ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Πολυαγαπημένε Πιτσιρίκο, μερικές παρατηρήσεις που τις μαζεύω μέρες τώρα και επειδή δεν αντέχω άλλο.
Πρώτα, το ΣΥΡΙΖΑ νέο ΠΑΣΟΚ. Έχουμε τρελαθεί στις αναλογίες και τις αντιστοιχήσεις. Δεν νομίζω να υπάρχει λαός με μεγαλύτερο φόβο για το άγνωστο. Όλα πρέπει να μοιάζουν με κάτι που ξέρουμε. Λες και δεν μπορούμε να ψάξουμε για καινούργιες σημάνσεις.

Δεν ξέρω τι είναι το ΣΥΡΙΖΑ και δεν με πολυνοιάζει, γιατί λένε ότι το θέμα δεν είναι το «είναι» αλλά το «κάνω».

Τέλος πάντων, το σίγουρο είναι ότι προτιμώ εκατό φορές τους πασόκους που έχουν πάει στο ΣΥΡΙΖΑ από αυτούς που ακόμα το στηρίζουν και που δυστυχώς έχουν μεγαλύτερο ποσοστό από τo ANT.AΡ.ΣΥ.Α

Το δεύτερο που δεν αντέχω άλλο, πολυαγαπημένε Πιτσιρίκο, είναι αυτή η φράση «η ευκαιρία ήταν το 2012 και χάθηκε».

Ε ναι, τελικά σε εκείνο το ραντεβού με το δίμετρο ξανθό ήμουν πολύ λίγη. Προτίμησα να μείνουμε φίλοι και το μετάνιωσα. Ο χρόνος πίσω δε γυρνά. Πάει πέρασε η ευκαιρία και από τότε άλλαξε ο ξανθός, άλλαξα και εγώ. Ας ψάξουμε για καινούργιες ευκαιρίες.

Και φυσικά με ενοχλεί η επανάληψη της φράσης, γιατί το 2012 είχα πάρει πρέφα αλλά όχι και τόσο το τι γίνεται, αλλά no more!

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Αντώνη Σαμαρά, που τόσο σοφά ψήφισε ο ελληνικός λαός γιατί με την ευφυΐα του μας έδειξε ποια είναι τα συστατικά ενός πραγματικού ήρωα.

Σε κανένα άλλο κράτος ένας πολιτικός δεν θα έδινε τόση αξία σε έναν εικοσιενάχρονο. Θα έδινε μια άδεια και θα τελείωνε το πανηγύρι, πριν το θέμα πάρει διαστάσεις θετικές ή δραματικές. Οπότε θέλω να τον ευχαριστήσω θερμά που μας άνοιξε τα μάτια.

Τώρα ένα περιστατικό με αφορμή μια πορεία σε επαρχιακή πόλη για τους Ρωμανό-Γρηγορόπουλο που οργάνωνε μια ομάδα αντιεξουσιαστών. Πολύ γέλιο.

Στη διάρκεια λοιπόν της πορείας οι ψαγμένοι σύντροφοι από τον και καλά αντιεξουσιαστικό χώρο έλεγαν μόνο τα δικά τους συνθήματα αλλά δεν ακολουθούσαν τα συνθήματα των άλλων, λες και εμείς (οι άλλοι) ήμασταν τίποτα χρυσαυγίτες.

Φαντάσου τώρα από τα 25.000 του πληθυσμού τα 50 να είναι στην πορεία και τα 45 να μην ακολουθούν τα συνθήματα των 5. Μιλάμε για γελοιότητα. Καιρό είχα να ζήσω τέτοιο ρατσισμό. Δηλαδή, δεν μας έφτανε που οι 24955 μας έβλεπαν σαν την μύγα μες το γάλα, είχαμε και το σνομπισμό των αντιεξουσιαστών.

Επίσης, δεν βρέθηκε ούτε ένας να πει το σύνθημα μας, μιλάμε για κοπάδι κανονικό. Και δεν ντρέπονται, και αν τους πεις και κάτι σου λένε «αν δεν σου αρέσει τράβα», ε και φυσικά τραβήξαμε για αλλού.

Γιατί εξουσία δεν θέλουμε, ούτε ηγέτες. Επίσης πολλά συνθήματα με όπλα και αίμα. Θέλουμε να καταργηθούν τα όπλα; Γιατί, αλλιώς, τι κάνουμε; Τις κουμπάρες;

Και για όλους αυτούς που λένε ότι διαφωνούν σε θέματα αρχών ή μη αρχών με το Ρωμανό, θα τους πρότεινα να κάνουν μια πρώτα μια μικρή έρευνα στην βιβλιογραφία της αναρχίας, ας δουν ποιους συγγραφείς θα συναντήσουν και μετά ας ξανασκεφτούν διάφορα.

Και ένα τελευταίο προς τον Ηλία και γενικά τους εκτός ελληνικών συνόρων:

Αν γίνουν εκλογές, κλείστε ένα ρημάδι εισιτήριο για μια ψήφο. Μια φορά θα έρθουμε, μετά θα διεκδικήσουμε το δικαίωμα να ψηφίζουμε για την Ελλάδα από όποια χώρα θέλουμε. Μια θυσία, αλλά παίζει να αξίζει.

Αυτά τα λίγα, τα μαζεύω μέρες-μήνες τώρα.

Α.

(Αγαπητή φίλη, το ΠΑΣΟΚ του 1981 είναι ό,τι πιο κοντά σε Αριστερά κυβέρνησε ποτέ αυτή την χώρα, οπότε δεν είναι και εντελώς παράδοξες οι συγκρίσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ. Βέβαια, το 1981 δεν έχει καμία σχέση με το 2014. Ναι, οι Έλληνες δεν θέλουν αλλαγές. Για την ακρίβεια, οι Έλληνες θέλουν να αλλάξουν τα πάντα, χωρίς να αλλάξει τίποτα. Οι εκλογές του 2012 ήταν μια ευκαιρία που χάθηκε. Πέντε χρόνια μετά την χρεοκοπία, είναι ακόμα στην κυβέρνηση τα δυο κόμματα που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία και τον εξευτελισμό· σκεφτείτε ακόμα πόσα εργατικά δικαιώματα χάθηκαν αυτά τα δυόμισι χρόνια που πέρασαν από τις εκλογές του 2012, αλλά και πόσες ζωές διαλύθηκαν. Επίσης, οι εκλογές του 2014 καθόρισαν την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων της Αριστεράς. Αν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ είχαν ηττηθεί το 2012, τα αριστερά κόμματα θα ήταν πιο τολμηρά και ριζοσπαστικά. Επίσης, αν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ δεν είχαν κάνει κυβέρνηση το 2012, η Ελλάδα δεν θα ήταν τώρα δεμένη από παντού. Τώρα, δεν είναι η ελπίδα που φέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αλλά η απελπισία. Άρα, οι εκλογές του 2012 ήταν μια χαμένη ευκαιρία. Οι Έλληνες δεν έχουν κάποιον άλλον να κατηγορήσουν παρά τους εαυτούς τους. Και ακόμα το συζητάνε για το αν πρέπει να αλλάξουν κυβέρνηση. Ε, είναι άξιοι της μοίρας τους. Σε ό,τι αφορά την πορεία που αναφέρετε, δεν είναι δυνατόν να κάνουμε πορεία αλληλεγγύης σε έναν απεργό πείνας και να ανακαλύπτουμε, στη διάρκεια της πορείας, αυτά που μας χωρίζουν. Αυτός είναι ο λόγος που είναι ακόμα στην κυβέρνηση η ακροδεξιά του Σαμαρά και τα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ. Να είστε καλά.)    Η ευκαιρία χάθηκε;      http://pitsirikos.net/