Μία μέρα που ηταν νυχτα

nd

Κοίτα να γυρίσεις τον χρόνο πίσω, ακριβώς στο σημείο που τίποτε δεν σε φόβιζε και δεν σε ένοιαζε όταν οι επιλογές σου ήταν οι δύσπεπτες επιλογές για τους άλλους. Εφόσον έφθασε η στιγμή να χωρέσεις όλα τα χρόνια μέσα σε ένα κουτί, έφθασε κι η ώρα να ανοίξεις το κουτί. Άρχισε να πετάς τα περιττά ακόμα κι  εκείνα που γυάλιζαν και σε έκαναν για μια στιγμή να νιώσεις βασιλιάς.  Θα φθάσει η στιγμή να σχίζεις τις φωτογραφίες κρατώντας μόνο τα πρόσωπα αυτών που αξίζει να μείνουν στην δικιά σου ιστορία. Δηλαδή, αυτών που καθάρισαν τα χέρια σου από το αίμα και αυτών που δεν φοβήθηκαν να σε αντιμετωπίσουν όταν όλα σκοτείνιαζαν τριγύρω. Θα μείνουν ελάχιστοι. Όσο για τους υπόλοιπους ρίξε και κανένα δάκρυ. Όχι γιατί τίποτε δεν κατάλαβαν, αλλά για τον πολύτιμο χρόνο σου που ξόδεψες να καταλάβουν….