Η Άννα

286370-wallpaper_ill67
Εγραψε:    Αγαπητέ Πιτσιρίκο, επειδή ο Αύγουστος, ο πιο ερωτικός μήνας του χρόνου όπως συνηθίζεται να λέγεται, σε λίγες μέρες τελειώνει και όσο λούστηκε, λούστηκε» μες την αστροφεγγιά», σου στέλνω τη μικρή, έμμετρη, ιστορία αγάπης της Άννας, σαν σπονδή στη μνήμη του και στη μνήμη των καλοκαιρινών ερώτων που ενέπνευσε.

Η Άννα τα θλιμμένα πρωινά
πήγαινε στον παλιό το Φάρο,κάτω
κι έφευγε με τα μάτια γιορτινά
και με μαλλιά βρεγμένα κι άνω κάτω

Η Άννα τα κλεμμένα πρωινά
στάζοντας όλη έρωτα και τρόμο
στο σπίτι της γυρνούσε απ΄τα στενά
κι απόφευγε της δημοσιάς το δρόμο
γιατί
έτσι λουσμένη όπως ήτανε με φως
φοβόταν μη ρωτάει ο κόσμος τι και πώς

Ελάχιστη σημασία έχει ποια είναι η Άννα του στιχουργήματος. Μπορεί να είναι κάποια γυναίκα μιας άλλης εποχής, τότε που ο έρωτας, γενικά, ήταν αμαρτία, μια άπιστη σύζυγος κάθε εποχής ή ακόμα κι εκείνο «Το κορίτσι της παραλίας», με τα μελαγχολικά μάτια που γεμίζει τρόμο, νιώθοντας πως κατακυριεύεται ολόκληρη η ύπαρξή του από «ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας».

Σημασία έχει, μιλώντας πλέον με όρους αληθινής ποίησης,πως η αγάπη της Άννας, όπως και του καθενός μας, δεν ήταν άλλη από εκείνη στη «Φυγή» αφού,

Η αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δεν θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος

Κι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια
κι αν αγκαλιάσαμε μ” όλη τη δύναμή μας ξένους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας
με την ανάσα εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός
να κρατηθούμε μέσα στη φυγή
(απόσπασμα από το ποίημα «Φυγή» του Γ.Σεφέρη)

Καλό βράδυ

Α.Ξ.

(Αγαπητή φίλη, Άννα είναι το αγαπημένο μου όνομα. Δεν ήταν πάντα, έγινε ένα καλοκαίρι. Να είστε καλά.)