ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

«Οποιος γλυτώνει από ένα δάκρυ έναν άνθρωπο, υψώνει ένα μέτρο το μπόι της ανθρωπότητας»

Γιαννης Ριτσος

Το προσφυγικό -μεταναστευτικό, αναπόφευκτα κύριο θέμα συζητήσεων στους τόπους που δέχονται τα ρεύματα του, γίνεται αφορμή να ξεδιπλωθούν εκτός από αποθέματα αλληλεγγύης και τεράστια αποθέματα κυνισμού και απανθρωπιάς.
Δεν έχει έννοια να σταθείς σ΄ αυτά.
Ανάγκη μόνο να ειπωθούν κάποιες σκέψεις και συναισθήματα.
Λυπάμαι τους ανθρώπους που έχουν συνδέσει τo »είναι» με το »έχει » τους και μόνος πλούτος τους, σπίτια, οικόπεδα, καταθέσεις… Διαρκής  αγώνας  η διαφύλαξη και το αυγάτεμα τους και η άντληση χαράς άμεσα συνδεδεμένη μ” αυτά , σε μια εποχή που όλα αλλάζουν!
Ετσι ποτέ δεν τους αγγίζει η ζεστασιά της επαφής με τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας και ότι πηγάζει απ” αυτήν!
Στις αποσκευές τους στο ταξίδι της ζωής, δεν υπάρχει η αγκαλιά του βρεγμένου παιδιού που έβαλε στεγνά ρούχα, ούτε το χαμόγελο της μάνας που ανακουφισμένη προσωρινέ από την πείνα θηλάζει το μωράκι της!
Δεν υπάρχει το χέρι του πατέρα που ακουμπά στο μέρος της καρδιάς για την κουβέρτα που του προσφέρθηκε και θα μετριάσει την παγωνιά της νύχτας, ούτε η χαραμάδα της ελπίδας στο ρυτιδιασμένο πρόσωπο του γέροντα πως θα είναι αποδεκτός σε μια νέα πατρίδα!
Δεν υπάρχει το βλέμμα του νέας κοπελίτσας που επιβιώνοντας απ΄ τη κόλαση νοιώθει πρόσκαιρα να υπάρχει και για “κεινη μέλλον και χαμογέλα γιατί βρίσκεσαι πλάι της!
Ολα αυτά τα» μικρά – μεγάλα » που δίνουν νόημα στην ύπαρξη και δεν συγκρίνονται με καμιά περιουσία! Είναι το βιος που κουβαλούν οι αλληλέγγυοι, και που κανένας και τίποτα δεν μπορεί να τους το πάρει!

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2016/01/blog-post_60.html

     style="display:inline-block;width:250px;height:250px"
     data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
     data-ad-slot="5336220628">