λεφτά που μάλιστα δεν θα πάνε για να καλύψουν τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού αλλά θα δοθούν για την… ανάπτυξη. Άρα, λέω εγώ, αυτές οι θυσίες που δεν πρέπει να χαθούν έχουν κάτι να κάνουν με νέα δάνεια που θα πάνε, όπως παλιά, στην… ανάπτυξη.
Η εντύπωση που μου προκαλούν όλα αυτά έχει να κάνει με τον κόσμο, το περιβάλλον, στον οποίο ζουν οι από τα πάνω. Εντάξει, υπάρχουν ακόμα αρκετοί στα μεσαία στρώματα που πετούν χαρταετό αν και δεν έχουν τα λεφτά για να θερμάνουν επαρκώς τα σπίτια τους, αν και τελείωσαν την καβάτζα που είχαν για κάποια πολύ δύσκολη ώρα, αν και ορισμένοι έμειναν στον άσο. Αλλά, όπως έχει πει και ο ποιητής, όταν γύρω σου χορεύουν τα δις εσύ πρέπει να είσαι και πολύ μαλάκας για να πας εθελοντής. Και γύρω μας τα δις, τα εμβάσματα των από τα πάνω σε τράπεζες του εξωτερικού, χορεύουν. Άρα οι θυσίες που δεν πρέπει να χαθούν έχουν να κάνουν με την… ανάπτυξη αυτών των δις.
Απέναντι σε αυτή την ιστορία – θυσίες, πλεόνασμα, νέα δάνεια,… ανάπτυξη, εμβάσματα δις σε τράπεζες του εξωτερικού – υπάρχουν οι δικές μας οι ζωές. Το δικό μας σχέδιο δεν μπορεί να στηριχθεί σε μία λογική που λέει πως το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι θυσίες μας, γιατί τότε θα πάμε για ένα κομμάτι ψωμί και εννοείται πως θα πρέπει να πάμε για ολόκληρο το γαμημένο το φουρνάρικο. Και ελπίζω όταν με ρωτήσεις «πάμε;» να σου πω «πάμε!»
