ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Εδώ Μιλάμε και Γράφουμε Ελληνικά

Άμστερνταμ

Αυγούστου 24, 2014 pitsiriki1

Εγραψε: Pitsirikos Σύντεκνε καπετανιστή («Σύντροφε καπιταλιστή» στα κρητικά) πιτσιρίκο! Σου γράφω από το όμορφο Άμστερνταμ όπου, σύγχρονος αρουραίος κι εγώ, το έσκασα, τώρα που το βουλιάζον καΐκι της Ελλάδας όχι απλά μπάζει νερά άλλα κινδυνεύει να μετατραπεί σε ενυδρείο.

Όντας λοιπόν κι εγώ περήφανα μετανάστης, παίζω το παιχνίδι του «βρες τις διαφορές», ψάχνω μανιωδώς να καταλάβω γιατί απέτυχε η Ελλάδα τόσο παταγωδώς.

Καταρχήν, να πω πως έχω τη χαρά να δουλεύω ως μέλος μιας διεθνούς ομάδας και φυσικό είναι η κουβέντα συχνά να παρεκκλίνει προς πολιτικές κατευθύνσεις. Αυτό μου δίνει μια εξαιρετική ευκαιρία να διαπιστώσω παράλληλες και αποκλίνουσες τάσεις…

Άλλα ας αρχίσουμε με την ίδια την πόλη:

Το Άμστερνταμ είναι κυριολεκτικά ο εφιάλτης του χρυσαυγίτη, μια και οι μετανάστες είναι ίσως περισσότεροι από τους ντόπιους. Ελάχιστοι σε κοιτάζουν περίεργα ανάλογα με την εθνικότητά σου, και κανένας δεν κράζει για την καθαρότητα του Ολλανδικού γένους, ίσως γιατί, σε αντίθεση με την Ελλάδα, υπάρχει λίγη σχετική ιστορική γνώση και αυτογνωσία όσον αφορά την τοπική ανταλλαγή σπέρματος.

Ίσως η κατάσταση είναι η εξαίρεση μια και οι Αμστερνταμνιώτες (;) θεωρούνται λίγο ρέμπελοι από τους υπόλοιπους Ολλανδούς και υπάρχει και εδώ ένα δεξιό κόμμα με τις γνωστές φανφάρες «οι κακοί μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές» – που ωστόσο δε μαχαιρώνει κόσμο στους δρόμους – και που συγκεντρώνει ένα περίπου 10%.

Βέβαια, νομίζω πως πέρα από την επιφάνεια, ο ασφαλής τρόπος να σφυγμομετρήσεις το ξενόφοβο κλίμα της περιοχής είναι να ψάξεις σπίτι, μια και από την εκεί αντιμετώπιση μπορείς να πάρεις περισσότερες πληροφορίες.

Εκεί υπάρχει όντως μια μικρή ανισότητα αλλά σίγουρα κανείς δεν σου πουλάει κοτέτσια σαν διαμερίσματα.

Εδώ, παρεμπιπτόντως, οφείλω να συμπληρώσω πως σε πείσμα της τρομακτικής αντιγερμανικής προπαγάνδας που μαίνεται την Ελλάδα, τα πάμε εξαιρετικά καλά με τον Γερμανό συγκάτοικό μου. Όχι πως δεν διαφωνώ με την γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, άλλα δεν πέφτω στην παγίδα της εξουσίας να βάλει τους εργάτες να σφαχτούν μεταξύ τους με γελοία εθνικά και γενικευτικά προσχήματα.

Άλλα παρεκκλίνω…

Από την ομάδα μου, είχα την ευκαιρία να ακούσω για την κατάσταση στην περήφανη Ισλανδία, όπου, μετά την εντυπωσιακή πόρτα που τάισαν το ΔΝΤ, έστειλαν κάποιους πολιτικούς και τραπεζίτες στη φυλακή.

Δυστυχώς, το κόμμα που επέτρεψε στην κρίση να φτάσει στα τότε επίπεδα είναι ακόμα στην εξουσία, κάνοντας, surprise, surprise, συγκυβέρνηση με ένα άλλο κόμμα.

Μιλώντας με έναν Ισλανδό καλλιτέχνη, διαπίστωσα σε τι βαθμό η κυβέρνηση τους, με τις χρηματοδοτήσεις της, διαιωνίζει την εμπορευματοποίηση μιας εξωραϊσμένης πολιτιστικής κληρονομιάς και ιστορίας ως εξαγωγή «πολιτιστικού προϊόντος».

Αντίστοιχα με το πώς πουλάμε τους αρχαίους μας, αυτοί πουλούν Βίκινγκς και Τρολλς, με λίγο έδαφος για πραγματική καλλιτεχνική έκφραση.

Στην μακρινή Αυστραλία, το βαθιά διαπλεγμένο με τα ΜΜΕ κυβερνών κόμμα καταφέρνει να διατηρηθεί στην εξουσία απλά και μόνο χρησιμοποιώντας τους μηχανισμούς προπαγάνδας, ενώ η περιβαλλοντική κρίση, για την οποία όλοι σφυρίζουν αδιάφορα, αρχίζει να δείχνει ήδη καταστροφικά σημάδια στη χώρα.

Στον αντίποδα, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η Αμερική αρχίζει και μοιάζει όλο και περισσότερο με σύγχρονη δυστοπία, με χριστιανούς εξτρεμιστές, στρατιωτικοποίηση των δυνάμεων καταστολής, καταφανή μαζική προπαγάνδα από τα ΜΜΕ και με το οικονομικό χάσμα μεταξύ τάξεων να αυξάνεται.

Όλα αυτά πιτσιρίκο δείχνουν λίγο πολύ κάποια πράγματα…

Διαπλοκή και καπιταλισμός μαίνεται τον κόσμο παντού…

Παντού, σε γενικές γραμμές, ο κόσμος λατρεύει κυρίως σεξ, μπύρα, ποδόσφαιρο και σινεμά.

Παντού υπάρχει λίγη πραγματική συμμετοχή του απλού κόσμου ως παίκτη στην οικονομία, πέρα από το ρόλο του καταναλωτή φυσικά.

Τελικά ακόμα δεν έχω καταλάβει πως γίνεται και τα σκατώσαμε τόσο επικά σε αυτή τη χώρα.

Επειδή σίγουρα υπάρχει κάτι διαφορετικό στην κουλτούρα μας (δεν πέφτω στο σφάλμα να εξισώσω τους πάντες γιατί αυτό σημαίνει πως δεν έχει νόημα κάποια αντίδραση) και επειδή λατρεύω τα cliffhangers και επειδή ως καλός επιστήμονας χρειάζομαι περισσότερα δεδομένα για να αποφανθώ, νομίζω θα διακόψω την ανταπόκρισή μου εδώ.

Εύχομαι καλή συνέχεια στα ταξίδια σου, να είναι γεμάτα όμορφες εμπειρίες, και σε όσους σε διαβάζουμε κάθε πρωί για τη δόση της ραντομιάς μας να κουραστούμε από την υπερβολική δόση γελοιοποίησης χωρίς δράση σύντομα…Το χιούμορ σίγουρα είναι καλό ιατρικό άλλα για πόσο;

Α.

ΥΓ: Εδώ να σημειώσω πως το να φοβάσαι να κινηθείς ενάντια στο Ελληνικό φασιστικό κράτος δεν είναι ντροπή (ευτυχώς είμαι εκτός Ελλάδας γιατί διαβάζω για κάτι ωραία νομοσχέδια που ποινικοποιούν την εξύβριση του πολιτεύματος). Ίσως όμως η μαζική παραδοχή του φόβου δράσει καταλυτικά…Φυσικά από το σχετικά ασφαλές σαλόνι μου μπορώ να γράψω ότι νου θετική χαζομάρα θέλω οπότε μάλλον πρέπει κλείνω στα αλήθεια τώρα. Αντίο!

(Αγαπητέ φίλε, έτσι είναι τα πράγματα. Όπως τα γράφετε, η αποτυχία της Ελλάδας παίζει να είναι και αντίσταση στον καπιταλισμό. Αν και δεν απέτυχε η Ελλάδα, οι Έλληνες αποδείχτηκαν λίγοι και θλιβεροί. Προσωπικά, κουράστηκα με τις διαπιστώσεις και τις αναλύσεις περί Ελλήνων, ξένων και εξωγήινων -ανάλυση παράλυση-, γιατί θα τα τινάξουμε και ακόμα θα αναλύουμε. Οπότε, ας ζήσουμε. Στην Ελλάδα, στο Άμστερνταμ, στην Ισλανδία, στην Αυστραλία, όπου να “ναι. Να ζήσουμε, όμως. Γιατί, όπου να “ναι, θα έρθουν οι σατανικοί τζιχαντιστές να μας πάρουν τα κεφάλια μαζί με τα προβλήματά μας. Να είστε καλά.)