ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Πείσμα, μόνο πείσμα

Ιανουαρίου 24, 2014 pitsiriki1

cebdcf84ceb9cebdcebfcf80cebfcf85cebbcebfcf83-ceb1cf81ceb8cf81cebf-ceb2ceb5cebdceb9ceb6ceb5cebbcebfcf83-ceb1cebaceb7cf83

Ευχαριστώ για τα email, με αφορμή την προηγούμενη ανάρτηση. Κι ας ήταν επικριτικά. Αν ήταν ένα ή δύο όλα κι όλα, θα απαντούσα στον καθένα σας ξεχωριστά. Επειδή όμως ήταν αυτά αρκετά με το ίδιο θέμα, θα δώσω μιαν απάντηση κοινή σε όλα:

Λίγο-πολύ μου λέτε όσοι μου γράψατε ότι δεν προκύπτει απαραίτητα από το συλλογισμό μου σχετικά με την τελευταία δημοσκόπηση ότι η πλειοψηφία θέλει εκλογές.

Χμ…

Αυτό που θα σας απαντήσω, θα μπορούσα, αλλά δεν ήθελα να το γράψω. Διότι προσβάλλει. Και δεν μου αρέσει να προσβάλλω ανθρώπους, που δεν γνωρίζω κιόλας. Έτσι, προτίμησα να το παρασιωπήσω, μήπως και γίνει αντιληπτό από μόνο του. Αλλά, αφού μου το ζητάτε, δώστε βάση, παρακαλώ. Θα καταλάβετε και γιατί προσβάλλει.

Από το χθεσινό συλλογισμό, που λέτε, προκύπτει ότι ανάμεσα στους ανθρώπους που δηλώνουν ότι δεν θέλουν εκλογές, δηλαδή στο περίφημο 55%, υπάρχει αναγκαστικώς ένα επί μέρους ποσοστό που, επειδή δεν τις θέλει, δεν τις βλέπει και να γίνονται. Και όταν λέω προκύπτει, εννοώ μαθηματικώς. Δηλαδή, ένα ποσοστό πολιτών, προκειμένου να μην χαλάσει τη ζαχαρένια του, αποστρέφει το βλέμμα του από την εξόφθαλμη πραγματικότητα, και δεν βλέπει εκλογές μόνο και μόνο επειδή δεν τις θέλει τις εκλογές.

Βούτυρο αυτό το ποσοστό στο ψωμί του γκουβέρνου, που έχει κάνει τη σταθερότητα καραμέλλα. Πολύ πικρή καραμέλλα όμως στ’ αυτιά και το στόμα του κόσμου, πιστέψτε με.

Αυτό βέβαια δεν είναι το χειρότερο, αν και προκύπτει επιπλέον, επίσης μαθηματικώς, ότι αυτό το ίδιο ποσοστό είναι κατ’ ελάχιστον εκείνο ακριβώς το ποσοστό που απαιτείται, για να επιδεικνύεται εντέλει τεχνηέντως ότι όλοι όσοι δεν θέλουν εκλογές συνιστούν πλειοψηφία. Και προβάλλεται τούτο το δημοσκοπικό συμπέρασμα αφειδώς και συστηματικά εδώ και καιρό, ώστε να πρέπει να το καταπίνουμε οι υπόλοιποι σαν το μουρουνέλαιο.

Το αληθινά χειρότερο είναι ότι στο σύνολό τους οι άνθρωποι που δηλώνουν ότι και δεν θέλουν εκλογές και δεν βλέπουν εκλογές, ή μάλλον οι άνθρωποι που δεν βλέπουν εκλογές επειδή ακριβώς δεν θέλουν εκλογές, μολονότι είναι αυτοί στον κόσμο τους και κυριολεκτικά παγιδευμένοι, εντούτοις για κάθε άλλο θέμα ομιλούν στο μεταξύ στο όνομα του ρεαλισμού. Ναι, ναι, του ρεαλισμού!

Κλείνουν, λοιπόν, τα μάτια μπροστά στα γεγονότα, μολονότι είναι οι ίδιοι εκείνοι που με κάθε ευκαιρία επικαλούνται τη σκληρή πραγματικότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε. Δείχνουν αυτοί τη διεθνή συγκυρία με σηκωμένο το ένα φρύδι. Κάνουν στη συνέχεια την ανάλογη γκριμάτσα της τάχα ώριμης και μελετημένης κρίσης, και υψώνουν το δάχτυλο. Παίρνουν ύφος πολλών καρδιναλίων και αξιώνουν ανά πάσα στιγμή συγκεκριμένο ρεαλιστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση. Απαιτούν ρεαλιστικές λύσεις και ομνύουν στο όνομα της πραγματικότητας. Ζητούν εδώ και τώρα ακριβέστατες διευκρινίσεις για την αντιμετώπιση του χρέους, της ανεργίας, των τραπεζών, του ενός ή του άλλου θέματος. Χωρίς να βλέπουν τι γίνεται γύρω τους, αλλά περιέργως με μάτι άγριου θηρίου, καραδοκούν μες της ζούγκλας το σκοτάδι για να εντοπίσουν αντιφατικά στοιχεία δηλώσεων, προτάσεων, φράσεων… Και μόλις εμφανισθεί το θήραμά τους, βγάζουν ένα άγριο και ανελέητο γρύλισμα και πετάγονται για να το γραπώσουν με τα γαμψά τους νύχια. Στο όνομα του ρεαλισμού! Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι!!! Ποιοι; Εκείνοι ακριβώς που είναι ολόψυχα παραδομένοι στην ιδεοληψία! Εκείνοι που πουλάνε την πραγματικότητα αψήφιστα στο πι και φι για πενταροδεκάρες, προκειμένου να ικανοποιήσουν το εγώ τους!!! Κι ενώ την ίδια ώρα περνούν τους εαυτούς τους για κυνηγούς, δεν είναι στην πραγματικότητα παρά η ζωντανή λεία των σαμαροβενιζέλων…

Αυτά, που λέτε φίλοι μου, προκύπτουν από το χθεσινό συλλογισμό. Αυτά ακριβώς.

Εννοείται φυσικά ότι προκύπτουν, εφόσον δεν είναι μαγειρεμένα τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Που και τούτο όμως από μόνο του είναι μια ακόμα προσβολή που τους γίνεται αυτών των κυρίων και κυριών. Και μάλιστα διπλή προσβολή. Διότι, ακόμα κι αν δεν είναι μαγειρεμένα τα ευρήματα, πράγμα που θα ήταν αφ’ εαυτού του προσβλητικό κι ας μην τους αγγίζει, είναι πάντως ακόμα πιο προσβλητικό το γεγονός ότι συμπεραίνεται από μέτρηση πως είναι και κουτοί και στραβοί. Τη δέχονται εντούτοις αυτήν την προσβολή, διότι απλώς τους πάει και ικανοποιεί το εγώ τους το δημοσκοπικό εύρημα.

Και, το ακόμα χειρότερο, το χειρότερο απ’ όλα, και μαζί του φρικτή κατάρα και μεγάλο κρίμα του δράματος που ζούμε, είναι ότι στο μεταξύ καταστρέφεται όχι μόνον ο ατυχής διπλανός, αλλά ένας ολόκληρος λαός. Τούτο δε κυρίως επειδή ως νάρκισσοι ελόγου τους επιλέγουν να μην το βλέπουν, διότι νομίζουν ότι είναι ξύπνιοι, πιο πονηροί αυτοί ανάμεσα στους φουκαράδες. Χωρίς μάλιστα να τους πειράζει που τους χρησιμοποιούν σαν χαζούς οι πονηρότεροι, οι οποίοι πάντως δεν βλέπω δα να τους το κρύβουν πια αυτό και τόσο επιμελώς. Άλλο αν οι κουτοί και στραβοί από την πλευρά τους και τούτο ακόμα επιλέγουν να μην το βλέπουν.

Να, αυτά δεν ήθελα να πω, που όμως προκύπτουν.

Τέτοια, που λέτε, είναι αυτά που δεν θέλω να λέω, για να μην προσβάλλω. Κι ας είναι αλήθεια. Δυστυχώς δε, όλα τους προφανή. Και μαθηματικώς.

Αποφεύγω ωστόσο να τα λέω, επειδή δεν θέλω να πάψω να πιστεύω ότι μπορεί και κάποιος που διαβάζει τούτες τις αράδες ν’ αλλάξει κάποια στιγμή μυαλά. Να δει γύρω του, μετά μέσα του και πάλι γύρω του. Όχι ν’ αλλάξουν όλοι –αυτό δεν γίνεται. Ένας μου φτάνει.

Και αυτόν τον έναν δυσκολότερα θα καταφέρω να τον μεταπείσω, αν τον προσβάλλω. Διότι, αν τον προσβάλλω, θα πεισμώσει. Ακριβώς όπως πεισμώνει, όταν απαντάει στη δημοσκόπηση. Ή αλλού…

Και δεν είναι ώρα για πείσματα. Είναι μεγάλο το κακό για να κρύβεται το πείσμα πίσω από τη φτηνή πια δικαιολογία ότι δεν είναι πείσμα, μα ιδεολογία που τάχα προφυλάσσει από το να γίνει το κακό χειρότερο. Κι έχει γίνει πολύ βαρύ πια το κακό, για να κρύβει κάποιος κι άλλο από μπροστά του την πραγματικότητα. Πόσο μάλλον την ίδια ώρα αναιδώς να την επικαλείται κιόλας. http://sotosblog.com/