Για να αντιμετωπίσει κάποιος ένα πρόβλημα απαραίτητη προϋπόθεση είναι να το προσδιορίσει επ’ ακριβώς και να το αναγνωρίσει ως δικό του. Στην προκειμένη περίπτωση  «το ασφαλιστικό και το προσφυγικό», τα ζητήματα δηλαδή που θα συζητηθούν  στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών αποτελούν απλώς πτυχές του τεράστιου προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα και το οποίο, η πολιτική μυωπία (καιροσκοπισμός) των αρχηγών, το κάνει δυσδιάκριτο.

Ακόμα χειρότερα, αυτές (ασφαλιστικό- προσφυγικό) οι πτυχές του μεγάλου προβλήματος, αντιμετωπίζονται από τα κόμματα που θα σπεύσουν στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ως «πολιτικό κόστος» που θα προσπαθήσουν να το μεταφέρουν το ένα στην πλάτη του άλλου. Το συνολικό πρόβλημα ωστόσο είναι τόσο μεγάλο που τέτοιου είδους καιροσκοπισμοί δεν θα βοηθήσουν καμία πολιτική δύναμη να αποφύγει τη σύνθλιψη από το βάρος της περίστασης.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Η χώρα είναι δεμένη (τρίτο μνημόνιο και η συναφής εφαρμοστική νομοθεσία) να εκπληρώσει υποχρεώσεις και δεσμεύσεις για να συμμορφωθεί με  ευρωπαϊκές προδιαγραφές και στόχους, που ήδη έχουν αλλάξει.

Και ενώ, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση νομοθετεί για περικοπές συντάξεων, μισθών και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας προκειμένου η χώρα να πιάσει τους στόχους του Συμφώνου Σταθερότητας και να παραμείνει στην Ένωση, κάθε μέρα γίνεται σαφές ότι:

Δεν υπάρχει Σένγκεν- δηλαδή ο ελάχιστος κοινός πολιτικός παρονομαστής που δημιουργεί την αίσθηση σύνδεσης και «κοινότητας» μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ
Δεν υπάρχει –αμφισβητείται στην πράξη— το ίδιο το Σύμφωνο Σταθερότητας που θέτει τις προδιαγραφές που πρέπει να τηρεί ένα κράτος μέλος της Ευρωζώνης. Ήδη ο ίδιος ο Σόιμπλε- ο αρχιερέας της σταθερότητας—την περασμένη βδομάδα είπε πως το προσφυγικό είναι ένα μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
Ταυτόχρονα, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η Ευρωπαϊκή Ενωση βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με έναν πόλεμο και τις απαιτήσεις του. Σύμφωνα με το Bloomberg περί τα 50 δισεκατομμύρια Ευρώ αναμένεται να κατευθυνθούν από τις έτσι κι αλλιώς ασυνεπείς (σε σχέση με τους όρους του Συμφώνου Σταθερότητας) οικονομίες των χωρών μελών της ΕΕ – όπως η Γαλλία και η Ιταλία–σε εξοπλισμούς και παρεμφερείς δαπάνες.

Δύο ακόμη στοιχεία που περιγράφουν τη δραματική και ραγδαία αλλαγή της ευρωπαϊκής πραγματικότητας είναι:

Οι ανακοινώσεις, μιας-μιας των χωρών μελών της ΕΕ για την αδυναμία (απροθυμία) τους να δεχτούν πρόσφυγες
Η απόφαση της Γερμανίας να εμπλακεί στο πεδίο της μάχης στη Συρία στέλνοντας μαχητικά αναγνωριστικά αεροσκάφη που θα συνδράμουν τις γαλλικές από αέρος- προς το παρόν- επιδρομές.
Όλα αυτά, με πιο απλά λόγια, σημαίνουν ότι οι Ευρωπαίοι θα κλιμακώσουν τη στρατιωτική τους δράση στη Συρία, η οποία θα πολλαπλασιάσει τη ροή των προσφύγων, τους οποίους έχουν ήδη αποφασίσει ότι δεν θα δεχτούν στις χώρες τους αλλά, προφανώς, θα τους «αποθηκεύσουν» στην Ελλάδα!

Και ενώ αυτά συμβαίνουν με τόσο σαφή τρόπο που δεν μπορεί να τον αγνοήσει κανείς, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να ικανοποιεί προαπαιτούμενα και δεσμεύσεις  για να εκπληρώσει όρους συμμετοχής της χώρας σε ένα πλαίσιο (ευρωπαϊκό) το οποίο αποσυντίθεται!

Και, ακόμα χειρότερα, ο πρωθυπουργός προσκαλεί σε σύσκεψη τους πολιτικούς αρχηγούς για να αναζητήσει τη συμφωνία τους στη συνέχιση αυτής της πολιτικής, και οι πολιτικοί αρχηγοί σπεύδουν απλώς για να αποτινάξουν από πάνω τους την ευθύνη. Προφανώς, οι πολιτικές δυνάμεις  αδυνατούν να «δουν» την πορεία  σύνθλιψης της χώρας. Ή, ακόμα χειρότερα, βλέπουν την επερχόμενη συντριβή,   ως ευκαιρία…

topontiki.grhttp://www.topontiki.gr/article/151051/myopes-politikoi-arhigoi-syskeptontai