Πόσο εύκολα ξεχνά ο κόσμος ή πόσο εύκολα παρασύρεται από τις κυβερνήσεις του. Την ίδια στιγμή που δεν… ξεχνά τους νεκρούς της ΕΡΤ και τους φτιάχνει και μνημεία, παθαίνει αμνησία στο μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό γεγονός των τελευταίων ετών. Δύο χρόνια πέρασαν χθες 13 Ιουλίου από εκείνη την ντροπιαστική ημέρα του 2015. Τότε που η περήφανη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα, μετά από 17 ώρες κατέληξε στο χειρότερο μνημόνιο που υπέγραψε ποτέ πρωθυπουργός. Σαν χθες πριν από δύο χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ εξευτέλισε ακόμη και την εντολή που έδωσε ο κόσμος στο δημοψήφισμα. Με τα χέρια κατεβασμένα, με καταρρακωμένο ηθικό, με την εμπιστοσύνη των ξένων στο ναδίρ εξαιτίας της επιλογής του Τσίπρα να πάει σε δημοψήφισμα, η τότε κυβέρνηση αποδέχθηκε τα πάντα. Ένα μνημόνιο που ακόμη και σήμερα είναι αυτό που μας ταλανίζει αφού εκείνες οι προβλέψεις του ισχύουν στο ακέραιο και σήμερα. Και μάλιστα χωρίς να κερδίσει απολύτως τίποτε η Ελλάδα στο θέμα του χρέους ή αλλού.

Η νύχτα της 12ης προς τη 13η Ιουλίου θα έπρεπε να είναι η ημέρα της καταστροφής για τη χώρα αλλά και η ημέρα που ο κόσμος θα έπρεπε να θυμάται για την κοροϊδία που υπέστη. Τότε χάθηκαν οι αυταπάτες της αριστεράς και βγήκαν στο προσκήνιο οι απάτες της.

Με το πιστόλι στον κρόταφο και με μια χώρα που μόνη της μπήκε στη διαδικασία της χρεοκοπίας, ο Τσίπρας δεν είχε άλλο δρόμο παρά μόνο να υπογράψει και τις… χαρτοπετσέτες της Συνόδου Κορυφής. Εκείνη την ημέρα πληρώθηκε το «γραμμάτιο Τσίπρα – Βαρουφάκη», όμως, παρ’ όλα αυτά όλοι μας το ξεχάσαμε. Πώς αλλιώς, αφού από τότε έχουμε υπογράψει κι άλλα;

Η συλλογική μνήμη έχει πάει περίπατο, ο κόσμος αποχαυνωμένος κάθεται στους καναπέδες και περιμένει τη μοίρα του. Αντί να αντιδρά περιμένει πότε θα πει καμιά… παπάτζα ο Ζουγανέλης ή κάθε άλλος «μετανοημένος» καλλιτέχνης που τώρα κατάλαβε τι έγινε με την κυβέρνηση.

Όμως, ο λαός ακόμη δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει. Αντί να φωνάζει «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει… αριστερά», κάθεται και παρακολουθεί τον Τσίπρα και τη συμμορία του να συνεχίζουν την καταστροφική πορεία της χώρας. Και παράλληλα, αποδέχεται ο κόσμος την κοροϊδία, συνεχίζει να είναι «μαλθακός» απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ψεκασμένους. Ούτε μια αντίδραση, λες και βρίσκεται σε κώμα. Διαμαρτύρεται μόνο στις δημοσκοπήσεις και στο… «όλοι μαζί μπορούμε».

Φυσικά και δεν λέμε να πάει να κάψει την Αθήνα, όμως, η πλήρη αποχαύνωση αποθρασύνει και την κυβέρνηση. Η αλαζονεία των κρατούντων εκπορεύεται ακριβώς από αυτήν την συλλογική απάθεια. Κι όταν βγαίνει ο Μπαλάφας και μιλά για κυβέρνηση… ευεργετών, δείχνει ακριβώς ότι πιστεύει πως τα έχει κάνει όλα καλά. Πιστεύει ότι ο λαός είναι με την αριστερά και κάθε μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση, κάθε σκληρό μνημόνιο που υπογράφεται, οφείλεται στην ραστώνη διαρκείας του ελληνικού λαού.

Αντί, λοιπόν, να τσακωνόμαστε για τους συνδικαλιστές της ΕΡΤ που τιμούν τους νεκρούς τους, αντί να περιμένουμε πότε θα πέσουν μερικές ψιλές σε περιοδείες του πρωθυπουργού για να πούμε ότι ο κόσμος κάτι κατάλαβε, αντί να περιμένουμε καμιά μικρή συγκέντρωση έξω από τη Βουλή, ας τους δώσουμε να καταλάβουν παντού.

Όχι μόνο στο δρόμο, αλλά και στο διαδίκτυο ή όπου αλλού μπορεί να περάσει η φωνή της κοινωνίας. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να περάσει η προπαγάνδα, δεν πρέπει να τους επιτρέψουμε να ρίχνουν συνεχώς τη σπορά της λησμονιάς. Πάνω στην απουσία μνήμης πατάει ο Τσίπρας και το παρεάκι του Μαξίμου για να κάνουν τα εγκλήματά τους.

Ας μην ξεχνάμε, επομένως, τον δραματικό Ιούλιο του 2015. Όχι μόνο γιατί δεν πρέπει αλλά και γιατί έρχονται κι άλλα μέτρα τα οποία συνδέονται μ’ εκείνο το μνημόνιο. Και κάποτε επιτέλους πρέπει να αντιδράσουμε γιατί δεν πάει άλλο.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΚΑΙ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ. ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ ΤΗΣ GOOGLE ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

πηγη