ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

«Συγκλονιστικές εικόνες από την κοινή παρουσία Πάπα, Οικουμενικού Πατριάρχη, αρχιεπισκόπου, πρωθυπουργού στη Λέσβο. Μήνυμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς με ισχυρό συμβολισμό και πολλούς αποδέκτες».

Μήπως λείπει κι ένας αγιατολάχ από το τρελλό τούτο παράδοξο ην παρεάκι;

Τα βασικό χαρακτηριστικό ανάμεσα στη σχέση κράτους, θρησκείας και εξουσίας είναι ο τρόπος που χρησιμοποιούν οι παραπάνω από κοινού την κατ’ επίφαση πίστη, για τη μαζική υποταγή των λαϊκών τάξεων και της κοινωνίας πάνω στο μοντέλο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας.

Η πολιτική και πνευματική αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού,αποτέλεσε ιστορικά βασικό όπλο όχι μόνο των θρησκευτικών ιερατείων και των εξουσιομανών ρασοφόρων, αλλά και χρήσιμο εργαλείο νόθευσης της ίδιας της αληθινής δημοκρατίας.

Στο κέντρο ακριβώς της παρακμής της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού κεφαλαίου, οι μονοθεϊστικές θρησκείες βρήκαν τρόπο να εισχωρήσουν επανεμφανιζόμενες δυναμικά ύστερα από μια μακρά περίοδο απομόνωσης και εκφυλιστικής διαδρομής!

Στη νέα θεοκρατική καπιταλιστική τάξη πραγμάτων οι θρησκείες μετατρέπονται σε μοντέλα, έτσι ώστε με την εξουσιαστική θεοκρατική δομή τους να χειραγωγούν το κοινωνικό γίγνεσθαι, να περιθωριοποιούν την επιστήμη και να αποκλείουν τον άνθρωπο από τη γνώση.Να επιβάλουν ετσι σκοταδιστικά, αντικοινωνικά μοντέλα, που καταλήγουν στη νεοφιλελεύθερη «λογική» του αποκλεισμού κάθε μορφής αντίδραση και πάλης που αντιτάσσεται στα σημερινά κατεστημένα.

Το τελευταίο που βιώσαμε ήταν οι κραυγές ακροδεξιάς μισαλλοδοξίας ενάντια στο δικαίωμα της διαφορετικότητας μέσα από τη θεσμική κατοχύρωση του συμφώνου συμβίωσης.

Όπιο ήταν κάποτε, τώρα είναι πρέζα ενδοβλέβια!

Οι πολιτικοί Ρουβάδες, με τους Βαρδινογιαννοδεσπότες, στα κόκκινα χαλιά της υποδοχής, απολύμαναν τη Μυτιλήνη, έβαψαν τοίχους και φρεάτια, καθάρισαν τα κλειστά κέντρα κράτησης προσφύγων και έστησαν το επικοινωνιακό σόου ενός δήθεν συμβολισμού, μπας και ξεπλύνουν τους Άνθιμους από τη μια και το ακροδεξιό χριστεπώνυμο ακροατήριο από την άλλη.

Στα χωράφια, δε, της Ειδομένης, σε αυτόν τον καταυλισμό του αίσχους και της ντροπής, όπου στοιβάζονται πάνω από δώδεκα χιλιάδες ψυχές που αποκαμωμένες αφήνονται να τσαλακώνονται πότε από τις λάσπες, πότε από την κρατική καταστολή και πότε από τον φασισμό των κλειστών συνόρων, είναι σίγουρο ότι το υποπροϊόν που αναμεταδόθηκε σήμερα δεν έχει καμμία αξία· συμβολική ή πρακτική. Ούτε τα επικοινωνιακά τρικ των «αυθόρμητων χειροκροτητών» (και χειροφιλούντων!)

Όσο για το σόου που έκλεισε με την «υψηλής σημασίας» κίνηση του Πάπα να πάρει μαζί του 12 πρόσφυγες (ακόμα και με τον αριθμό έκαναν επικοινωνιακό παιχνίδι!), θα μείνει στη μνήμη μας ως μία ακόμα (κακόγουστη) παράσταση στο παγκόσμιο θέατρο του παραλόγου.

Εις το όνομα του Ανθρώπου…

https://xeimwniatikhliakada.wordpress.com