ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Ο τίτλος του post δεν αναφέρεται στη Ρεπούση, αλλά στη γενικότερη κατάσταση την οποία αδυνατώ να περιγράψω διαφορετικά. Από κάπου, όμως, πρέπει να το ξεκινήσω. Όπως βλέπουμε και στη φωτογραφία, η βουλευτής Μαρία Ρεπούση είχε εκφράσει μέσω twitter την απορία – για κάποιους παράπονο – ότι δεν έγινε κάποια πρόταση χρηματισμού στους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ.

Δεν πέρασαν 2 ημέρες και κοτζάμ πρωθυπουργός έσπευσε να διορθώσει αυτό το λάθος. Πρότεινε στην κυρία Ρεπούση, στους υπόλοιπους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ, στους πέριξ της ΔΗΜΑΡ ανεξάρτητους και στους ανεξάρτητους γενικά βουλευτές να ψηφίσουν για πρόεδρο της Δημοκρατίας με αντάλλαγμα μία κυβερνητική θέση.

Πέρα από την αύξηση του ρευστού που επιφέρει μία υπουργοποίηση, δίνει επίσης τη δυνατότητα υπογραφής συμβάσεων, απευθείας αναθέσεων έργων, διορισμών και βολεμάτων. Δεν ξέρω αν αυτά είναι περισσότερα από 700.000€ , πάντως αν επενδύσεις σωστά στην κυβερνητική σου θέση, βγάζεις πολλά.

Σήμερα, λοιπόν, παρακολουθήσαμε ως λαός όχι το πώς εκτρέπεται η Δημοκρατία και το Σύνταγμα, αλλά το πώς ανατρέπονται στην κυριολεξία και πέφτουν στο γκρεμό. Ζούμε θλιβερές στιγμές. Ο χρηματισμός βουλευτών και οι συνδιαλλαγές γίνονται πλέον σε live μετάδοση. Δε νομίζω ότι μετά το σημερινό διάγγελμα – απόπειρα χρηματισμού του πρωθυπουργού προς βουλευτές έμειναν και πολλά να συζητήσουμε.

Μπορούμε, όμως, να εξηγήσουμε κάποια πράγματα. Λίγο πριν την πρώτη ψηφοφορία για πρόεδρο της Δημοκρατίας, 8 βουλευτές είχαν καταθέσει κείμενο που μιλούσε για την ανάγκη εθνικής συμφωνίας – συνεννόησης για Εκλογή Προέδρου, Αναθεώρηση του Συντάγματος, Ανάγκη διευθέτησης του χρέους και Εκλογές. Ως γνωστόν πήγε άπατο.

Με το που έσκασε η υπόθεση Χαϊκάλη, διαδόθηκε ότι το θέμα έπεσε πάνω στη «νέα προσπάθεια συλλογής υπογραφών βουλευτών που θα πρότειναν βήματα για την επιστροφή στην ομαλότητα». Από την προεργασία που είχε γίνει για την υποβολή σχετικού κειμένου, η εκτίμηση των βουλευτών που πήραν την πρωτοβουλία ήταν πως οι υπογραφές μπορεί να έφθαναν τις είκοσι. Ανάμεσα στις προτάσεις που θα περιλαμβάνονταν στο κείμενο θα ήταν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, ο προσδιορισμός της ημερομηνίας διεξαγωγής εκλογών και η ολοκλήρωση της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης. Το νέο κείμενο φιλοδοξούσε να αποτελέσει ένα νέο οδικό χάρτη συνεννόησης.

Αυτό το κείμενο δεν πρόλαβε να κατατεθεί, είναι βέβαιο όμως πως θα πήγαινε άπατο με τη σειρά του. Και τα δύο κείμενα των βουλευτών αυτών προϋπέθεταν να γίνουν αποδεκτοί οι όροι και από τη ΝΔ και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Η άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δεδομένη. Τι απέμενε, λοιπόν; Μα φυσικά να γίνει η πρόταση από τον πρωθυπουργό. Μία πρόταση που θα περιελάμβανε έναν «οδικό χάρτη συνεννόησης», στον οποίο θα περιγραφόταν η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, ο προσδιορισμός της ημερομηνίας διεξαγωγής εκλογών και η ολοκλήρωση της διαδικασίας συνταγματικής αναθεώρησης. Ω τι σύμπτωση!

Με αυτή την κίνηση του πρωθυπουργού, εξαλείφεται η ανάγκη παρουσίας του παράγοντα ΣΥΡΙΖΑ στην εξίσωση και τη θέση του παίρνει η συμφωνία των 20 βουλευτών. Αυτοί οι βουλευτές, λοιπόν, που αγωνιούσαν για την «επιστροφή στην ομαλότητα» δε χρειάζεται πλέον να φαίνονται ως διοργανωτές της ανωμαλίας που επιχειρείται. Απλώς μπορούν να δηλώσουν ότι «ανταποκριθήκαμε στο τιμητικό κάλεσμα του πρωθυπουργού να σώσουμε τον τόπο». Εδώ, βέβαια, διαφεύγει σε όλους το γεγονός ότι «στας κρισίμους περιόδους μιας χώρας» τη λύση καλείται να επιλέξει ο λαός και όχι ο κάθε νεροκουβαλητής του Σαμαρά. Ψιλά γράμματα για τα καθεστώτα.

Υπάρχει πάντως μία μικρή αποριούλα. Τί θα γίνει αν στο αγωνιώδες κάλεσμα του πρωθυπουργού δεν ανταποκριθούν μόνο οι του δημοκρατικού τόξου, αλλά και ο Μπούκουρας με τον Αλεξόπουλο; Θα ανταμειφθούν με κυβερνητικές θέσεις και αυτοί; Γιατί όχι; Η εθνική σωτηρία όλους τους χρειάζεται, σωστά;

Όλα αυτά βέβαια θα πρέπει κυρίως να απασχολήσουν τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που όλο αυτό το διάστημα περίμεναν να γίνουν υφυπουργοί ή και υπουργοί για να στείλουν τη φωτογραφία από την ορκωμοσία, στο χωριό. Στην περίπτωση που οι 180 βρεθούν κι αρχίσουν να παίρνουν τα πόστα, τότε συγγνώμη, αλλά οι κυβερνητικοί που ξεπούλησαν τη συνείδησή τους για μια ελπίδα υπουργοποίησης θα φανούν στα μάτια μας πολύ μαλάκες! Και κυρίως στα μάτια όλων των χωριανών που περίμεναν τη φωτογραφία από την ορκωμοσία.

Σε κάθε περίπτωση, απεύχομαι τη συγκέντρωση 180 βουλευτών στην τρίτη ψηφοφορία. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα πιστεύω ότι θα βρεθούν. Ειδικά από τη στιγμή που τους απευθύνθηκε αυτή η «τιμητική πρόσκληση πανστρατιάς» από τον πρωθυπουργό και αυτοί το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να «σώσουν την πατρίδα». Αν συμβεί, την επουτσίσαμε αδέλφια!   ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ