Daily Archives: Μαρτίου 27, 2014

Τα 30 αργύρια…

graffiti-art
Ακόμη ένα νομοσχέδιο του ΔΝΤ θα κατατεθεί αύριο στη Βουλή, για να ψηφιστεί με τη συνήθη διαδικασία του κατεπείγοντος, το «κατεπείγον» της οποίας κανένας δεν κατανοεί, μετά από τόσα χρόνια που «λυμαίνεται» το ΔΝΤ τη χώρα μας.
Το πρώτο του άρθρο θα είναι 148 σελίδες και το δεύτερο 23 – τις οποίες θα πρέπει να διαβάσουν οι βουλευτές (όπως πάντα) και να ψηφίσουν, χωρίς διαρροές. Ο πρωθυπουργός βέβαια, στα πλαίσια της κομματικής πειθαρχίας (ψηφίζεις ή διαγράφεσαι), λέει πως είναι πεπεισμένος για την υπευθυνότητα των βουλευτών του – ότι και να σημαίνει αυτό.
Το «δόλωμα» που αναμένεται να «καταπιούν χωρίς νερό» βουλευτές και πολίτες, με υπευθυνότητα, τα τριάντα αργύρια καλύτερα, είναι το «κοινωνικό μέρισμα» των 500 €, το οποίο θα είναι αφορολόγητο!
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει ρυθμίσεις σχετικά με το ΤΑΙΠΕΔ, με τις αποκρατικοποιήσεις, με την οργάνωση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, με την ΕΛΣΤΑΤ, με τον ΟΔΔΗΧ, με τροποποιήσεις θεμάτων του ΤΧΣ που αφορούν την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τις αλλαγές στα φορολογικά πρόστιμα κοκ.
Το πιο ενδιαφέρον όλων είναι η «σύσταση» της τράπεζας (της μοναδικής που ο βασικός μέτοχος της δεν συμμετείχε στην αύξηση κεφαλαίου, αλλά εξαγοράζει το Ελληνικό), με βάση την οποία πρέπει να ολοκληρωθεί με συνέπεια η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης στο εσωτερικό της και να ψηφιστεί το συντομότερο δυνατόν το νομοσχέδιο!
Η τράπεζα λοιπόν δίνει με τη σειρά της την εντολή στους βουλευτές να συμπεριφερθούν με υπευθυνότητα, επειδή η ψήφιση του νομοσχεδίου είναι απαραίτητη για την καταβολή της δόσης – μάλλον επειδή χωρίς αυτό δεν μπορεί να προωθηθεί η λεηλασία της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας των Ελλήνων, οι περισσότεροι από τους οποίους παρακολουθούν τη «ληστεία» του σπιτιού τους και την εξαθλίωση των παιδιών τους από τους τηλεοπτικούς δέκτες, καθισμένοι αναπαυτικά στον «υπό κατάσχεση» καναπέ τους.
Υστερόγραφο: Μας κάνει εντύπωση η δικαιολογία που δίνεται από τους «σχολιαστές», σχετικά με το απίστευτα χαμηλό τίμημα για τα 6.500 περίπου στρέμματα του Ελληνικού. Σύμφωνα με τους έμπειρους σχολιαστές, η τιμή κτήσης δεν είναι χαμηλή (όταν το ένα στρέμμα στην περιοχή αξίζει πάνω από 1 εκ. €), αφού δεν υπήρξε κανένας άλλος ενδιαφερόμενος.
Είναι δυνατόν αλήθεια να μην γνωρίζουν πως γίνονται ανάλογου είδους «δημοπρασίες», στις οποίες οι ενδιαφερόμενοι μοιράζουν τα «λάφυρα» μεταξύ τους πολύ πριν, έτσι ώστε να μην ανεβαίνουν οι τιμές;     Πηγή

 

Αγία… βαρβαρότητα!

graffiti-art

Το να κλείνεις ένα δημόσιο νοσοκομείο εκπέμπει από μόνο του ένα πένθιμο μήνυμα. Αλλά το να οργανώνεις στη θέση του μια φυλακή είναι σαν να υπογράφεις θανατική καταδίκη για τις ελπίδες μιας κοινωνίας ολόκληρης.

Μοιάζει με αφόρητη κοινοτοπία αλλά δεν φταίω εγώ, η κυβέρνηση φταίει που παίζει τόσο ανάλγητα με τους…

δημόσιους συμβολισμούς, έστω και αν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης σταθμίζοντας τα δεδομένα έσπευσε κάπως να τα μαζέψει.

Είναι σαν την κατολίσθηση στην πολιτεία της Ουάσινγκτον, λάσπη και βόρβορος κατακλύζουν κάθε τι το δημόσιο, μισούν τη δημόσια σφαίρα και θέλουν να την εξαφανίσουν.

Μην πεις ότι δεν σκέφτηκαν τον συμβολισμό μπροστά στην αγωνία τους να προσφέρουν έργο, είμαι βέβαιος ότι αυτόν τον συμβολισμό ακριβώς θέλουν να αναδείξουν, όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος είναι η κεντρική ιδέα, θα φτιάξουμε φυλακές υψίστης ασφαλείας, θα γεμίσουμε τη χώρα με στρατόπεδα συγκεντρώσεως, θα τους κάνουμε τον βίο αβίωτο, θα θωρακίσουμε τα αστυνομικά τμήματα, θα τα κάνουμε φρούρια, και για όποιον δεν κατάλαβε θα δώσουμε και μπόνους στους αστυνομικούς για να δέρνουν με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, τέσσερις καθαρίστριες με κατάγματα στο νοσοκομείο, ας πρόσεχαν, τις έσερναν λέει στα σκαλιά και τις χτύπαγαν, άξιος ο μισθός τους, άξιο και το μπόνους, αλλά αυτός είναι ο συμβολισμός, αυτό είναι το μήνυμα προς την κοινωνία. Όποιος χρωστάει θα μπαίνει στη φυλακή κι όποιος είναι άρρωστος θα πεθαίνει κι όποιος αντιστέκεται θα τον στέλνουν στο νοσοκομείο – αν υπάρχει νοσοκομείο και δεν έχει εν τω μεταξύ μετατραπεί σε φυλακή…

Αλλά δεν είναι θέμα κυβερνητικό μόνο ο κοινωνικός αυτοματισμός, σ’ ένα άλλο επίπεδο κομμάτια της κοινωνίας πέφτουν στην παγίδα κι αρχίζουν να σκέφτονται με τρόπο ανάλογο, τα έγραψα και χθες όλ’ αυτά, μόνο που τώρα θέλω να σχολιάσω μιαν άλλη είδηση της ημέρας, την απόφαση των σωφρονιστικών υπαλλήλων να απέχουν από τα επισκεπτήρια για πέντε μέρες καταργώντας τα στην πράξη, ωραία πενθούν τον συνάδελφό τους τιμωρώντας τους κρατούμενους συλλήβδην λες και όλοι μαζί σήκωσαν το μαχαίρι και τον σκότωσαν, συλλογική ευθύνη λέγεται αυτό, νάτη πάλι η φασιστική νοοτροπία που σηκώνει κεφάλι παντού.

Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι σε μια ευνομούμενη κοινωνία θα ’πρεπε -υποτίθεται- να είναι οι πιο ευαίσθητοι δέκτες του πόνου των κρατουμένων, κρατούμενοι κι εκείνοι, έστω και με στολή και με ποιο πυκνές άδειες εξόδου – νοσηρός ιδρυματισμός

Μόνο που δεν είναι σωφρονιστικό σύστημα αυτό, φυλακές είναι, και οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεσμοφύλακες, αν όχι και δήμιοι μερικές φορές, κομμάτι ενός άνομου συστήματος όπου η ανομία βασιλεύει έτσι κι αλλιώς, στο όνομα πάντα της νομιμότητας και του… σωφρονισμού, βία μεταξύ των κρατουμένων, διακίνηση ναρκωτικών, σκληρή ιεραρχία των φυλακών που σου επιτρέπει αν έχεις χρήματα να επιβιώνεις κι αν δεν έχεις να υποτάσσεσαι – εκεί να δεις σωφρονισμός.

Από τη… Σάντα Μπάρμπαρα στην αγία βαρβαρότητα.

ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ ΓΡΑΦΕΙ … Αστερολούλουδα

graffiti-art

Ζήσε μαζί μας αυτή τη ζωή, μείνε κοντά μας ως το πρωί, μάθε να λες παντού «σ’αγαπώ» κάθισε, κλάψε για ένα φτωχό. Σφίξε ένα χέρι, δώσε ένα χάδι πες του δυο λέξεις, ειρήνη και  αγάπη, σκέψου και αυτούς στου πολέμου τη μπόρα χάθηκαν..Φεγγάρια μου παλιά καινούρια μου πουλιά διώχτε τον ήλιο και τη μέρα απ” το βουνό για να με δείτε να περνώ σαν αστραπή στον ουρανό. Δεν ζούμε απλώς υπήρχουμε. Είναι ένα θαύμα το ότι ξυπνάμε το πρωί και τις νύχτες, όταν ετοιμαζόμαστε να κοιμηθούμε, αναρωτιόμσστε μήπως ήταν καλύτερα να κλείσουμε τα μάτια μας για πάντα, πεπεισμένοι πως τα έχουμε πια δει όλα και πως δεν αξίζει τον κόπο να χρονοτριβούμε περισσότερο. Οι μέρες μας μοιάζουν απελπιστικά μεταξύ τους, δεν μας φέρνουν ποτέ τίποτα και φεύγοντας, το μόνο που κάνουν είναι να παίρνουν μαζί τους τις λιγοστές μας ψευδαισθήσεις που κρέμονται μπροστά στα μάτια μας σαν τα καρότα που κάνουν τα γομάρια να προχωρούν. Αν θες φίλε μου να κάνεις τη ζωή σου έναν κρίκο στην αλυσίδα της αιωνιότητας και να διατηρήσεις τη διαύγειά σου ακόμα και στο πιο μεγάλο παραλήρημα, αγάπα…Αγάπα με όλες σου τις δυνάμεις, αγάπα σαν να είναι το μοναδικό πράγμα που ξέρεις να κάνεις, αγάπα μέχρι να κάνεις τους πρίγκιπες και τους θεούς να ζηλέψουν…διότς μέσα από την αγάπη κάθε είδους ασχήμια ανακαλύπτει πως έχει ομορφιά..Εσυ δεν μπορείς να καταλάβεις όμως είσαι δικός μας, αλλά ζεις σαν αυτούς. Είναι αμέτρητες οι φορές που οι σκέψεις μπλέκονται με το τώρα, με το χθες με το ποτέ και το πάντα. Περίεργο που το μυαλό και η ψυχή γυρίζει πίσω, σε αυτά που έχουμε σφραγίσει με βουλοκέρι ώστε να μην ανοίξουν ποτέ ξανά. Μα και το βουλοκέρι δεν ανοίγει; Δεν μπορεί να σπάσει; Τι κι αν παραβιάσουμε το περιεχόμενό του; Δικό μας δεν είναι; Εκεί δεν κρύβεται άλλωστε η ομορφιά της ζωής; Τι ωραία που θα ήταν αν αποκτήσουμε τη συνήθεια, τόσο στα μικρά, όσο και στα μεγάλα πράγματα, να μπορούμε να λέμε με τ” όνομά τους γεγονότα, καταστάσεις και συναισθήματα κατευθείαν,χωρίς περιστροφές, έτσι όπως είναι…..

έγραψε το πιτσιρικι