Ένα βλέμμα του Λαζόπουλου

Δεκεμβρίου 15, 2015 pitsiriki1

Αν η «Πρώτη Φορά Αριστερά» έθεσε, έστω και αφηρημένα, το στοίχημα της ηγεμονίας, η «Δεύτερη Φορά Αριστερά» αγωνιά για την αναπαρωγή της ισχύος της.
Από τις Ευτυχισμένες μέρες, που παρακολουθούσε κάποτε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Θεέ μου, τι σου κάναμε του Λάκη Λαζόπουλου, την «γαλλική κωμωδία που έσπασε τα ταμεία», στην πρεμιέρα της οποίας συνέρρευσε το μισό υπουργικό συμβούλιο, η απόσταση που διανύθηκε δεν αφορά το γούστο και μια κάποια δήθεν έκπτωσή του. Δεν αφορά επίσης τίποτα από τον ντόρο στα σάιτ της ελληνικής δημοσιότητας που ανέσυραν κάποια παλιά κείμενα του Νίκου Ξυδάκη εναντίον του Λάκη Λαζόπουλου, για να τον επερωτήσουν για κάτι τι σαν συγκλονιστική αλλαγή στάσης, που εγκαταλείπει υποτίθεται την ιδεολογική καθαρότητα χάριν μικροπολιτικών αναγκών.

     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">

Σε ένα άλλο κείμενό του στη στήλη «Ένα βλέμμα» της Καθημερινής, με τίτλο «Η τέχνη δεν είναι θέμα γούστου», ο Νίκος Ξυδάκης σημείωνε σε σχέση με το έργο του Γιάννη Ρίτσου και του Φώτη Κόντογλου:
«Οι αναγνώσεις τέτοιων προσωπικοτήτων με διάθεση κανονιστική, νεο-correct, εκτός από ρηχή και ανιστόρητη, είναι εντέλει κουτή και άχρηστη. O καλλιτέχνης δεν χωράει κάτω από ανθρωπολογίζουσες ή κοινωνιολογίζουσες ταμπελίτσες· η τέχνη δεν είναι μόνο μια κατασκευή. Εκφράζει τα αθέατα, τα άρρητα, το διαρκές μεταφυσικό ρίγος, επερωτά τη ζωή έναντι του θανάτου. Ετσι γράφει ο ποιητής Ρίτσος, έτσι γράφει και ζωγραφίζει ο Κόντογλου. Ετσι αξίζει και να τους διαβάζουμε: Τα έργα τους έχουν τη δύναμη ν’ αλλάζουν τη ζωή μας; Η τέχνη δεν είναι απλώς θέμα γούστου…»
Είναι αυτή η διαφορά στο «μεταφυσικό ρίγος», η οποία χωρίζει την πρώτη από τη δεύτερη θητεία της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, που εξηγεί καλύτερα την μετάβαση από τον Σάμιουελ Μπέκετ στον Λάκη Λαζόπουλο.
Αν η «Πρώτη Φορά Αριστερά» έθεσε, έστω και αφηρημένα, το στοίχημα της ηγεμονίας, η «Δεύτερη Φορά Αριστερά» αγωνιά για την αναπαρωγή της ισχύος της.
Κι αυτό που στην πρώτη φορά βιώθηκε ως υπαρξιακή ταργωδία, στην δεύτερη μεταφράζεται ως επιθεωρησιακή φάρσα.
Η τέχνη δεν είναι απλώς θέμα γούστου, αλλά τα έργα της έχουν τη δύναμη να μην αλλάζουν τη ζωή μας.
Έτσι, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Νίκος Ξυδακης, ο Νίκος Παππάς, η Όλγα Γεροβασίλη και οι υπόλοιποι εκλεκτοί υπουργοί έδωσαν το παρόν ως παρακείμενο του Λαζόπουλου με ένα σαφές μήνυμα: είμαστε στη σκηνή σου, μας εγγράφει το ένα βλέμμα σου, μην μας αλλάξεις.
Κι αυτό δεν είναι θέμα γούστου.

Ο Χρήστος Νάτσης είναι υποψήφιος διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. …