Η λεγόμενη καψούρα, το ντέρτι, αν θέλετε μπορούμε να το πούμε και fanto country…

Τραγούδια in love, ανά το κόσμο. Όμως αναρωτιέμαι πως μπορείς να περάσεις την καψούρα, σε άλλη γλώσσα.
Δεν μπορώ καν να σκεφτώ κάτι τέτοιο…

style="display:inline-block;width:320px;height:100px"
data-ad-client="ca-pub-9897597435333950"
data-ad-slot="5229183028">

Γιατί όσο και του κλασικού να είσαι ή του ποιοτικού τέλος πάντων, όταν ερωτεύεσαι σε πιάνει η κατρακύλα.
Ακούς Ρέμο και κάνεις δεξιά γιατί δεν αντέχεις το καρδιοχτύπι.
Ο Κιάμος σε απογειώνει, ο Τερζής σε τρέχει με χίλια και το Αν είσαι ένα αστέρι, του Βέρτη, σου φαντάζει καλύτερο και απο ένα ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης.
Μιλάνε μέσα σου, ο στίχος γράφτηκε για σένα, η μουσική βρίσκεται στο κύτταρό σου.
Η γλώσσα που μιλάς σου δίνει το δικαίωμα να εκφράσεις με πλούσιο λεξιλόγιο ό,τι αισθάνεσαι. Ένας ατέλειωτος χορός λέξεων, χειρονομίες, εκφράσεις και χαμόγελα.
Τραγούδια, κίνηση και ένας ερωτικός μπάλος, να φέρει τις ανάσες κοντά.
Αναμφισβήτητα, το ταγκό βρίσκεται στην πρώτη θέση και αξεπέραστη, αλλά για δοκίμασε να χορέψεις μπάλο και να νιώθεις τα νησιά να ρέουν μέσα απ’ τις χορδές του λαούτου. Να πετά το δοξάρι του βιολιού ή της λύρας, να προκαλούν τα άστρα να πέσουν στη γη. Το σαντούρι μοιράζει απλόχερα μνήμες χρόνων και τα βήματα, του χορού δε θέλουν δάσκαλο, αλλά κέφι. Το βρίσκεις στη ψυχή σου, αλλά δεν μπορείς να το αναλύσεις σε άλλη γλώσσα. Έτσι το λες πάντα στα Ελληνικά, γιατί μάτια μου ο έρωτας μιλάει ελληνικά. Δεν θα μπορούσε να ήταν μια άλλη γλώσσα. Είναι ο απόλυτος συνδυασμός μαζί με το σπάταλο μπλε, τα πορτοκαλιά που βάζουν φωτιά στους ουρανούς και τα κίτρινα, που καλωσορίζουν την επόμενη μέρα.
Χαρά Θεού… και ο Ρέμος μου λέει εκατό φορές κομμάτια, και τον πιστεύω. Μέσα απ’ την ομορφιά βγαίνει ο πόνος και το δάκρυ σμίγει με το χαμόγελο. Γιατί εμείς εδώ δεν στέλνουμε αλλού τον Ήλιο μας, πιστεύουμε πως μετά απο εμάς, πάει να ξεκουραστεί… όπως και η Νύχτα. Την κουράζουμε οι Έλληνες τη Νύχτα. Όμως αυτοί είμαστε, πατρίδα του Ήλιου, της αρμύρας, του Έρωτα. Όταν λέμε σ’ αγαπώ ξέρουμε πως το προφέρουμε σωστά. Ποτέ δεν θα κάναμε το λάθος να το πούμε αλλιώς, θα ήταν αστείο αν θέλαμε να μας πάρουν στα σοβαρά. Όπως όλα μας τα γλυκόλογα, αυτά που ψιθυρίζουμε πολύ κοντά στ’ αυτί… να μας ακούσει ο έρωτας και μόνο.