Έγραφε κάποτε ο Καζαντζάκης πως, όσο υπάρχουν παιδιά στον κόσμο που πεινάνε και πεθαίνουν, θεός δεν υπάρχει. Ζώντας βέβαια δυο χρόνια στο Ηνωμένο Βασίλειο, τρώγοντας στην μάπα τα χιλιάδες charities που θυμίζουν Φρειδερίκη στα ντουζένια της -και προπαντός συναναστρεφόμενος και κουβεντιάζοντας με τους κολλημένους απροσάρμοστους-, κατάλαβα πως ο θεός δεν υπάρχει για μας αλλά υπάρχει για αυτούς. Έχει μάλιστα αναλάβει εργολαβία την σωτηρία της βασίλισσά τους.

Δεν υπάρχει ίσως πιο φανερά ταξική κοινωνία​, ούτε ίσως περισσότερο υποταγμένη στην ιδεολογία της μεγαλοαστικής ολιγαρχίας εργατική τάξη στην Ευρώπη από την Αγγλική.

Να μην σου προξενεί καμία εντύπωση η λατρεία των φιλάθλων της Άρσεναλ στο στέμμα.

Δεν υπάρχει πιο συντηρητικός στην νοοτροπία λαός. Ακόμα κι όταν εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους για την συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των λίγων, δεν διαφωνούν, ούτε αμφισβητούν την δομή του συστήματος. Απλά γκρινιάζουν. Μέχρι εκεί.

Οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί για να ζουν ως υποτακτικοί των Λόρδων, να χαμογελούν και να αγαπούν τους αφεντάδες τους.

Επίσης να μην σου προξενεί εντύπωση πως οι ίδιοι άνθρωποι θεωρούν τον Τζον Λένον «φιλόσοφο» και «ήρωα της εργατικής τάξης». Ότι τους πλασάρουν λένε.

Γιατί στην πραγματικότητα ο σπουδαίος Τζον Λένον δεν ήταν τίποτα από αυτά τα δύο.

Οι τύποι αυτοί που γνωρίζουν σε λεπτομέρειες το γενεαλογικό δέντρο και το μέγεθος του σουτιέν της πριγκίπισσας Κέιτ δεν έχουν υπόψη τους κανέναν αληθινό φιλόσοφο. Ρώτα τους για την Άρσεναλ και την bub της βρομερής γειτονιάς ​τ​ου​ς​
και θα σου γράψουν ολόκληρο βιβλίο.

Άλλωστε, η εκπαίδευση που τους παρέχεται δωρεάν στο σχολείο έχει συγκεκριμένο προσανατολισμό και σκοπεύει στο να τους κάνει κομμώτριες ή τεχνίτες , ​πειθήνιους και υπάκουους στους νόμους πολίτες.

Αν θες να σπουδάσεις, πρέπει να μπορείς να πληρώσεις ή να χρεωθείς χοντρά.

Για αυτό οι σπουδές των παιδιών της Αγγλικής εργατικής τάξης είναι πραγματικά δύσκολο πράγμα.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που εισάγουν σε μεγάλο βαθμό το αναγκαίο για την οικονομία-κοινωνία τους εξειδικευμένο προσωπικό. Ας είναι καλά οι παλαιές και οι καινούργιες αποικίες.

Μιλάμε ​λοιπόν ​για μια δημοκρατία, όπου ένα κόμμα με το 13% των ψήφων δεν εκλέγει κανέναν βουλευτή και το γεγονός αυτό δεν προκαλεί την παραμικρή διαμαρτυρία ούτε καν αποτελεί θέμα συζήτησης.

Αφού έτσι συμβαίνει από την εποχή του Κρόμγουελ γιατί να αλλάξει; Το αποδέχονται ΟΛΟΙ!

Μιλάμε για μια δημοκρατία όπου η Βουλή των [διορισμένων από τον βασιλιά και την κυβέρνηση] Λόρδων έχει κι αυτή νομοθετικό έργο.

Για μια δημοκρατία​, όπου ο μονάρχης ενημερώνεται κάθε βδομάδα από τον πρωθυπουργό του χωρίς ποτέ να μαθαίνει κανείς τίποτα για το περιεχόμενο των συζητήσεων αυτών [κι αυτό είναι θεσμοθετημένο!].

Περίπου 15 χρόνια δικαστικών αγώνων απαιτήθηκαν από την εφημερίδα The Guardian προκειμένου να δημοσιοποιηθούν κάποιες – οι πιο ανώδυνες – από τις επιστολές που έστελνε στα μέλη της κυβέρνησης του Μπλερ ο διάδοχος του θρόνου Πρίγκιπας Κάρολος.

Προσωπικές απόψεις λένε βέβαια ότι εξέφραζε αλλά οι απαντήσεις των «ανεξάρτητων» από τον θρόνο υπουργών τέλειωναν πάντοτε με το «ταπεινός σας δούλος» ή το «σκλάβο​ς​ σου για πάντα μωρό μου» του Καρβέλα.

Ο διάδοχος που έχει ξεσκιστεί να πουλάει όπλα στους Σαουδάραβες, που ντυμένος την κελεμπία και κρατώντας στο χέρι το σπαθί χορεύει παρέα με τους γαλαζοαίματους της ερήμου στα δεκάδες video που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Το σπαθί του καθεστώτος που αποκεφαλίζει κάθε χρόνο πολύ περισσότερους από ότι το ISIS σε Ιράκ και Συρία, του καθεστώτος που έχει ισοπεδώσει στην Υεμένη δεκάδες μνημεία της ανθρώπινης κληρονομιάς της UNESCO, μέσα στους λίγους τελευταίους μήνες.

Για όλα αυτά, η Δύση φυσικά σιωπά. Εκκωφαντικά. Στο ISIS ρίχνουμε βόμβες, στην Σαουδική Αραβία πουλάμε βόμβες.

Κι επειδή στην Ελλάδα οι λάτρεις της Δύσης μιλάνε όποτε βρίσκουν ευκαιρία κ​α​ι​ εκθειάζουν τα «υψηλής ποιότητας» και «αντικειμενικά» ΜΜΕ της Βρετανίας, να τους πληροφορήσω ότι η ομερτά, σχετικά με τα δρώμενα της βασιλικής οικογένειας, ​βρίσκετα​ ι σε ασύλληπτα επίπεδα.

Όχι μόνο απουσιάζει η κριτική αλλά και η ίδια η πληροφορία, εάν θεωρηθεί πως μπορεί να είναι ενοχλητική.

Οπότε φίλε Πιτσιρίκο, αν ποτέ δεις τον Κόρμπιν πρωθυπουργό της αυτού μεγαλειότητας Της, να αρχίσεις να τον αποκαλείς Τσίπρα.

Δεν θα είναι σίγουρα ο ίδιος άνθρωπος. Αν παραμείνει στις θέσεις του, δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτός από τον λαό που ενέπνευσε τον Τόλκιν για να γράψει τις υπέροχες τριλογίες του.

Νομίζω λοιπόν πως εύκολα καταλαβαίνεις το πόσο χαρούμενος αισθάνομαι που το νέο έτος θα με βρει μακριά από δω.

Κάποτε σχολιάζοντας ένα από τα κείμενα μου, είχες γράψει ότι για τους μετανάστες τα πράγματα γίνονται αληθινά δύσκολα μετά τον τρίτο χρόνο όταν και συνειδητοποιούν πως η κατάσταση στην οποία βρίσκονται δεν είναι προσωρινή αλλά μόνιμη

Εγώ το συνειδητοποίησα μετά το δημοψήφισμα του ξεφτίλα του Τσίπρα.

Τότε τρόμαξα αληθινά μπροστά στην προοπτική να σπαταλήσω το υπόλοιπο της ζωής μου σε αυτό το αλλόκοτα συννεφιασμένο βασίλειο.

Κλείνω το κουραστικό αυτό κείμενο με μια προτροπή σε όσους σκέφτονται την Βρετανία ως πιθανό τόπο μετανάστευσης.

Καλή περίπτωση, αν την έχεις δει ναυτικός, καλά αμειβόμενη εργασία για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Αν όμως σκοπεύεις να εγκατασταθείς μόνιμα, μην την πατήσεις σαν εμένα. Άρχισε τα αντικαταθλιπτικά ΠΡΙΝ φύγεις από την Ελλάδα, και πάρε το απόφαση ότι δεν θα τα σταματήσεις ποτέ μέχρι να πεθάνεις.

Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές επιλογές. Effexox, Ladose, Cymbalta, κλπ, κλπ.

Υπάρχει βέβαια και η κρυφή συνταγή των προγόνων. Την κάνεις σε ένα νησί, ή άλλο τόπο της αρεσκείας σου, αλλάζεις ή προσαρμόζεις το επάγγελμα και τις απαιτήσεις σου στα καινούργια δεδομένα, και κάνεις στάση πληρωμών στο γαμημένο Ελληνικό κράτος και στην τρόϊκα.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Κι όποιος μετά σε ρωτά του λες το γνωστό – και όμορφο – παραμύθι. «Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα»!

Φιλιά από την βασιλευομένη Εσπερία

Ηλίας

ΥΓ Το κείμενο σου για την ΕΡΤ προκάλεσε την έκδοση ανακοίνωσης από την διοίκηση της εταιρίας με την οποία σε επιπλήττει αυστηρά. Αν τους το ξανάκλεινε το μαγαζί κανένας Σαμαράς, οι δημοσιογράφοι και λοιποί εργαζόμενοι ​
της ΕΡΤ θα τρώγανε πολύ ξύλο. Και όχι από τα ΜΑΤ.

(Αγαπητέ Ηλία, είναι πολλά πράγματα γελοία σήμερα αλλά είναι πάρα πολύ γελοίο να έχει μια χώρα μοναρχία. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι Βρετανοί -όπως και πολλοί άλλοι- είναι πως, όταν αλλάζουν τα πάντα γύρω σου, πρέπει να αλλάξεις κι εσύ για να παραμείνεις ο ίδιος. Μόνο και μόνο η ύπαρξη μονάρχη -που τον διαδέχονται τα παιδιά του, ακόμα κι αν είναι ζαβά-, σημαίνει ότι έχεις αποδεχτεί πως εσύ είσαι δεύτερης κατηγορίας. Καταλαβαίνω το μίσος της εξουσίας για αλλαγές αλλά δεν καταλαβαίνω το μίσος των πολιτών για αλλαγές. Αυτό είναι η απόδειξη πως οι περοσσότεροι πολίτες θέλουν να είναι δούλοι και να έχουν πάντα κάποιον να τους λέει τι να κάνουν. Ηλία, για εμένα, όλη η ουσία είναι σε μια φράση του Πασκάλ από τους «Σοχασμούς»: «Δεν πρέπει ο λαός να αισθάνεται την αλήθεια του σφετερισμού: ο σφετερισμός που πραγματοποιήθηκε κάποτε παράλογα, εμφανίζεται τώρα ως λογικός. Αν δεν θέλουν να πάρει σύντομα τέλος, πρέπει να τον παρουσιάζουν ως αυθεντικό, αιώνιο και να αποκρύπτουν την απαρχή του.». Βέβαια, ο Πασκάλ δεν είναι και πολύ δημοφιλής, αν και ήταν διάνοια. Αλλά και ο Λένον, που είναι δημοφιλής ακόμα και σήμερα, δεν κατάφερε να κάνει ούτε τους Βρετανούς -που τον λατρεύουν- να σκεφτούν τι λένε οι στίχοι στο «Imagine». Τέλος πάντων, αγαπώ την Βρετανία, γιατί γέννησε ανθρώπους σαν τον Χάρολντ Πίντερ. Και την Amy Winehouse. Ηλία, η Γερμανίδα φίλη λέει πως η Ελλάδα είναι το καλύτερο, το πιο ανθρώπινο και το πιο ασφαλές μέρος στην Ευρώπη σήμερα. Εγώ την εμπιστεύομαι γιατί είναι σοφή. Για την ΕΡΤ δεν σχολιάζω. Τι να σχολιάσεις στην τηλεόραση της Βόρειας Κορέας; Να είσαι καλά, Ηλία.)

http://pitsirikos.net/2015/12/