Η Ασπασία Μπόγρη είναι το κορίτσι που πριν μερικά χρόνια ο πατέρας της πυροβόλησε στο κεφάλι. Και ξεκινάω με το όνομα της γιατί οι περισσότεροι έχουμε ξεχάσει και πως τη λένε… Από τότε ανεβαίνει όχι ανήφορο αλλά Γολγοθά. Και η Ελλάδα, το κράτος… δικαίου, αντί να ελαφραίνει τον Σταυρό που κουβαλάει αυτό το κορίτσι, της καρφώνει τα χέρια στο ξύλο. Εκτός κι αν είναι κάτι άλλο από σταύρωση ότι της έκοψαν τα 300 ευρώ το μήνα που έπαιρνε ως βοήθημα. Λάθος. Δεν είναι απλά σταύρωση. Είναι αλητεία. Όπως αλητεία είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα των εκατοντάδων ΜΜΕ και των δεκάδων χιλιάδων δημοσιογράφων, αυτοί που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο δράμα, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μπορεί και λιγότεροι.

Βλέπετε ό,τι δεν περνάει πια η μπογιά του, δεν πουλάει, οπότε ας αφήσουμε την Ασπασία να κουβαλήσει μοναχή τον σταυρό της και το… κράτος να κάνει ανενόχλητο τη δουλειά του! Στην Ελλάδα του 2016 και της δημοσιογραφίας του σήμερα, σε λιγότερο από 24 ώρες γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις για τον Γιατζόγλου που πήρε αγκαλιά τον Μιχαλολιάκο, αλλά ούτε κουβέντα για το γεγονός ότι το κράτος κάνει… οικονομία κόβοντας το βοήθημα ενός κοριτσιού που παλεύει να μείνει ζωντανό.
Το αν ο Γιατζόγλου θέλει να είναι φασίστας, εθνικιστής ή… αναρχοαυτόνομος φαντάζομαι ότι είναι δικαίωμα του, στο πλαίσιο της δημοκρατίας που όλοι βαυκαλιζόμαστε ότι έχουμε στην Ελλάδα, παρότι ακόμη και για να αναπνεύσουμε παίρνουμε πια άδεια από τους… δανειστές.
Και επειδή τυγχάνει να τον ξέρω καλύτερα από κάποιους που έσπευσαν να του ρίξουν το ανάθεμα, να είστε σίγουροι ότι είναι πολύ πιο δημοκράτης από πολλούς που χθες και σήμερα τον πέρασαν πριονοκορδέλα για τα… φασιστικά του ιδεώδη. Και σίγουρα πιο αρσενικός. Τόσο που θα στηρίξει την επιλογή του ακόμη κι αν χρειαστεί να πάει κόντρα σε όλο τον πλανήτη.

Δεν θα πήγαινα ποτέ σε εκδήλωση της ΧΑ όπως δεν έχω πάει ποτέ γενικώς σε πολιτικές-κομματικές εκδηλώσεις. Προτιμώ να σκέφτομαι μόνος μου και να μην ακούω τους βοσκούς αλλά τα πρόβατα. Τους αδύναμους αυτής της πλάσης. Όπως γουστάρω να σηκώνω τη σημαία για τη σημαία και όχι για το κοντάρι… Κι όποιος κατάλαβε-κατάλαβε.

Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να ξεσκίσω τον Γιατζόγλου επειδή πήγε εκεί που γούσταρε είναι η μέρα με τη νύχτα… Και μεταξύ μας, όσο κι αν το να ξεσκίζεις σήμερα τον Στηβ είναι βολικό και σε κάνει στα μάτια του κόσμου… αγωνιστή της λευτεριάς και της δημοκρατίας (εδώ γελάμε), να με συμπαθάτε, αλλά προτιμώ να ασχοληθώ με την Ασπασία και τους μπάσταρδους που της έκοψαν τα 300 ευρώ το μήνα… Αυτούς που μάλλον τους βολεύει να ασχολούμαστε με τον Γιατζόγλου για ν

α ξεχνάμε ότι κόβουν τις συντάξεις, τους μισθούς και τις ζωές των Ελλήνων…
Πηγή