Κάπως, έτσι, σε μια στιγμή, οι άνθρωποι παλιώνουν.
Γιατί πάλιωσαν πρώτα τα ψέματα, οι δικαιολογίες και τα λόγια.
Η παρουσία της απουσίας είναι χειρότερη από την απουσία της παρουσίας.
Όταν στον έρωτα πρέπει να πηγαίνεις δυο βήματα μπροστά, εγώ βαρέθηκα να κάνω τρία πίσω.

Μήπως δεν είδα καλά, μήπως δεν κατάλαβα;
Κάτσε πίσω, κοίτα πιο καθαρά ή κοίτα πιο θολά γιατί το θολό συμφέρει μην χαλάσεις τη βολή σου.
Ποια βολή;
Μπορώ να κοιμάμαι και μόνη μου στο κρεβάτι μου, πετάω δυο μαξιλάρια και τα παίρνω αγκαλιά και αν ζεσταθώ το βράδυ, τα στέλνω στο διάολο και κοιμάμαι οριζοντίως και καθέτως άμα λάχει.

Γιατί πάλιωσαν οι αναμνήσεις και δεν χωράνε στο κρεβάτι μου, πόσο μάλλον στην αγκαλιά μου. Στο είπα και το βράδυ που ήρθες στο μπαλκόνι μου, »μην είσαι εδώ, αν δεν μπορείς -μην έρχεσαι’’.
Δεν μου λείπει συντροφιά, δεν μου λείπει παρέα.
Είπα έλα να προχωρήσουμε, έλα να δούμε κάτι καινούργιο, κάτι παραπάνω, να μην παλιώσουν οι στιγμές.
Να μην γεράσει η αγάπη μόνη.

Και τώρα πάλιωσε ο έρωτας, σκούριασε το γέλιο, ξεθώριασαν οι στιγμές μέσα σε καινούργιο σπίτι.
Μυρίζει μούχλα η αγκαλιά γιατί έμεινε υγρή χωρίς κορμί μέσα της.
Το πάθος μπήκε στην αποθήκη και εσύ δεν μου λείπεις πια.
Και μου λες να ηρεμήσω, ρωτάς τι έπαθα πάλι.
Είμαι τρελή;
Δεν ξέρω τι μου φταίει;
Ψάχνω αφορμές;

Όχι.
Oι αφορμές μου χτυπήσανε την πόρτα, μόνες τους μπήκαν γιατί δεν είχες κλειδώσει. Καθάρισαν τα πατώματα, βάψανε τους τοίχους και έριξαν λάδι στις σκουριές-να μην τρίζουν πια τα χαμόγελα.
Να μπει ο έρωτας με τις πάντες!
Να μυρίσει φρεσκάδα και καλοκαίρι όπως του αξίζει.

Θέλω να πάω στη θάλασσα και ανάμεσα στις μπύρες και στο νερό να χαριεντίζω με τον έρωτα, να μαυρίζω εγώ, να μαυρίζει και αυτός!
Να βγάζουμε το μαγιό μες στο νερό και να το πετάμε ο ένας στον άλλον.
Να είναι καινούργια όλα και να μην το έχω ξανά δει το έργο.
Να μην με νοιάζει αν θα χτυπήσει το τηλέφωνο και αν θα έχει δροσιά στο μπαλκόνι να σαπίσουμε εκεί.

Υπάρχουν τόσα μέρη που δεν παλιώνουν, που η φύση τα ανανεώνει, αρκεί να είμαστε εμείς καινούργιοι, με μάτια ορθάνοιχτα και συναισθήματα σε εξέλιξη.
Δεν είναι ο έρωτας στάσιμο νερό που πιάνει βρωμιά, είναι τρεχούμενο, δροσερό ρυάκι να μπαίνουμε γυμνοί μέσα και να φεύγει ότι μας βαραίνει.

Κάπως, έτσι, σε μια στιγμή κάνω δυο βήματα μπροστά να μην παλιώσει η ψυχή μου, και αν θα κάνω πίσω, θα είναι να πάρω φόρα για να βουτήξω στο ρυάκι, όσο έχει ακόμα καλοκαίρι.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°