ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εμείς δεν θα πεθάνουμε. Δεν θα έχουμε την μίζερη συνήθεια των θνητών να μπούμε σε ξύλινο φέρετρο. Την τελευταία στιγμή θα έχουμε την ευλογία να αναπνεύσουμε τον αέρα που φέρνουν τα δέντρα της χώρας στα πνευμόνια μας. Θα πατάμε την ώρα εκείνη στο χώμα που μάθαμε να σηκωνόμαστε και εκεί θα πέσουμε… όρθιοι. Η επανάσταση μπορεί να κατατροπώθηκε, αλλά τα ιδανικά της παρέμειναν ζωντανά.. Πουλήστε τους εαυτούς σας και όλα σας τα προϊόντα, όσα μπορείτε να τα παράγετε, και αν δεν διαθέτετε τα αναγκαία μέσα και έχετε μόνο τα χέρια σας, πουλήστε αυτά, πουλήστε την παραγωγική σας δύναμη στην μέγιστη δυνατή τιμή, το κράτος δεν θα παρέμβει. Εργολάβοι, ανταγωνιστείτε μεταξύ σας! Δεν θα υπάρξει καμία χάρη σε κανέναν, ο νόμος της φυσικής επιλογής θα αναλάβει να σκοτώσει όλους όσους δεν συμβαδίζουν με την πρόοδο της βιομηχανίας, και θα επιβραβεύσει εκείνους που οδηγούν την κούρσα.. Αυτοί που έζησαν με το καρδιοχτύπι της ψυχή τους και όχι με την λιποψυχία της καρδιά τους δεν έχουν την ευλογία να τους ανάβουν κερί. Δεν είχαν την κατάρα άλλωστε να χωρέσουν σε αριθμούς φορολογικού μητρώου αλλά ούτε και την ευκολία να αποδεχθούν την παράδοση και την οπισθοχώρηση όταν τα κύματα των «εθνικών» βαρβάρων κατέβαιναν κατασπαράζοντας τα Ιερά μας. Μας κοστολογούν τις μνήμες μας, τα κειμήλιά μας, το όσια και ιερά μας, για να πλουτίσουν αδιάντροπα, επάνω στα ερείπια ζωών και υπάρξεων, όσων από ανάγκη, καταφεύγουν απελπισμένοι σε «κόρακες», και αντί «πινακίου φακής», καταθέτουν, δαχτυλίδια, βέρες, εικονίσματα, τιμαλφή ανεκτίμητης συναισθηματικής και ψυχικής αξίας, χρυσές οδοντοστοιχίες, όλα διατιμημένα από τους αργυραμοιβούς της ανθρώπινης ανημποριάς και απελπισίας.
Ιστορίες και αφηγήματα καθημερινού πόνου και οδύνης, όπως εξελίσσονται στα παραμάγαζα δίχως βιτρίνα, των «νόμιμα φορολογούμενων» τοκογλύφων, που σαν ύαινες πέφτουν επάνω σε κουφάρια ψυχών και σωμάτων και τυμβωρυχούν ανερυθρίαστα.. Γέμισε «κόρακες» και «ύαινες» η κοινωνία μας, που κατασπαράζουν τα αβοήθητα θύματά τους, οδηγώντας τα στον ψυχοσωματικό αφανισμό ή ακόμη και στον ίδιο τον θάνατο..Ένας χορός Πυρρίχιος θα είναι η τελευταία μας μάχη. Ο ένας δεμένος στις φλέβες του άλλου και τα μάτια καρφωμένα στον Ελληνικό Ουρανό που άντεξε να κοιτά τον κατ” εξακολούθηση βιασμό της Γης που μας γέννησε..Η τελευταία μας μεταλαβιά θα είναι το βλέμμα του συντρόφου μας που μέσα σε ένα δάκρυ χωράει όλους τους ωκεανούς της πίστης προς το Δίκαιο. Αυτό θα μεταλάβουμε και με αυτό θα πορευτούμε ήσυχοι αφού χώρεσε το στόμα μας τόσο μεγάλο όγκο Δικαιοσύνης…Σε συνθήκες «απόλυτης εχεμύθειας», οι μαυραγορίτες της διπλανής πόρτας ανταλλάσσουν τις αναμνήσεις και τα πολύτιμα αντικείμενα μας, με ζεστό χρήμα κοστολογημένης απόγνωσης..Είναι όλοι εκείνοι που συχνάζουν στις αίθουσες των πλειστηριασμών, κινητών και ακινήτων υλικών αγαθών, όπου με το μάτι πεινασμένο και τη ψυχή μαύρη, ψυχρή και άδεια, βάζουν στο «χέρι» περιουσίες, ακίνητα, αυτοκίνητα και τιμαλφή ανθρώπων που ξαφνικά κύλησαν στα κάτω στρώματα της κοινωνίας και χάθηκαν στις δαιδαλώδεις άγνωστες διαδρομές της.. Γι’ αυτό εμείς δεν θα πεθάνουμε. Δεν χώρεσε η ήσυχη ύπαρξή μας στα χαρτοφυλάκια τους. Δεν θα χωρέσει, λοιπόν, ούτε η ηχηρή απουσία μας…………..

εγραψε το πιτσιρικι