ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Σωτηρία ή αναβολή της ελληνικής κατάρρευσης;

Απριλίου 14, 2014 pitsiriki1

Η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές αποτελεί επιτυχία σε συμβολικό επίπεδο αλλά με ιδιαίτερα θετικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες. Δεν είναι μόνο η μείωση των επιτοκίων των εντόκων που συνεπάγεται η επιτυχημένη έκδοση των 5ετών ομολόγων.

Το ενδιαφέρον το ξένων και το χαμηλό επιτόκιο που πέτυχε η ελληνική έκδοση δίνει την ευκαιρία σε πολλές εγχώριες επιχειρήσεις να προχωρήσουν σε αναχρηματοδοτήσεις των δανείων τους με καλύτερους όρους. Το μέγεθος του οφέλους από τις αναχρηματοδοτήσεις των δανείων δεν μπορεί να προσδιοριστεί ακόμη. Όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες σταθεροποίησης αλλά και ενδεχομένως ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Υπάρχουν και αρνητικές εξελίξεις οι οποίες έγιναν γνωστές τις τελευταίες μέρες αλλά υποτιμήθηκαν μέσα στο γενικότερο κλίμα προεκλογικής ευωχίας.

Τους πρώτους μήνες του 2004 λοιπόν οι καταθέσεις μειώθηκαν κατά 3 δισ. ευρώ, όσοι δηλαδή και οι μήνες τους έτους που τρέχει.

Φαίνεται πως οι αριθμοί μας «ειρωνεύονται». Όπως είπαμε από τις τράπεζες του τελευταίους μήνες έφυγαν περί τα 3 δισ. ευρώ, όσα δηλαδή αθροίζει περίπου και το πρωτογενές πλεόνασμα στο πρώτο δίμηνο του 2014(3,5 δισ. ευρώ).

Τούτο σημαίνει πως από τη ιδιωτική οικονομία αφαιρέθηκαν άλλα τρία δισ. ευρώ, όσα δηλαδή πάλι δανείστηκε και το ελληνικό δημόσιο με το όντως επιτυχές 4,75% ετησίως.

Οι εξαγωγές το Φεβρουάριο του 2014 μειώθηκαν κατά 7% στα 2,04 δισ. ευρώ από 2,2 δισ. ευρώ το χρόνο που πέρασε. Εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών η μείωση περιορίζεται στο 5,6%. Ίσως οι πρόσφατες συλλήψεις για λαθρεμπόριο πετρελαιοειδών να έχει σχέση με τη μεγαλύτερη μείωση των εξαγωγών; (Δηλαδή, καύσιμα που καταναλώνονται στην εσωτερική αγορά χωρίς να καταβάλουν φόρους να εμφανίζονται σαν εξαγωγές;).

Έχουμε και λέμε: οι ανεξόφλητες οφειλές στο δημόσιο αυξάνονται κατά μέσω όρο 1 δισ. το μήνα, οι καταθέσεις μειώνονται κατά 1 δισ. το μήνα, οι εισαγωγές μειώνονται και οι εξαγωγές παρά τη πτώση του εργατικού κόστους μειώνονται.

Δεν θα συμπέραινα πως αυτό είναι σενάριο εξόδου από τη κρίση χρεοκοπίας.

Ορθά επισημαίνει ο Α. Βερούτης σε ένα σχόλιο στο φ/β πως αν το κράτος εισπράξει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των 64,5 δισ. ευρώ, ό,τι έχει απομείνει από τον ιδιωτικό τομέα θα διαλυθεί πάραυτα και το σύστημα θα καταρρεύσει ολοσχερώς.

Η κυβέρνηση μοιάζει να έχει εγκλωβιστεί σε μια αδιέξοδη πολιτική και ο μόνος λόγος που δεν έχει καταρρεύσει, εν μέσω των αντιφάσεων, φαίνεται να είναι η απουσία αντιπολίτευσης που να διαθέτει μια στοιχειωδώς ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας.

Η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας τρέμει τη εκδοχή της διακυβέρνησης, είτε από τη «παλαβή» αριστερά των σταλινικών, μαοϊκών σε συνδυασμό με το σκληρό πυρήνα των συνδικαλιστικών κλπ. «λαμογιών» του ΠΑΣΟΚ που η συγκυρία έχει ωθήσει στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είτε της «παλαβότερης» άκρας δεξιάς των ναζιστών που διακρίνεται για το πάθος να φωτογραφίζεται με όπλα σε μπαλκόνια και ακάλυπτους.

Είναι τραγικό και φαιδρό συνάμα σε μια χώρα της Ευρώπης, αξιωματική αντιπολίτευση να είναι ένα κόμμα που θαυμάζει τριτοκοσμικές κλεπτοκρατίες όπως η Βενεζουέλα, η Αργεντινή ή η Κούβα.

Η χώρα χρειάζεται ένα εθνικό σχέδιο ανασύνταξης της οικονομίας το οποίο θα είναι αποδεκτό από τη μεγάλη πλειοψηφία για πολλά χρόνια, με τη έννοια πως οι κυβερνήσεις που θα εναλλάσσονται στην εξουσία τα επόμενα 10-15 χρόνια δεν πρέπει να παρεκκλίνουν ουσιωδώς από αυτό.

Τόσο η παρούσα κυβέρνηση όσο και η παρούσα αντιπολίτευση είναι δομημένες σε μια καταστροφική μικροπολιτική αντιπαλότητα του ό,τι κάνει ο αντίπαλος είναι λάθος και όλοι παραλαμβάνουν «καμένη γη».

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει σαν η έξοδος στις αγορές να είναι η δημιουργία 1 εκατ. θέσεων εργασίας σε βιώσιμους τομείς και η αντιπολίτευση παραληρεί περί καταστροφής φτάνοντας στο σημείο στελέχη της να υποστηρίζουν πως το μνημόνιο εξασφάλιζε καλύτερους όρους δανεισμού.

Οι εξελίξεις έδειξαν πως η καταστροφή θα ήταν μεγαλύτερη και ενδεχομένως ανήκεστη αν στις εκλογές του ’12 είχαν επικρατήσει οι μηδενιστικοί βερμπαλισμοί των θιάσων ποικιλιών ορχούμενων.

Το πρόβλημα της χώρας είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί και συνδικαλιστές, ανεπάγγελτοι κυρίως και χωρίς εμπειρία στοιχειώδους διαχείρισης οτιδήποτε άλλου πέραν διορισμών και μηχανορραφιών απόσπασης επιδομάτων και πρόωρων συντάξεων. Να μην μιλήσουμε για την ροπή στη διαφθορά ως μέσω οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως πριν καταρρεύσει:

α) Φορολογικό κώδικα ο οποίο θα είναι σταθερός στα βασικά του σημεία για 10-15 χρόνια.

β) Επαναστατική μείωση της φορολογίας για να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας.

γ) Νέο νομικό κώδικα που δεν θα είναι χαοτικός και αντιφατικός…

δ) Δικαιοσύνη στην οποία οι υποθέσεις θα τελεσιδικούν σε λίγους μήνες.

ε) Φθηνή ηλεκτρική ενέργεια για ανταγωνιστική βιομηχανία. Το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ έχει καταφέρει να στραγγαλίσει το ανταγωνιστικό ενεργειακό κόστος. Στη χώρα θα πρέπει να ληφθούν σοβαρές στρατηγικές αποφάσεις για τον τρόπο που θα παραχθεί φθηνή ενέργεια, είτε με λιγνίτη, είτε από πυρηνικά εργοστάσια, είτε όποια άλλη μέθοδος τεκμηριωθεί…

ζ) Ασφαλιστικό σύστημα που θα επιτρέπει στη οικονομική δραστηριότητα να λειτουργεί αλλά και στους πολίτες να εξασφαλίζουν τους πόρους διαβίωσης όταν δεν θα μπορούν να εργαστούν.

η) Μικρότερο δημόσιο μακριά από τα κόμματα, χωρίς μονιμότητα με αμοιβές που θα συνδέονται με την αξιολόγηση και τη αποδοτικότητα.

Με λίγα λόγια η χώρα χρειάζεται μια επανάσταση προκειμένου να διατηρήσει μέρος του βιοτικού επιπέδου που κατέκτησε χάρη στην προσωρινή ευημερία με επιδοτήσεις και δανεικά.

Τα μνημόνια ελάχιστες αλλαγές έχουν καταφέρει μέχρι τώρα. Αν δεν προκάνουμε θα μας προκάνουν οι αντιφάσεις και δεν θα αποφύγουμε την κατάρρευση.

Οι επερχόμενες εκλογές θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην αναδόμηση του πολιτικού σκηνικού που έχει δρομολογηθεί ήδη. Πυξίδα της αναδόμησης θα πρέπει να είναι οι απαντήσεις στα παραπάνω επτά καίρια δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα.

Πηγή:www.capital.gr