Το στίγμα της πολιτικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, κυρίως από αυτούς που αντιπολιτεύονται τον Κουβέλη και παλεύουν για επιστροφή στην συγκυβέρνηση, περιγράφεται από μερικές φράσεις του Βασίλη Οικονόμου που δεν ψήφισε το πρώτο μνημόνιο για να ψηφίσει όλα τα υπόλοιπα. Γι’ αυτό και είναι αυτός με τον Ψαριανό και τον Παπαδόπουλο που παλεύουν για την Λυκούδια ΔΗΜΑΡ. Και θα την έχουν.
Ο Βασίλης Οικονόμου σε συνέντευξή του την Τετάρτη, ούτε λίγο ούτε πολύ παραδέχτηκε πως δεν υπάρχει ΔΗΜΑΡ αλλά μόνο 14 βουλευτές που πρέπει να αποκτήσουν προσανατολισμό.
Αυτό είναι το στίγμα που δίνουν οι εκπρόσωποι της “Ανανεωτικής”, “Εκσυγχρονιστικής” και “Κυβερνώσας Αριστεράς” μαζί.
Οι Ψαριανός, Οικονόμου, Παπαδόπουλος, Λυκούδης και από κοντά ο Τσούκαλης χτυπιούνται καιρό τώρα για την επιστροφή της ΔΗΜΑΡ στον κυβερνητικό πόλο των ακροδεξιών της Νέας Δημοκρατίας. Και συνυπολογίζοντας την ποιότητα του πόλου που θα προκύψει από τον επικείμενο ανασχηματισμό, ανυπομονούν να κυβερνήσουν ξανά με τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Μπαλτάκο, τον Βενιζέλο, τον Δένδια, τον Αθανασίου, και όλους εκείνους που έχουν κουρελιάσει το Σύνταγμα της χώρας.
Από την άλλη υπάρχουν και μερικοί βουλευτές (Αναγνωστάκης, Κυρίτσης, Πανούσης, Φούντα και Ψύρρας) που με κοινή τους δήλωση φαίνεται να κοιτούν σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς και όχι σε μια κυβέρνηση που στοχεύει να πατάξει την Αριστερά. Το αν όντως το πιστεύουν θα το δείξει η στάση τους και κυρίως οι πράξεις τους.
Το τέλος της ΔΗΜΑΡ είναι προδιαγεγραμμένο. Όταν για πάνω από ένα χρόνο παλινωδίες πότε δεξιά και πότε αριστερά, που λέει ο λόγος, είναι αδύνατο να μαζέψεις μετά τα σαρκοβόρα σκυλιά που μύρισαν αίμα και καρέκλες.
Διάβασα από τον Νίκο Σαραντάκο μια σύντομη ιστορική αναδρομή (ενώ πολύ διαφωτιστικά είναι και τα σχετικά σχόλια στην ανάρτηση του) στον τρόπο που κατάφερε ο Καραμανλής του 1980 να διαλύσει την ΕΔΗΚ από τα αριστερά του και την Εθνική Παράταξη από τα δεξιά του για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Επειδή η Ιστορία επαναλαμβάνεται πότε σαν φάρσα και πότε σαν τραγωδία, διαλέγετε και παίρνετε.
Το μόνο που έχει απομείνει από τη ΔΗΜΑΡ είναι όντως οι βουλευτές της. Υπάρχουν όμως και μερικοί βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, που σε αντίθεση με τους συνεχιστές του Μπίστη, τους έχει απομείνει και αξιοπρέπεια. Αν θεωρούν πως είναι αξιοπρεπές μία κυβέρνηση που έχει απολέσει την λαϊκή νομιμοποίηση να συνεχίσει το έργο της επειδή αποφάσισαν να την στηρίξουν βουλευτές που έχουν χάσει και τη δική τους, ιδού πεδίον δόξης λαμπρό.
Την Ιστορία μπορεί να την γράφουν οι νικητές. Όμως σήμερα η Ιστορία γράφεται καθημερινά μέσα από δίκτυα και ενημερωμένους πολίτες.
Κανείς δεν θα ξεχάσει αυτούς που θα σχηματίσουν τελικά κυβέρνηση με αυτή τη Νέα Δημοκρατία και αυτό το ΠΑΣΟΚ. rebeliskos
