Εζήλωσε τη δόξα του Προκόπη Παυλόπουλου στον τρόπο προώθησης των δικών μας κομματικών παιδιών, ο κ. Νίκος Φίλης και επανέφερε την προσωπική συνέντευξη ως βασικό κριτήριο επιλογής των διευθυντών εκπαίδευσης. Με τη συνέντευξη η οποία αποτελεί υποκειμενικό κριτήριο μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα τυπικά προσόντα όπως η μόρφωση και η εμπειρία.

Τουτέστιν, ο συνεντευξιαζόμενος θα μπορεί να απαριθμεί τις ώρες απεργίας και αφισοκόλλησης και θα κερδίζει τη θέση, εν αντιθέσει με άλλους που έλιωναν παντελόνια σε θρανία και σόλες κατά την ορθοστασία της διδασκαλίας. Με τον τρόπο αυτό ενισχύεται η εξουσία του παρασιτικού δημόσιου συνδικαλισμού που αποτελεί το βασικό πυλώνα του αριστερού και δεξιού πελατειακού παρακράτους της μεταπολίτευσης.
Κατά διαβόλου σύμπτωση, η τροποποίηση αυτή πέρασε στο νόμο για τα βοσκοτόπια, καταδεικνύοντας και συμβολικά το επίπεδο της εκτίμησης που έχουν οι κυβερνώντες για τα θέματα της παιδείας…
Τη ρύθμιση αυτή είχε επιχειρήσει να περάσει και ο πρώην Υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης που θα διαγράψει το παλιό και θα φέρει το καινούργιο κ. Μπαλτάς, αλλά κατόπιν έντονων διαμαρτυριών την είχε αποσύρει.

Ο κ. Φίλης την επανέφερε. Η ρύθμιση όμως προκάλεσε την έντονη δυσφορία του κ. Ντέκλαν Κοστέλο που είναι μέλος του «Κουαρτέτου» στο οποίο έχουν αναθέσει οι δανειστές την επίβλεψη των μεταρρυθμίσεων που φιλοδοξούν να κάνουν την κομματική μας «μπανανία» σύγχρονο κράτος.
Ο τελευταίος μάλιστα απείλησε με το μοναδικό «βούρδουλα» που τρομάζει το κομματικό παρακράτος που απομυζά τη χώρα σαν καρκίνωμα: «Με τέτοια μέτρα, αξιολόγηση και δόση δεν έχει…».
Η διατύπωση της επιστολής του κ. Κοστέλο ήταν ως εξής:
«Η ψήφιση των τροπολογιών που κατατέθηκαν στο νομοσχέδιο για τα βοσκοτόπια δεν θα ήταν σύμφωνη με το μνημόνιο και θα μας υποχρέωνε να επανεξετάσουμε την αξιολόγησή μας για τη συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τους θεσμούς για την εφαρμογή του προγράμματος ESM».
Είναι αντιληπτό γιατί η παιδεία μας, η δημόσια διοίκηση και το κράτος εν γένει βρίσκεται εκεί που βρίσκεται και γιατί οικονομία και κοινωνία έχουν γίνει ο περίγελος της υφηλίου, σε σημείο που οι συνέλληνες στο εξωτερικό να ντρέπονται να αναφέρουν τη χώρα καταγωγής τους;
Πόσο μεγαλύτερο εξευτελισμό μπορεί να δεχθεί αυτή η χώρα κ. Φίλη;
Η απάντηση του υπουργείου Παιδείας; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε…
«Το υπουργείο Παιδείας με σχέδιο και μεθοδικότητα προχωρεί στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις για την αναβάθμιση της εκπαίδευσης. Με τον εθνικό – κοινωνικό διάλογο επιδιώκουμε τη μεγαλύτερη δυνατή συνεννόηση, ώστε η δημόσια εκπαίδευση να ξαναγίνει αντικείμενο του δημοσίου ενδιαφέροντος, καθώς και ουσιαστικός παράγοντας προκειμένου η χώρα να περάσει από την κρίση στην ανάπτυξη.
Στο πλαίσιο αυτό, αξιοποιούμε την ευρωπαϊκή εμπειρία, σε συνεργασία με τους θεσμούς και τον ΟΟΣΑ. Είναι προφανές, όμως, ότι το υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων είναι αναγκασμένο να νομοθετεί.
Νομοθετεί, προκειμένου να αντιμετωπίζει επείγοντα λειτουργικά προβλήματα, με σεβασμό στη συνταγματική τάξη και τις υποχρεώσεις της χώρας. Και βεβαίως, με ευθύνη απέναντι στη νέα γενιά».
Με το ίδιο πνεύμα και σπουδή και οι αλλαγές των διοικήσεων των νοσοκομείων.
O αρμόδιος Υπουργός κ. Ξάνθος πρόσφατα στη Βουλή κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό, απέδωσε την έλλειψη φαρμάκων στα νοσοκομεία στο ρόλο των διοικήσεων τις οποίες προφανώς θέλει να αντικαταστήσει και όχι στη δραστική μείωση των πιστώσεων προς τα νοσοκομεία τις οποίες παραδέχθηκε.
Τα παραπάνω αποτελούν συμπτώματα της βαριάς σήψης η οποία ροκανίζει τη χώρα. Μετά πέντε χρόνια χρεοκοπίας, μνημονίων και τρόικας η κατάσταση στα περισσότερα πεδία των παθογενειών της δημόσιας διοίκησης είναι η ίδια και χειρότερη.
Η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστεράς των εκατομμυριούχων, με τα δεκάδες ακίνητα που αποκτήθηκαν με «μισθούς» δημοσίου και συνδικαλιστικές εύνοιες, αποδεικνύει καθημερινά πως δεν διαφέρει σε τίποτα απ’ όσες προηγήθηκαν και φέρουν την ευθύνη της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής χρεοκοπίας της κοινωνίας.
Η Ελλάδα αποδεικνύει καθημερινά πως δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και να προλάβει μια ολοσχερή οικονομική και γεωπολιτική συντριβή.
Δυστυχώς τα συμπτώματα κατσαπλιαδισμού είναι συμπτώματα του τελικού σταδίου μιας προϊούσας κατάρρευσης μιας χώρα που βρίσκεται υπό το βάρος ενός στρατού κατοχής που δεν βλέπει αύριο και αρκείται στο ό,τι αρπάξουμε…

Του Κώστα Στούπα