ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Φίλε Αλέξη,
Σου γράφω δυο κουβέντες για να τις παραλάβεις μέσω του -πραγματικού- φίλου μου πιτσιρίκου, λίγες ώρες μετά τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα, με κεντρικά συνθήματα από τον κόσμο “ΟΧΙ στη λιτότητα”, “ΟΧΙ στα μνημόνια” κτλ κτλ κτλ.

Δυο κουβέντες, φίλε Αλέξη, που αφορούν στο δημοψήφισμα, εάν φυσικά γίνει δημοψήφισμα.

Στις πρόσφατες εκλογές πήρες -ναι πήρες μία εντολή από τον λαό, μια ιστορική εντολή, που όμως είχε και έχει ένα βασικό ελάττωμα: Είναι θολή!

Και είναι λογικό. Δε σε κατηγορώ. Για να φύγει όλο το σκατολόι των μισθοφόρων που χρεοκόπησαν τη χώρα έπρεπε να συγκεντρωθούν οι πολίτες γύρω από ένα γενικό (θολό) όραμα. Της ελπίδας!

Με αυτό το όραμα στο μυαλό (και κάποιοι στην καρδιά) βρέθηκε να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ αυτός που περίμενε να σκίσεις τα μνημόνια, μαζί μ’ αυτόν που ήθελε διαπραγμάτευση. Αυτός που ήθελε ρήξη, με αυτόν που ήθελε Ε.Ε. Αυτός που ήθελε δραχμή, με αυτόν που ήθελε ευρώ, αλλά και πάρα πολύ άλλοι που απλώς σιχάθηκαν τους κλέφτες μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς -ανά περίσταση και ανά εντολή- και που δεν ήξεραν τί ακριβώς ήθελαν (για μένα, μάλλον θέλουν ενημέρωση).

Το δημοψήφισμα λοιπόν φίλε μου Αλέξη, εάν γίνει, έχει το εξής γνώρισμα:

Το ΝΑΙ είναι σαφές. Σαφέστατο. Σε μια εξαθλιωμένη χώρα, με εξαθλιωμένη την πλειοψηφία των πολιτών, με την υγεία και την παιδεία να διαλύονται, με το παράνομο χρέος μόνο να αυξάνει και χωρίς την παραμικρή ελπίδα να μπορέσει ποτέ να το σηκώσει η μικρή μας χώρα, σε αυτή τη χώρα οι πολίτες συμφωνούν (λένε ΝΑΙ) να τους επιβληθούν τα χειρότερα μέτρα που έχουν επιβληθεί ποτέ σε χώρα του δυτικού κόσμου. Σαφές…

Το ΟΧΙ όμως είναι πάλι θολό.

Καταλαβαίνω φίλε μου. Το διακύβευμα εδώ είναι το ΝΑΙ. OK.

Όμως, το ΟΧΙ σου δίνει, φίλε Αλέξη, τη μοναδική ευκαιρία -την ΕΛΠΙΔΑ που λες και εσύ- να ξεκαθαρίσεις γιατί σε ψηφίσανε!

Μην την πετάξεις στα σκουπίδια.

Αν καταφέρεις να μάθεις τι στο διάολο ΘΕΛΟΥΝ τελικά οι πολίτες -γιατί το ερώτημα, γνωρίζεις πολύ καλά, ότι θα έπρεπε να τεθεί αντίστροφα- η επόμενη μέρα από το δημοψήφισμα θα είναι πολύ, μα πολύ διαφορετική!

Μην ακούς πια τους συμβούλους σου ρε Αλέξη. Χίλια μπράβο τους, αν και “θολή” η δουλειά τους. Τώρα πια, να ακούς τους φίλους σου.

Μην αφήσεις ακόμη και το ενδεχόμενο της νίκης, να είναι ήττα.

Και να συνεχιστεί ο πόλεμος και η αμφιβολία σε κάθε -μα κάθε- κίνηση που πας να κάνεις.

Μέχρι πότε; Μέχρι το επόμενο δημοψήφισμα; Στην καλύτερη. Αξίζει τον κόπο;

Και μην αφήσεις να θολώσει ακόμη και η ήττα (το ΝΑΙ, με τα σημερινά δεδομένα, ποτέ δεν ξέρεις) και γίνει μη διαχειρίσιμη.

Για να ξέρουμε ρε αδερφάκι με ποια εναλλακτική οι Έλληνες το 2015 επέλεξαν την υποδούλωσή τους, για πάντα.

(Όλα αυτά βέβαια αν γίνει δημοψήφισμα.)

Θέλει τόλμη αλλά δε θα χάσεις, πίστεψέ με. Θα κερδίσεις.

Ενημέρωση και τόλμη

Και όπως σε θυμάμαι, μια χαρά τολμηρός είσαι.

Σε φιλώ

Ο (υποθετικός) φίλος σου

Διαμαντής

Σημ. Όλα αυτά στα γράφω, φίλε Αλέξη, πιστεύοντας αξιωματικά ότι δεν υπάρχει καμία -μεγάλη- συμφωνία που μου κρύβεις. Θα συνεχίσω να έχω στο μυαλό μου, ότι ένας από εμάς στις καταλήψεις του ’90 -και γείτονας μου στην Κυψέλη τόσα χρόνια- έγινε τελικά πρωθυπουργός! Άκου τώρα…
Μην το προδώσεις αυτό ρε φίλε.

(Γεια σου, φίλε Διαμαντή. Για να καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας τι θέλουν οι Έλληνες, θα πρέπει πρώτα οι Έλληνες να ξέρουν τι θέλουν οι ίδιοι. Το πρόβλημα είναι ότι οι Έλληνες δεν ξέρουν τι θέλουν. Και δεν θα ησυχάσουν, αν δεν το αποκτήσουν. Πάντως, ο Αλέξης Τσίπρας τους ρώτησε τι θέλουν. Τουλάχιστον αυτός τους ρώτησε. Να είσαι καλά, Διαμαντή.)