Η παλιά πόλη της Βενετίας, με περίπου 58.000 κατοίκους, υποδέχεται σήμερα 80.000 τουρίστες την ημέρα. Δηλαδή 2.400.000 το μήνα, κοντά στα 30 εκατομμύρια το χρόνο. Μόνο μια πόλη.
Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν το μέγεθος του ψεύδους των εγχώριων κατσαπλιάδων, οι οποίες λες και απευθύνονται σε μαορί βγαίνουν να πανηγυρίσουν τα 17 και 18 εκατομμύρια τουρίστες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Σαν τα ψεύδη του Βενιζέλου για την ύπαρξη χαρατσιού στα ακίνητα σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψεύδος απ΄ αυτή την χοντρή παπάρα. Απλά σε κάθε πόλη πληρώνεις τις παροχές στους αντίστοιχους δήμους-ως εκεί.
Αλλά σε ποιον να δώσει λογαριασμό ο εγχώριος Ντέιβιντ Κόπερφιλντ Βενιζέλος, που κατάφερε να εξαφανίσει ένα ολόκληρο κόμμα μέσα σε ένα άλλο;
Όσο για την περιφερόμενη μεγαλομπεμπέκα Όλγα, μας θυμίζει κάτι φιγούρες από τις θρυλικές ειδικές ταινίες του ’70 στις οποίες όσο πιο λίγο μιλούσαν οι πρωταγωνίστριες, τόσο πιο πολύ ανέβαζαν το κασέ τους.
Πήρε την σκυτάλη ο πρωθυπουργός μας, o κολλητός του Μπαλτάκου, για να μιλήσει για την ανάπτυξη των εγχώριων χρεοκοπημένων ρεντρούμηδων.
Το πόσο επιτυχημένες είναι οι ξενοδοχειακές μονάδες στη χώρα μας μπορεί κανείς να το διαπιστώσει από το μέγεθος του δανεισμού που κουβαλάνε. Οι Έλληνες ξενοδόχοι στην πλειοψηφία τους είναι κάτι αντίστοιχο με τους εγχώριους μηντιάρχες που παράγουν φρούτα τύπου Μαρία Σπυράκη.
Όταν μόνο μια άθλια εφημερίδα έχει δανεισμό κοντά στα 70 εκατομμύρια ευρώ, αντί οι μηντιάρχες της να κάνουν χαρακίρι στο Σύνταγμα για την εξαπάτηση της κοινής γνώμης, έχουν το θράσος, μέσα από το κουκούλι της χλιδάτης ζωής τους, να περνάνε γραμμή στον κόσμο.
Αλλά βρίσκουν και τα κάνουν σε μια κοινή γνώμη που δεν έχει μάθει να χρησιμοποιεί το μυαλό της σαν υπερόπλο αντίστασης. Οι πιο πολλοί Έλληνες προτιμούν να πεθάνουν παρά να σκεφθούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη με τον Νίκο Δήμου. Είπε ο άνθρωπος το αυτονόητο για έναν γελοίο λαό που επιτρέπει στους χυδαίους εξουσιαστές να τον κοροιδεύουν με το «Άγιο Φως» κι άλλες τέτοιες ειδωλολατρικές παπάρες, στέλνοντας κοτζάμ C-130 για να το κουβαλήσει από τα Ιεροσόλυμα και να το παραλάβει ο Μαρκογιαννάκης στο νέο αεροδρόμιο της Αθήνας, δημιούργημα του σκληρά εργαζόμενου Λαλιώτη για το οποίο δεν αποδίδουν ούτε καν τον ΦΠΑ οι Γερμανοί.
Αντίστοιχη με τις παραθρησκευτικές φαντασιώσεις είναι και η φαντασίωση του δήθεν τουριστικού success story.
Αυτό που μένει στο τέλος είναι τα θαλασσοδάνεια των απαίδευτων στην πλειοψηφία τους ρεντρούμηδων και η μόλυνση του περιβάλλοντος εξαιτίας της χαμηλής ποιότητας του τουρισμού που ελκύει η χώρα μας.
Πέρυσι το καλοκαίρι στην Αντίπαρο η μπόχα από τους βέθρους έσκαψε κατά κύματα στα ρουθούνια της οικογένειας του Τομ Χανκς που έτρωγαν σε γνωστή τρατορία του λιμανιού. Στο ίδιο νησί τα βυτιοφόρα διασχίζουν μια «κρυφή» διαδρομή που καταλήγει σε μια ερημική παραλία, εδώ όπου τα περιμένει μια πρόχειρη εγκατάσταση σωληνώσεων που τους επιτρέπει να αδειάζουν το σκατό στη θάλασσα. Αλλά που να φθάσει αυτή η βρώμα στο Κολωνάκι;
Οι πιο ώριμοι τουριστικά προορισμοί του πλανήτη έχουν αρχίσει να προβληματίζονται εδώ και χρόνια για τον αριθμό των αφίξεων που μπορούν να φιλοξενήσουν αλλά και για την ποιότητα του τουρισμού.
Το ρεπορτάζ του Nils Grube που ακολουθεί, σε μετάφραση του Μανώλη Τσαγκαράκη, είναι αποκαλυπτικό:
Bερολίνο
Τους τελευταίους μήνες έχει αρχίσει μια ευρεία συζήτηση στο Βερολίνο για τις αρνητικές συνέπειες του τουρισμού στην πόλη. «Οι ξένοι επισκέπτες κατηγορούνται για τα ακριβά ενοίκια, τους θορυβώδης δρόμους και την αναταραχή στις γειτονιές και συνοικίες» αναφέρει ο Αυστραλοεσθονός δημοσιογράφος Joel Alas για τους αποκαλούμενους ως «party tourists» (τουρίστες που καταφθάνουν στη πόλη για να διασκεδάσουν) στη στήλη που διατηρεί στην εφημερίδα «Der Tagesspiegel».
Ο κος Alas έχει δίκιο αναφέροντας τις δυσκολίες του να κατηγορείς τους τουρίστες (ή ξένους) σαν τους κύριους αίτιους για αυτές τις ανεπιθύμητες εξελίξεις στις συνοικίες του Βερολίνου. Είναι όμως και γεγονός ότι ο συνεχώς αυξανόμενος τουρισμός επηρεάζει πάρα πολύ τις πόλεις και τα τελευταία 10 χρόνια μάλιστα ο αριθμός των διανυκτερεύσεων της μια νύκτας έχει αυξηθεί από 11 εκατομμύρια στα 21 εκατομμύρια. Ταυτόχρονα οι υποδομές του μάρκετινγκ και του τουρισμού έχουν επεκταθεί αισθητά αφήνοντας όμως αρκετά αναπάντητα ερωτήματα για τη διαχείριση του μεγάλου αριθμού των τουριστών και της επίδρασης τους, ειδικά στις γειτονιές κοντά στο κέντρο. Η κυρίως εστίαση στην ανάπτυξη και επέκταση της πόλης δεν αποτελεί βιώσιμη στρατηγική οπότε ο τύπος της διαχείρισης (των παραγόντων) θα επηρεάσει το πόσο επιτυχημένη θα είναι η ανάπτυξη που προαναφέραμε. Όλη αυτή η συζήτηση βέβαια δεν αφορά μόνο το Βερολίνο αλλά και άλλες πόλεις με παρόμοια
φαινόμενα.
Βενετία
Οι περισσότεροι ντόπιοι προσπαθούν να αντιμετωπίζουν τη δύσκολη πλέον καθημερινότητα τους με αξιοπρέπεια, ωστόσο το πόσο αγανακτισμένοι είναι φάνηκε από τη μεγάλη απήχηση που είχε ιστοσελίδα στο Facebook μιας ομάδας πολιτών, οι οποίοι απειλούσαν ότι εάν δεν ληφθούν μέτρα, δεν πρόκειται να πληρώνουν τα εισιτήρια στο υπερφορτωμένο δημόσιο σύστημα συγκοινωνιών.
Στη Βενετία για πολλές δεκαετίες ο Τουρισμός έχει οδηγήσει τους ντόπιους σε μια ιδιόμορφη εξορία, εξηγεί η Κα Francesca Perottoυπεύθυνη του Venetian Government Tourist Board. «Η πίεση στην μεσιτική αγορά για κατοικίες αυξήθηκε κατακόρυφα κυρίως λόγω της τάσης των τουριστών να επιλέγουν να μένουν σε σπίτια κατά τη διάρκεια της επίσκεψης τους. Οι αυξανόμενες τιμές έχουν ωθήσει πολλούς κατοίκους να μετακομίσουν μακριά από τη πόλη». Δυστυχώς καμιά δημοτική αρχή μέχρι τώρα δεν έχει βρει τη λύση γι’ αυτό το πρόβλημα συμπληρώνει η Κα Perotto. «Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η δημιουργία μιας βιώσιμης τουριστικής στρατηγικής που να ευχαριστεί και να καλύπτει την ποιότητα ζωής των Βενετών».
Η Δημοτική Αρχή προσπαθεί να απομονώσει «το ασταμάτητο μαζικό κύμα των τουριστών» επικεντρώνοντας την προσοχή τους στον «ποιοτικό τουρισμό». Έτσι οι επισκέπτες θα είναι πιο ενήμεροι για το πόσο μοναδική και εύθραυστη είναι η πόλη της Βενετίας. Μέσα από το διαδικτυακό τόπο www.veniceconnected.com οι επισκέπτες έχουν τη δυνατότητα να προγραμματίσουν και να οργανώσουν την επίσκεψή τους στη Βενετία με κάθε λεπτομέρεια. Η στρατηγική είναι να «διανεμηθούν» οι τουρίστες σε διάφορα μέρη της πόλης χωρίς να συνωστίζονται σε συγκεκριμένα μέρη μόνο. Επίσης μέσω ειδικών εκπτώσεων και προσφορών οι τουρίστες ενθαρρύνονται να επισκεφτούν τη πόλη σε διαφορετικές εποχές πέραν των περιόδων αιχμής.
Νέα Υόρκη
Η πόλη των 8,4 εκατομμύρια κατοίκων έχει κάθε χρόνο 48,7 εκατομμύρια επισκέπτες περιλαμβανομένου και μισό εκατομμύριο Γερμανούς. Υπάρχουν πολλά παράπονα από τους ενοίκους των διαμερισμάτων της πόλης καθώς μεμονωμένα διαμερίσματα ενοικιάζονται σε διαφορετικά άτομα που αλλάζουν σε σύντομα χρονικά διαστήματα – όπως γίνετε και στις κεντρικές περιοχές του Βερολίνου. Για να λυθεί αυτό το θέμα, η Δημοτική αρχή της πόλης αποφάσισε να απαγορεύσει στους πολίτες να ενοικιάζουν τα διαμερίσματά τους για χρονικά διαστήματα μικρότερα των 30 ημερών.
«Ο τουρισμός όμως δεν είναι το πραγματικό πρόβλημα. Οι περισσότεροι άνθρωποι μάλιστα γνωρίζουν ότι ο τουρισμός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομίας μας» δηλώνει ο Κος Heywood. Οι αντιπαραθέσεις είναι εξαίρεση. Περεταίρω μιλάει και για επιτυχημένες εκστρατείες όπως το πρόσφατο δημιούργημά τους, το «Just Ask The Locals» ή «Ρώτα του ντόπιους»: Οι τουρίστες θα πρέπει να ενθαρρύνονται να μιλάνε με τους ντόπιους και να ζητούν πληροφορίες
Παρίσι
Στις ακτές του ποταμού Σηκουάνα αυτό τον καιρό πληθαίνουν τα παράπονα από τους ντόπιους για την αυξανόμενη κίνηση λόγω του μαζικού τουρισμού δηλώνει ο διευθυντής του «Comité Régional du Tourisme Paris Ile-de-France». Η αντίδραση της πόλης του Παρισιού σε αυτό το φαινόμενο ήταν η δημιουργία χώρων παρκαρίσματος των τουριστικών λεωφορείων μακριά από το κέντρο καθώς και η απαγόρευση του πάρκινγκ έξω από την κεντρική εκκλησία του Notre-Dame. Έτσι κι αλλιώς τα περισσότερα τουριστικά μέρη γύρω στον ποταμό θα είναι προσωρινά «απρόσιτα» για τα αυτοκίνητα.
Τα 60 εκατομμύρια των ανθρώπων που επισκέπτονται κάθε χρόνο το Παρίσι δημιουργούν εντάσεις και διαφωνίες στα κοινωνικά και οικονομικά συμφέροντα των τουριστικών περιοχών. Στις δημοφιλής περιοχές όπως την Rive Gauche ή την Quartier de Belleville διεξάγονται συζητήσεις επί συζητήσεων για το πώς θα εξυπηρετηθούν και τα «νυχτοπούλια» που διασκεδάζουν όλο το βράδυ αλλά και οι μόνιμοι κάτοικοι που λογικό είναι να επιζητούν και την ησυχία τους. Αυτό ισχύει και για τους νεαρούς Παριζιάνους που κάνουν τη νύχτα μέρα: «Μας αρέσει να διασκεδάζουμε..!!!» όπως δηλώνει ένας παράγοντας του τουρισμού. Ο Δήμος του Παρισιού μάλιστα αναμένει την ολοκλήρωση μιας μελέτης σχετικά με την καλύτερη λύση για την εξισορρόπηση των στόχων και συμφερόντων αυτών.
Άμστερνταμ
Από την άλλη, η Γερμανική δημόσια συζήτηση ακούγεται σαν αστείο όπως αναφέρει ο Rob Savelberg Ολλανδός ανταποκριτής της ημερήσιας εφημερίδας De Telegraaf: «Το Βερολίνο λατρεύει την ενδοσκόπηση του. Εδώ και μόνο εδώ είναι το κέντρο του κόσμου. Πρέπει να έχουμε μια συνειδητοποιημένη και πολύ-πολιτισμική ζωή αλλά όχι πολλούς ξένους, ακόμα και αν αυτοί φέρνουν δουλειές και έσοδα σε μια ήδη πόλη που έχει χρέη της τάξεως των 60 δισεκατομμυρίων ευρώ».
Βέβαια, ο δημοσιογράφος παραδέχεται ότι ακόμα και στο Άμστερνταμ υπάρχει ο φόβος από τις επιπτώσεις που έχει η αυξημένη προσέλευση των τουριστών: «Ο μαζικός τουρισμός έχει πολλές αρνητικές συνέπειες» εξηγώντας ότι όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου θα δεις να περιφέρονται μεθυσμένοι Άγγλοι και Αμερικάνοι. Η επιθετική εμπορευματοποίηση της πόλης έχει μετατοπίσει και εκδιώξει πολλά μικρά μαγαζιά επηρεάζοντας την τοπική κουλτούρα του Άμστερνταμ οπού με δυσκολία μπορεί κανείς να διασκεδάσει χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει αρκετά χρήματα.
>Αυτά, για να μην πουλάτε χάντρες και καθρεφτάκια στους εγχώριους ιθαγενείς…
Από τον Βασίλη Μπόνιο kourdistoportokali.com
