ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Η ΕΡΤ, τα σύμβολα και η πολιτική των ντίλερ

Νοεμβρίου 08, 2013 pitsiriki1

«Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού», κατά τον ιδρυτή της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Όττο Φον Βίσμαρκ – μια άποψη την οποία αρκετά χρόνια αργότερα αμφισβήτησε ο κορυφαίος οικονομολόγος Τζον Κένεθ Γκαλμπρέιθ: «Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Είναι η επιλογή μεταξύ του καταστροφικού και του δυσάρεστου».Βεβαίως υπάρχουν και πιο ριζοσπαστικές απόψεις για την πολιτική, όπως αυτή του κάποτε πρωθυπουργού της Γαλλίας Ζορζ Κλεμανσό: «Στην πολιτική διαδέχεται κανείς ηλίθιους και αντικαθίσταται από ανίκανους».

Υπάρχει και η χιουμοριστική προσέγγιση του Γάλλου συγγραφέα Ανρί Ζανσόν: «Δημοκρατία είναι όταν χτυπάει κάποιος την πόρτα σου στις έξι η ώρα το πρωί και είναι ο γαλατάς».

Πρόκειται για’ αυτό ακριβώς που… δεν συνέβη στους ανθρώπους της ΕΡΤ την Πέμπτη τα ξημερώματα, αρκετά πριν από τις έξι το πρωί. Αντί του γαλατά ήταν τα ΜΑΤ, τα οποία όχι μόνο… χτύπησαν την πόρτα της ΕΡΤ, αλλά εκκένωσαν το κτήριο από τους εργαζομένους που βρήκαν μέσα και έκλεισαν την καγκελόπορτα με χειροπέδες (!) εν είδει λουκέτου.

Κατά τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, πάντως, «Πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων».

Παρότι είναι σχεδόν ακατανίκητος ο πειρασμός να αξιοποιηθεί σε αυτό το κείμενο η ρήση του Κλεμανσό περί ηλιθίων και ανικάνων, ας μείνουμε στην προσέγγιση του Μιτεράν περί συμβόλων. Διότι οι χειροπέδες, με τις οποίες η αστυνομία κλείδωσε την καγκελόπορτα της ΕΡΤ, αποτελούν βαρύ συμβολισμό. Συμβολίζουν αυτό ακριβώς που σήμερα συνιστά η ελληνική κυβέρνηση: ένα συνονθύλευμα από αυταρχικούς «τζάμπα μάγκες».

Αυτό το συνονθύλευμα, το πλήρως και ανεπιφύλακτα υποταγμένο στην τρόικα και τη Γερμανία, εφαρμόζει πιστά τις επιλογές των «αφεντικών» του με την ισχύ των ΜΑΤ και επιδεικνύει τις χειροπέδες ως «μήνυμα» προς όσους αμφισβητούν αυτές τις επιλογές.

Ο σημαντικότερος θεωρητικός των μέσων επικοινωνίας Μάρσαλ Μακ Λούανέλεγε ότι «το μέσο είναι το μήνυμα», υπό την έννοια ότι το μέσο και η τεχνολογία μετάδοσης ενός μηνύματος είναι αυτό που τελικά καθορίζει τοπεριεχόμενο του μηνύματος.

Αν συμφωνήσουμε μαζί του, θα δούμε ότι τα ΜΑΤ και τα ρόπαλά τους – το μέσομε το οποίο σπάνε απεργίες σε ιδιωτικές (!) επιχειρήσεις, όπως η Ελληνική Χαλυβουργία, το μέσο περιφρούρησης ιδιωτικών επιχειρήσεων, όπως της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές Χαλκιδικής, αλλά και της «επανακατάληψης» της ΕΡΤ – συμπυκνώνουν το πολιτικό μήνυμα της κυβέρνησης.

Όμως η κυβέρνηση, η οποία εφαρμόζει την πολιτική της διά της επιδεικτικής και ωμής βίας – ακριβώς την ίδια ώρα που απαιτεί από όλους τους άλλους να καταγγέλλουν «τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται» –, δεν την ασκεί προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο πολύ συχνά επικαλείται. Αλλά προς όφελος τόσο των δανειστών όσο και συγκεκριμένων ιδιωτώνεπιχειρηματιών, στους οποίους προσφέρει δημόσια και άλλα αγαθά άνευ ανταλλάγματος.

1. Στην περίπτωση της ΕΡΤ ο φορέας δεν έκλεισε για να εξοικονομηθούν πόροι. Ήταν κερδοφόρος. Ούτε έκλεισε μόνο για να συμπληρωθούν οι απαιτούμενες από την τρόικα απολύσεις. Κυρίως έκλεισε για να αποκλειστείαπό τη μετάδοση ψηφιακού σήματος. Για να δοθεί τζάμπα στα ιδιωτικά κανάλια η δυνατότητα αναλάβουν τις ψηφιακές τηλεοπτικές συχνότητες μέσω της κοινής εταιρείας τους, της Digea, χωρίς όμως να υποστούν κανέναν έλεγχο για την τήρηση των υποχρεώσεών τους την περίοδο της αναλογικής λειτουργίας τους.

2. Στην περίπτωση των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής συνεχίζεται ένα διαχρονικό σκάνδαλο, καθώς το κράτος χαρίζει μεταλλεία σε ιδιώτες και τους παρέχει παράνομες επιδοτήσεις (για τις οποίες καταδικάζεται από την Κομισιόν και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και προσφεύγει εναντίον των ευρωπαϊκών θεσμών, εναντίον του δημοσίου συμφέροντος και υπέρ των ιδιωτών).

Η ελληνική κυβέρνηση δεν διστάζει να εισβάλλει με τα ΜΑΤ στα χωριά, τα σχολεία και τα σπίτια των κατοίκων της Χαλκιδικής για να τους τιμωρήσειεπειδή υπερασπίζονται τη γη τους, τις δουλειές τους, την ποιότητα ζωής τους, το δικαίωμά τους να πίνουν νερό χωρίς αρσενικό και τον νομό τους ολόκληρο από μια καταστροφική επένδυση.

Η κυβέρνηση αυτή – όπως και μερικές ακόμη προηγούμενες – δεν έχει κανένα πρόβλημα να θυσιάσει, να καταστείλει και να τρομοκρατήσει χιλιάδες ανθρώπους, τους οποίους εν συνεχεία «βαφτίζει» τρομοκράτες.

Τα παραδείγματα είναι πολλά. Όμως το τελικό συμπέρασμα είναι ότι λειτουργεί ως ντίλερ, κυρίως δημόσιας περιουσίας, αλλά και ως μπράβος που αναλαμβάνει δουλειές ιδιωτών. Ακόμη χειρότερα, δεν έχει κανένα πρόβλημα να το διαλαλεί.

Όταν ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, με την άψογη γνώση της ελληνικής γλώσσας, πωλητής βιβλίων στο επάγγελμα, εκπέμπει το μήνυμα ότι «θα πουλήσω περισσότερα γενόσημα από ό,τι βιβλία», είναι αδύνατον να μην καταλαβαίνει ότι μιλάει σαν ντίλερ και όχι ως υπουργός. Αντιθέτως ξέρει πολύ καλά και τι λέει και τι κάνει.

Όμως όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις. Από τη μια, όπως θα έλεγε και οΑνρί ντε Ζουβενέλ, «Μια κοινωνία προβάτων θα βγάλει αναπόφευκτα, κάποια στιγμή, μια κυβέρνηση λύκων». Αυτή είναι η μισή αλήθεια για την ευθύνη κάθε λαού, κάθε κοινωνίας. Την άλλη μισή μας λέει ο Μοντεσκιέ: «Η τυραννία ενός ηγεμόνα σε μια ολιγαρχία δεν είναι τόσο επικίνδυνη για το κοινό καλό όσο η απάθεια των πολιτών σε μια δημοκρατία».

Μιλώντας, λοιπόν, για σύμβολα, οι αγώνες των κατοίκων στις Σκουριές και η μεγάλη κινητοποίηση για την ΕΡΤ συμβολίζουν, αν μη τι άλλο, την ανάγκη και τη δυνατότητα του ελληνικού λαού να αντισταθεί στον εξανδραποδισμό του και να ορίσει τη μοίρα του…Σταύρος Χριστακόπουλος ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.