Το χειρότερο απ’ όλα στο «τίποτα δεν άλλαξε» είναι το κυβερνάν διά του στρίβειν (ώστε να συνεχίζεται το στραγγαλίζειν, το συντρίβειν και το δεν χαμπαρίζειν). Περίμενα απ’ αυτήν την κυβέρνηση (πριν ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει η Αριστερά που γονάτισε) να μιλάει απλά και σταράτα. Να ξέρει τι λέει, και ο λαός με τη σειρά του να ξέρει τι συμβαίνει. Να επικοινωνεί, δηλαδή, η κυβέρνηση με τον λαό στο πλαίσιο της ειλικρίνειας, της αμοιβαίας ανάληψης των ευθυνών,

της αποκατάστασης των δικαιωμάτων και του δίκαιου επανακαθορισμού των υποχρεώσεων.

Αντί αυτού και ακριβώς επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γονάτισε, το παρελθόν συνέχισε να επαναλαμβάνει τον εαυτόν του και η μόνη νίκη του «νέου» εναντίον του «παλιού» ήταν το πρώτο να υποκαταστήσει το δεύτερο με τους χειρότερους δυνατούς όρους.

Οχι μόνον για το Ασφαλιστικό, αλλά για όλα τα κρίσιμα θέματα ένα ατέλειωτο μπλα-μπλα, ένα λέγε-λέγε-ξελέγε-ξαναλέγε, μια αφόρητη εκ δολιότητος η μεν, εξ ανικανότητος η δε ορμώμενη προχειρότης, δημιουργούν μια δυσώδη και ζοφώδη σύγχυση, ώσπου το τελευταίο εκβάν (πάντα αποτρόπαιο) να ετοιμάσει το επόμενο (ακόμα πιο αποτρόπαιο). Παρακαλώ, μετρήστε: εξαγγελίες, αναδιπλώσεις, υποσχέσεις, διαψεύσεις, κύκλοι εναντίον κύκλων, ρεζιλέματα και παντού και για τα πάντα ψέματα, σε πυκνό χρόνο,

σε πολύ πυκνό χρόνο, η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μπει στον δρόμο για τη λύση έστω ενός και μόνου από τα καίρια προβλήματα, αλλά αντιθέτως δολιχοδρομεί στην προσπάθειά της να εκτελέσει τις διαταγές που λαμβάνει, με αποτέλεσμα άλλοι υπουργοί να εμφανίζονται ως ανδρείκελα (και να είναι) κι άλλοι ως σούργελα (είναι δεν είναι). Σε πυκνό, πολύ πυκνό χρόνο

και με γεωμετρική πρόοδο η κυβέρνηση αυτή έχει καταναλώσει τα περί ισοδυνάμων, έχει στείλει τα παράλληλα προγράμματα στις ελληνικές καλένδες, τα περί διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων στας αιωνίους μονάς, ενώ για κάθε κραυγή (στάχτης στα μάτια) που βγάζει εναντίον των μνημονιακών της δεσμεύσεων, δυο νέα κεφάλια ξεφυτρώνουν στο σώμα της Λερναίας Υδρας του τρέχοντος μνημονίου! – μια

κουταμάρα αμολάει ένας απ’ τους παρ’ ημίν μαθητευόμενους μάγους, δυο νέα μέτρα απαιτεί αμέσως η εξ Εσπερίας Λερναία Υδρα, Φάουσα και Λάμια. Και Γοργώ. Μυξοκλαίει ο κ. Σπίρτζης για τον πόνο μας, ανοίγει κι άλλο η όρεξη των Δανειστών-Δυναστών για αίμα.

Δεν είμαστε πια σε δεινή θέση, βρισκόμαστε στη δίνη ανεξέλεγκτων καταστάσεων. Για παράδειγμα στο Ασφαλιστικό: α) Ο κ. Τσίπρας εγγυήθηκε τις κύριες συντάξεις (λες και τις επικουρικές μαύρη χελώνα τις έχει κατουρήσει). β) Ομως ο κ. Τσίπρας έχει ήδη υπογράψει, από τις 14 Αυγούστου του 2015, τη μείωση των συντάξεων κατά 2,5 δισ. ευρώ! γ) Η Τρόικα απορρίπτει από χέρι κάθε αναθεώρηση των συμπεφωνημένων. δ) Αμέσως (και κατόπιν τούτου) ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνει να εγγυηθεί προσωπικώς εκτός από τις κύριες συντάξεις και τις… επικουρικές!! ε) Την επόμενη μέρα ο κ. Τσίπρας εγγυάται πάλι μόνον τις κύριες συντάξεις. στ) Ο κ. Κατρούγκαλος αρχίζει να περιφέρει στους πολιτικούς αρχηγούς το καθ’ ημάς Ασφαλιστικό, στο οποίο, όποια κύρια σύνταξη δεν περικοπεί για τρίτη φορά (επί κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά») λαμβάνει υπόσχεση περικοπής στο εγγύς μέλλον (εκτός κι αν η Τρόικα επιβάλει την περικοπή με υποσχετική σε περικοπή με διατακτική – εδώ και τώρα). Τι καταλαβαίνει

απ’ όλα αυτά ο συνταξιούχος; Οτι πρέπει να του φάνε μεγάλο κομμάτι της σύνταξης τώρα, για να έχει ένα απολειφάδι σύνταξης αύριο. Εκβιασμός. Και εκφοβισμός. Ερεβος

κι από πάνω να κακαρίζει παρλαπίπες ο κ. Λεβέντης! ο αίφνης εθνικός μας Κάτων ο Τιμητής! προς όνειδος όσων συμπεριλαμβάνουν αυτό το αποκαΐδι της δικομματικής παθολογίας στους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.

Η κυβέρνηση, εκτός απ’ τα θέματα που ως τώρα έκλεισε (στον τάφο τους), έχει ανοιχτά μπροστά της τέσσερα κυρίως θέματα: το Ασφαλιστικό, το (εναπομείναν) Εργασιακό, το Αγροτικό και τα (εκ νέου) νέα μέτρα για το 2016-2018 που ζητάει η Τρόικα· με ορίζοντα το 2020 (όταν η Ελλάδα δεν θα έχει γίνει πλέον Βουλγαρία, αλλά Μοζαμβίκη). Τι λέει για όλα αυτά η κυβέρνηση στον λαό; Του λέει την έστω πικρή αλήθεια ή πάλι με τερτίπια προσπαθεί να τον ξεγελάσει και να τον φέρει προ τετελεσμένου; Την απάντηση, παρακαλώ, δώστε την εσείς.

Οι διαπραγματεύσεις Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι συγκρούσεις (μια καρικατούρα), η «ηρωική έξοδος» Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι ελιγμοί Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι λυγμοί των ατιμαζόμενων απόμαχων και των μαχόμενων υπό σκιάν εργαζόμενων – μια τραγωδία.

Αλήθεια, στους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς στο Μαξίμου για την αγορά κεντρώου ή οικουμενικού χρόνου, η παράμετρος της περαιτέρω εξαθλίωσης υπολογίζεται; Οι επερχόμενες αυτοκτονίες θα έχουν «αριστερό πρόσημο» (κατά το χύδην στερεότυπο του συρμού που μετέρχονται οι γλωσσομαθείς της οργουελιανής γλώσσας), ή θα είναι απλώς παράπλευρες απώλειες μιας πολιτικής

που ο κ. Τσίπρας βδελυσσόταν και εξόρκιζε;..

http://www.enikos.gr/stathis/362300,Lege-lege-xelege-xanalege.html