ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που καταλάβαμε και νιώσαμε στο πετσί μας τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν και το ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί πολύ εύκολα να κρυφτεί πίσω από το διακοσμητικό του ρόλο. Και να γίνει κάτι σαν αδιάφορο μπιμπελό στο σύνθετο, στο πάνω ράφι. Με τη διαφορά ότι στο σπίτι ενός μαφιόζου, μια και το μπιμπελό κάθεται που κάθεται εκεί πάνω, ανά πάσα στιγμή μπορεί ο μαφιόζος να στο εκσφενδονίσει στο κεφάλι και να μείνεις σέκος, εφόσον βέβαια σε χρειάζεται ακόμα ζωντανό και δεν θέλει να δαπανήσει σφαίρες. Άντε μετά εσύ να τα βάλεις με το μπιμπελό…

Με τη σύμφωνη γνώμη του, τον Κάρολο Παπούλια τον φάγαμε πολλές φορές στο κεφάλι. Εξ ου και είμαστε σέκοι.

Αν όμως ο Ιούνιος του ΄12 είχε αναδείξει μιαν άλλη κυβέρνηση, θα ήταν άραγε ο Κάρολος Παπούλιας φρόνιμος σαν μπιμπελό; Ή μήπως θα είχε ζωντανέψει το μπιμπελό, για να μας δείξει τα… φρονηματικά του προσόντα;

Ακούς εκεί να βγάλουμε από τώρα πρόεδρο!

Γιατί, ρε φίλε; Επειδή, αν χρειασθεί, μπορούν τα μπιμπελό να ζωντανεύουν;  sotosblog