Να τελειώνουμε κάποια στιγμή με τα περί Αριστεράς.

Η σημερινή επίθεση των ΜΑΤ, με χρήση χημικών, κατά των συνταξιούχων, δεν μπορεί επ΄ουδενί να έχει σχέση με την Αριστερά, υπό οποιαδήποτε εκδοχή της. Ήταν, όπως και οι προηγούμενες, η συντεταγμένη απάντηση ενός κράτους που υπερασπίζεται να συμφέροντα των ολίγων έναντι των πολλών. Πείτε το όπως θέλετε, δεξιά, αυταρχική, αντιδραστική… Όπως και να το πείτε, η ουσία παραμένει η ίδια: Είναι εκδήλωση του ταξικού χαρακτήρα μιας πολιτικής που αντιμετωπίζει σαν εχθρούς τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους. Εχθρούς των συμφερόντων μιας τάξης και ενός συστήματος που επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου τη θέληση του.

Χθες στην Καισαριανή, ο πρωθυπουργός επιχείρησε να επανασυνδεθεί με έναν κόσμο που (όπως δείχνουν οι πράξεις του) αποστρέφεται βαθύτατα. Μετέτρεψε τον ιερό χώρο του Σκοπευτηρίου σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για να αναβαπτισθεί ο ίδιος και η κυβέρνηση του στα νάματα μιας Αριστεράς, την οποία, όμως, διασύρει με τον χειρότερο τρόπο. Αφού, λίγες ώρες μετά την «αναβάπτιση», έστειλε τα ΜΑΤ για να αντιμετωπίσουν (όπως αντιμετώπισαν) τους συνταξιούχους.

Υ.Γ Η εκ των υστέρων αντίδραση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ο οποίος αφού ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, διέταξε να μην χρησιμοποιεί η αστυνομία δακρυγόνα και χημικά κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων, μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο υπό μια έννοια: Να σε κάψω Γιάννη, να σ΄ αλείψω λάδι…

Πηγή