Μπαίνει ένα παιδί, ηλικίας 10 ετών, σ’ ένα λεωφορείο. Δεν έχει το ένα ευρώ, που είναι το αντίτιμο για τη μεταφορά του. Είναι μαθητής, δεν έχει βγει (ακόμα) η μαθητική κάρτα, είναι ασυνόδευτος και θέλει να επιστρέψει σπίτι του. Τί κάνεις αν είσαι οδηγός; Σε καμία περίπτωση (γαμώ το κέρατό μου) δεν του λες “κατέβα κάτω, δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα“.

Τί κάνεις αν είσαι επιβάτης και συμβαίνει μπροστά σου το γεγονός; Σε καμία περίπτωση (γαμώ το κέρατό μου) δεν μένεις αμέτοχος. Λες στον οδηγό ότι είναι βλάκας με περικεφαλαία κι αν διαπιστώσεις ότι η βλακεία είναι ανίκητη, δίνεις εσύ ένα (γαμημένο) ευρώ, για να πάει το παιδί με ασφάλεια στο σπίτι του.

Δυστυχώς, στην Κόρινθο, αποδείχθηκε γι’ άλλη μια φορά το έλλειμμα ανθρωπιάς, το οποίο είναι διαρκώς αυξανόμενο. Τα πάντα είναι χρήμα, δεν έχει σημασία αν απέναντί μας βρίσκεται ένα παιδί, άτομο με αναπηρία, γέροντας, ανήμπορος. Όλοι (και όλα) είναι ευρώ!

Ευτυχώς, μετά τη δημοσιοποίηση του γεγονότος, και παράγοντες του ΚΤΕΛ και άλλοι άνθρωποι ευαισθητοποιήθηκαν, αντέδρασαν, δείχνοντας πως υπάρχει (ακόμα) ανθρωπιά στην κοινωνία μας. Βεβαίως, ένα παιδί 10 ετών, μεγάλωσε βίαια, ένιωσε τί σημαίνει να μην έχεις το (γαμημένο) ευρώ πάνω σου, αντιλήφθηκε -με τον χειρότερο, αντιπαιδαγωγικό, τρόπο- πως η ζωή δεν είναι εύκολη.

we24