Πάνω από εφτά -άλλοι λένε 7, άλλοι 13 εκεί θα κολλήσουμε;- αστυνομικοί συνέλαβαν χθες έναν… φοροφυγά καστανά στη Θεσσαλονίκη.
Καλά, γι” αυτόν που έκανε την καταγγελία δεν θα πω τίποτα, τιποτένιοι υπάρχουν πολλοί.
Εμένα μου αρέσει που σε μια χώρα όπου έχουν καταπατηθεί όλοι οι νόμοι και το Σύνταγμα, η αστυνομία δεν χάνει ούτε δευτερόλεπτο να συλλάβει έναν καστανά χωρίς άδεια.

Στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε, σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο για τη χώρα μας, το ελληνικό κράτος διαφυλάττει το δημόσιο συμφέρον, κυνηγώντας ηλικιωμένους καστανάδες.

Την ίδια στιγμή κάνει τα γλυκά μάτια σε χιλιάδες εκατομμυριούχους που δεν απέδωσαν τους αναλογούμενους φόρους, χαρίζει εκατομμύρια κάθε χρόνο στους εφοπλιστές και παρακαλάει τους μεγαλοκαταθέτες της Ελβετίας να αυτοκαταγγελθούν προσφέροντας κιόλας μπόνους.

Η δε δικαιοσύνη θα επιβάλλει πρόστιμο στον καστανά, λογικά γύρω στα 5.000 ευρώ, όπως στον 92χρονο καστανά στα Τρίκαλα πριν ένα μήνα που δεν είχε ταμειακή.

Δεν ξέρω αν σας το είπα, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Μόλις πριν από λίγο έμαθα, ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάνννης (με 3 ν) Μπουτάρης και ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, αποφάσισαν να προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπέρ του καστανά, όπως προσέφυγαν υπέρ της «Ελληνικός Χρυσός»*, δηλαδή το ελληνικό δημόσιο στέκεται στο πλευρό του ηλικιωμένου.

Κάμποσοι αστυνομικοί πήγαν λοιπόν να συλλάβουν έναν ηλικιωμένο καστανά, ο οποίος δεν άντεξε και λιποθύμησε.

Παράλληλα με τους αστυνομικούς, κατέφθασε και ένας γερανός για να κατάσχει τα κάστανα και τον πάγκο.

Θέλω να πω ότι νοιώθω περήφανος για τον περαστικό κόσμο.

Αντί να ποδοπατήσουν τους αστυνομικούς, φαντάζομαι πως απλώς κοιτούσαν και άντε να έπεσε και κανένα μπινελικάκι, όχι πολύ δυνατά μην μας ακούσουν και οι μπάτσοι.

Πάμε ολοταχώς για μεγάλες στιγμές, αλλά εδώ που φτάσαμε…

Και για άλλη μια φορά, κλείνω με τον Μπέρτολτ, γιατί όχι άλλωστε, με μια μικρή προσθήκη.

«Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους καστανάδες δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν καστανάς.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…»

Αφιερωμένο σε όλους εμάς που γύρω μας πέφτουν κορμιά και νομίζουμε ότι δεν θα έρθει ποτέ η σειρά μας, επειδή έτυχε -κυριολεκτικά- να έχουμε ένα πιάτο φαΐ ή ένα-δυο κεραμίδια πάνω από το κεφάλι μας.

Με εκτίμηση,
Άρης

* Θα το γράψω όσο πιο συνοπτικά μπορώ. Ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα της Μεταπολίτευσης ήταν η μεταβίβαση των Μεταλλείων Κασσάνδρας το 2003 στην νεοσύστατη Ελληνικός Χρυσός έναντι ενός… συμβολικού ποσού. Στον Εξάντα, στα δεκάδες σάιτ για τις Σκουριές και σε πάρα πολλά άρθρα περιγράφονται αναλυτικά οι σκανδαλώδεις λεπτομέρειες και ο τρόπος με τον οποίον παρακάμφθηκαν τυχόν διαγωνισμοί, αναλογούμενοι φόροι, η πραγματική αξία κτλ. Επίσης, ο Πάχτας και τα άλλα ανδρείκελα της τότε κυβέρνησης φρόντισαν να νομιμοποιηθεί η σύμβαση με νόμο του κράτους. Αυτό δεν εμπόδισε την καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία χαρακτήρισε ως παράνομη την σύμβαση και ζήτησε από το ελληνικό δημόσιο να εισπράξει τουλάχιστον 15 εκ ευρώ από την εταιρεία. Το ελληνικό δημόσιο προσέφυγε ενάντια στην απόφαση με το υπέροχο σκεπτικό ότι αυτό θέτει σε κίνδυνο μια σημαντικότατη επένδυση για την ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής. Παρ” ότι τα λεφτά πληρώθηκαν, η αίτηση ακύρωσης της απόφασης δεν αποσύρθηκε και μάλιστα ο νομικός σύμβουλος του κράτους υποστήριξε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις 28/1/2015 πως το ελληνικό δημόσιο πρέπει να επιστρέψει τα λεφτά στην εταιρεία, με τόκο μάλιστα! Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τελικά απεφάνθη πριν 3 μέρες πως οι ισχυρισμοί του ελληνικού δημοσίου δεν ευσταθούν και διέταξε την είσπραξη των 15εκ ευρώ συν τους τόκους, αλλά δεν έμεινε εκεί και ανταπάντησε σε όλα τα επιχειρήματα που παρουσίασε το ελληνικό δημόσιο για μην εισπράξει τα χρήματα:
«- η Ελλάδα εσφαλμένα υπογραμμίζει ότι η απαίτηση ανάκτησης 15.34 εκ. ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα, μήτε για την προστασία του περιβάλλοντος, μήτε για την απασχόληση.
– η Ελλάδα χορήγησε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός από μεταφορά κρατικών πόρων καθώς η μεταπώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός σε τιμή χαμηλότερης της αγοραίας τιμής, συνεπάγεται μείωση των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση προς τα έσοδα που θα μπορούσε να έχει αποκομίσει, και συνεπώς, απώλεια πόρων,
– η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρου για τη μεταβίβαση της κυριότητας των μεταλλείων συνιστά κρατική ενίσχυση καθώς συνεπάγεται τόσο πλεονέκτημα για την Ελληνικός Χρυσός όσο και απώλεια πόρων για τον κρατικό προϋπολογισμό,
– η κρατική ενίσχυση παρείχε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της, και αυτό συνεπαγόταν κίνδυνο στρέβλωσης του ανταγωνισμού και επηρεασμού του μεταξύ κρατών μελών εμπορίου.»
Κατά τ” άλλα στην Ελλάδα δεν υπάρχει διαπλοκή ή σκοτεινά συμφέροντα και συμμετοχή του κρατικού μηχανισμού σε αυτά, α πα πα πα.

(Αγαπητέ Άρη, δεν αντιδράσαμε όπως έπρεπε το 2010, και τώρα μας κάνει εντύπωση το κυνηγητό των καστανάδων αλλά και το δικό μας. Το ωραίο είναι πως ο Τσίπρας εξήγγειλε πάλι σήμερα -για χιλιοστή φορά- κυνήγι των ολιγαρχών. Τους έχει διαλύσει ο Τσίπρας τους ολιγάρχες. Πάντως, δεν μου κάνει εντύπωση η καταδίωξη του καστανά, αφού ο Τσακαλώτος είπε πριν από μερικές μέρες ότι δεν είχαν χρόνο να κυνηγήσουν τους πλούσιους. Οπότε, κυνηγάνε τους φτωχούς. Πρώτη φορά Αριστερά. Άρη, νομίζω πως το απόσπασμα δεν είναι του Μπρεχτ. Δεν γράφω άλλα γιατί πρέπει να βγω. Να είσαι καλά.)

http://pitsirikos.net/2015/12/