ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ

Όταν δυόμισι χρόνια πριν, στους δέκτες μας εμφανίζονταν παιδάκια να αγωνιούν για την πορεία της χώρας ρωτώντας τον δάσκαλο «και η Ελλάδα κύριε» αρκεστήκαμε στον χαβαλέ. Υπέρ πίστεως της πατρίδας, βεβαίως-βεβαίως, και της διάσωσης του κόσμου. Τελικά η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να αποτρέψει την συντέλεια του κόσμου το 2012. Για την ακρίβεια δεν την απέτρεψε. Την επιμήκυνε. Για να επιστρέψει στις αρχές του 2015.

Σαν πιστός στρατιώτης, ο Σαμαράς σήμερα βγήκε στις αλάνες για να παίξει μπάλα στο γήπεδο που φτιάχνει για τον μικρό Νικόλα, και να καταλήξει να πίνει τον καφέ της παρηγοριάς στο σπίτι του Νικόλα, μαζί με τον μπαμπά του, τη μαμά του και όλο του το σόι. Λογική συνέχεια.

Εκεί λοιπόν που παρακολουθούσαμε τον Σαμαρά να πηγαινοέρχεται σε αλάνες και σπίτια και να προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους πως «κακό το ΣΥΡΙΖΑ» και λέγαμε πως τα έχουμε δει όλα, το δημιουργικό (εάν μπορεί κανείς να το πει έτσι) της Νέας Δημοκρατίας έβγαλε αυτό τον αριστουργηματικό καζαμία.

Κρατώντας λοιπόν σφιχτά στο δεξί τους χέρι την… Ιστορία τους, μας ανακοίνωσαν πως αυτή γράφεται με δύο τρόπους.

Η δική τους, λέει, έχει καταγάλανους ουρανούς κι αστέρια ευρωπαϊκά, δισεκατομμύρια ευρώ και χιλιάδες θέσεις εργασίας καθώς και την γιορτή του Πάσχα!

Η άλλη, η συριζαίικη, έχει φωτιές και καταστροφές, αγορές που κλείνουν και μαύρες τρύπες που καταπίνουν μισθούς και συντάξεις, στεγνά ΑΤΜ και βενζινάδικα και μια σημαία που πέφτει.

Τόσα χρόνια μελέτη της Ιστορίας, και μάλιστα των ναζί και των δοσίλογων, ο Άδωνις σίγουρα φάνηκε χρήσιμος σε αυτό το γράψιμό της.

Όμως, μπορεί η Ιστορία να είναι ίδια και για όσους στηρίζουν και στηρίζονται στους μεγαλοεργολάβους και τα παράνομα τηλεοπτικά τους κανάλια, και ίδια για όσους έρχονται να τους ελέγξουν;

Μπορεί η Ιστορία να είναι ίδια για όσους πλουτίζουν στην πλάτη των απλών εργαζόμενων, και ίδια για όσους τρώνε τα γόνατα και τα χέρια τους για τρεις κι εξήντα κι ανασφάλιστοι;

Μπορεί να είναι η Ιστορία ίδια για όσους καταφέρνουν πάντα να μένουν ανέγγιχτοι και τακτοποιημένοι και για όσους αναγκάζονται να αποχαιρετήσουν οικογένειες και φίλους για μια καλύτερη τύχη ως μετανάστες;

Δεν υπάρχουν δύο Ιστορίες. Η Ιστορία είναι μία. Ερμηνείες της μόνο υπάρχουν πολλές.

Αυτό που σίγουρα υπάρχει είναι δύο κόσμοι.

Στη μία όχθη βρίσκονται όσοι κυβερνούν τον τόπο εδώ και σαράντα χρόνια, έχοντας παραλάβει από μία χούντα που φρόντισε η εξουσία των προηγούμενων… σαράντα χρόνων να μην πέσει σε λάθος χέρια.

Στην άλλη βρίσκονται όλοι όσοι δεν αντέχουν άλλο να συμβιβάζονται στην ιδέα του «Έτσι ήταν πάντα. Τι να κάνουμε; Έτσι τα βρήκαμε». Και είναι πολλοί σε αυτή την όχθη πια. Είναι αμέτρητοι για την ακρίβεια μαζεύονται κι άλλοι.

Εάν μόνο μπορούσαν να συμφωνήσουν να αγωνιστούν και μαζί, θα ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της σύγχρονης Ιστορίας.

Και κάποια στιγμή, και μάλιστα σύντομα, θα το κάνουν.

Το μόνο που είναι στο χέρι των ηγεσιών τους είναι το εάν η Ιστορία θα τους καταγράψει ως φορείς της αλλαγής ή ως αναπόσπαστο κομμάτι του καθεστώτος που καταρρέει.

υγ. Τελικά την Δευτέρα, μετά τις εκλογές, η φύση θα μας κάνει το μεγαλύτερο δώρο. Γιατί ως γνωστόν ο κόσμος συνεχίζει να γυρίζει ότι και να γίνει.

Μπορεί η NASA και οι διαστημικές εταιρείες να καθησυχάζουν πως ο αστεροειδής θα περάσει… ξυστά από τη γη, όμως εμείς ξέρουμε.

Το ξημέρωμα της Δευτέρας, όλοι αυτοί αγωνιούν για το τέλος του κόσμου (τους) ξέρουν πως θα μετρούν τα κομμάτια τους. Γι’ αυτούς θα είναι χειρότερα από μία φυσική καταστροφή, χειρότερα από τον αστεροειδή στα κεφάλια τους.

Γιατί τα υλικά του ΣΥΡΙΖΑ θα κουβαλάνε ιούς που θα τελειώσουν τον διασωληνομένο κόσμο τους, και μικρόβια. Χιλιάδες μικρόβια που θα γεννήσουν καινούρια ζωή.

Πιο καθαρή και πιο ανθρώπινη.     https://rebeliskos.wordpress.com/