ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … βγήκαν ξανά παγανιά οι ρουφιάνοι

Νοεμβρίου 09, 2013 pitsiriki1

ίσως και να παραληρώ. ίσως. απόψε έτσι νιώθω. δουλειά και ύπνος. ένα καλό βιβλίο, πληκτρολόγια και ελπίδες. ναι καλά. aphex twin και αναμνήσεις. το πρόβλημα είναι.. μπα. πάλι από την αρχή. γράφοντας σιγά-σιγά, υδρορροή στη Βαρβάκειο να στάζει. φάτσες Ελλάδα. ψύχος δηλαδή. μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο. τα γνωστά. αντρίλα, δουλειά και μπάλα. κάποιες δόσεις βέβαια. εδώ που τα λέμε δεν κατάφερες και τίποτα σπουδαίο. η τουλάχιστον έτσι θέλουν να πιστεύεις οι φραγκάτοι. ίσως. παίζει και να είναι της εποχής. ο φόβος. από τα αριστερά, πάνω και κάτω. μη κοιτάξεις δεξιά. σκοτάδι. το μόνο φως που ήταν δικό μας είναι καταραμένο φαίνεται. “γράφει” κίτρινο στις φωτογραφίες. οι άνθρωποι μαύρες σκιές. άτιμο φως. σκιές μας θέλουν. ας είναι. συνέλευση Παγκράτι-Βύρωνα και ένα πανό. όλοι αναρωτιούνται. ποιος τελικά να είναι ο δίπλα. αυτό δεν γίνοταν όμως τόσα χρόνια. αντί να φοβάσαι το διπλανό απλά κοιτάς τη πάρτη σου. τα ένδοξα 90′s. τα περίεργα 00′s. ξημερώματα στο μηδέν σε πρωινά φαγάδικα. επαρχία και χαμένοι έρωτες. ξημέρωμα ξανά. και μετά ξανά. η διασκέδαση βλέπεις. ατέλειωτη πορεία στο μηδέν. τι να μας πουν για τη χρεωκοπία. ζήσαμε το clubing. όνειρα, εγωισμός και παρατημένες φιλίες. τώρα αγώνας, άγχος. και αν προσάγουν εμένα την επόμενη φορά; προσμονή του πόνου από γκλοπ. συνηθίζεις άραγε; στείλαμε οι μικρομεσαίοι το φόβο εξαγωγή στους “άλλους”. δεν ακούσαμε για χρόνια νέα από το φόβο. έκανε μια γύρα στο κόσμο και τώρα χτυπάει τη πόρτα. δικαίως. κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο. ο aphex σε εκείνo τον περίεργο βρόχο ήχου. θυμάσαι; τα πρωινά που δεν σε βρήκαν στο μηδέν; με μια μελωδία και ένα βιβλίο. αγκαλιά και ζεστασιά. κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού σου, το αναπόφευκτο. είμαστε μικροί και θα τελειώσει. καινούργιες μουσικές και ελπίδες. εφηβεία. ίσως. παραλία και να κοιτάς τα αστέρια. χιλιάδες τα έγραψαν. κάθε φορά να αισθάνεσαι ότι τα δικά σου αστέρια ήταν τα πιο σημαντικά. μετά ανέλαβε ο καπιταλισμός. ο παντεπόπτης οφθαλμός. μη φανταστείς τίποτα μεταφυσικό. όλα απλά και τόσο δύσκολα. το πρώτο φιλί. μαλακίες. ίσως. περνάει ο καιρός. θυμάσαι τον πρώτο σου υπολογιστή; ο νέος κόσμος. θα τον καταστρέψουν όπου να’ναι. ίσως. η αποικιοκρατία δεν σταμάτησε ποτέ. απλά μετακόμισε μέσα στα μυαλά μας. πολιτισμός βλέπεις. παραγωγή και χώροι. οι άνθρωποι σταμάτησαν να παράγουν πολιτισμό τώρα τον παράγει η ιδιοκτησία. στοπ. πάλι πολιτική. δύσκολα όλα. να πέσεις για ύπνο και να διαβάσεις. αυτά που διάβασες δεν θα τα φυλακίσουν ποτέ. ίσως. πάντα υπάρχει μια κενή θέση ανθρωποφύλακα. ο κόσμος. χαμόγελα και εκείνο το βλέμμα. “τι θα κερδίσω από εσένα;” τώρα κατήφεια. “άραγε θα μπορούσα να φάω και ανθρώπους;” τόσα χρόνια τι έκανες δηλαδή; παραλήρημα. aphex. θυμάσαι; κλεινόσασταν στα δωμάτια και παίζατε δίσκους. κάνατε chill out. από τότε έγιναν εκατομμύρια chill out και η γενιά σου απέκτησε θερμοκρασία τάφου. μη γίνεσαι αρνητικός. αρνητικοί μόνο οι ισολογισμοί. το παθητικό βλέπεις. παθητικός θεατής. ποτέ ξανά. λίγοι είμαστε. σχέδια. θεωρία και πράξη. “τι σημαίνει θεωρία και τι σημαίνει πράξη;” ρώτησε ο σαλτιμπάγκος με τη σακούλα του costa-boda στο χέρι. φτάνει να υπάρχει κρέας. ίσως. γέλια από το δρόμο κάτω. δικαίως ο κόσμος ψάχνει να γλεντήσει. απλά οι σκέψεις. τώρα βλέπεις είναι η ώρα. μετά η ανάδυση στην επιφάνεια. ο βυθός παρέχει ασφάλεια. να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τον επόμενο ασφαλίτη που θα συναντήσω. στον αιώνα του “περίπου” είναι καλό να ξέρεις με σιγουριά τι δεν είναι εσύ. ίσως. μια δουλεια ή μια ντροπή. η ντροπή δεν είναι δουλειά. δικαίως. Τι σημαίνει “ντροπή;” ρώτησε ο σαλτιμπάγκος με το τηλεκοντρόλ στο χέρι. φτηνός γίνεσαι. και προβλέψιμος. μπορείς και καλύτερα. γράψε. που ξέρεις.. μπορεί.. στοπ. μην αφήνεσαι. η ιδιωτικότητα της σκέψης θα είναι είδος πολυτελείας σε λίγο καιρό. “μας τα είπαν και πιο παλιά αυτά και τελικά δεν έγιναν έτσι!” πετάχτηκε ο πατριώτης. θυμάμαι. ναι. οι τρελοί του χωριού. ενάντια στα εκατομμύρια των πατριωτών, των σοβαρών, των προσεγμένων και των μετρημένων. οι πατριώτες κιμάς. οι σοβαροί στα σκλαβοπάζαρα. οι προσεγμένοι να κάνουν πεζοδρόμιο. Οι μετρημένοι να καταμετρώνται στα θύματα. εύγε νέοι μου. η γενιά σου αν δεν την προδώσεις δεν λέει κάτι. “προδοσία”. ακούω και διαβάζω μια λέξη. αηδία. όλοι “προδότες”. μην κοιτάζεις δεξιά. σκοτάδι. ναι το ξέρω έρχεται προς τα εδώ. η Βαιμάρη. θυμάσαι; εικόνες ασπρόμαυρες με κανόνια. κάτι ανθρωπάκια αποστεωμένα. προβλέψιμος γίνεσαι. προβλεπόμενοι είστε. και ζω αναμεσά σας. ο ίδιος αέρας. τα ίδια λεφτά πιάνουμε στα χέρια. λεφτά. βγήκαν ξανά παγανιά οι ρουφιάνοι. χτυπημένα πρόσωπα. η εποχή των ενόχων. αναμενόμενο. μη γίνεσαι προβλέψιμος. ενημέρωση. “τι είναι ενημέρωση;” ρώτησε ο σαλτιμπάγκος με το μικρόφωνο στο χέρι….

εγραψε το πιτσιρικι