Είμαστε ο κάθε ψίθυρος του Συντάγματος

wpid-wp-1444162235474.jpeg

Αυτά που ακούστηκαν από το στόμα του Αλέξη Τσίπρα το απόγευμα της Δευτέρας, αναμφισβήτητα δεν είχαν καμία σχέση με τα όσα περιελάμβαναν οι προγραμματικές δηλώσεις του περασμένου Φεβρουαρίου. Μάλιστα, θα ήταν απολύτως εύστοχο εάν ο νέος κειμενογράφος του πρωθυπουργού είχε αντίστοιχη έμπνευση με του προηγούμενου, και τον έβαζε να πει πως «είμαστε η κάθε λέξη του τρίτου μνημονίου».

Επιτρέψτε μου. Η παραπάνω παρότρυνση δεν εκπορεύεται από κάποια μνησικακία (ή… μνημονιοκακία) και κανενός είδους ειρωνεία.

Είναι απλώς απόλυτη αλήθεια, ή έστω μέρος της, πως μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, η πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης και συνολικότερα της σύνθεσης του ελληνικού κοινοβουλίου δηλώνουν πίστη και υπακοή στα όσα οι δανειστές επέβαλαν το βράδυ της 12ης Ιουλίου.

Αποκωδικοποιώντας μάλιστα την αποφασιστικότητα του Αλέξη να κάνει τα απαραίτητα ώστε μετά τις εκλογές που θα γίνουν σε είκοσι μήνες, η επόμενη Βουλή να είναι αναθεωρητική, αρκετές λέξεις του τρίτου μνημονίου θα γίνουν, μοιραία σχεδόν, και λέξεις του Συντάγματος.

Στις προθέσεις του πρωθυπουργού είναι, γενικότερα, το κράτος και η κυβέρνηση να εποπτεύσει ώστε να γίνει με τον δικαιότερο τρόπο η εφαρμογή της συμφωνίας.

Αυτή του ωστόσο η πρόθεση για Δικαιοσύνη, ακυρώνεται από το ίδιο το περιεχόμενο της συμφωνίας, αφού η βάση του είναι η άδικη κατανομή της.

Βέβαια, καλό είναι εάν στις διοικήσεις των τραπεζών μπουν κρατικά στελέχη, ή εάν στο τιμόνι του ΤΑΙΠΕΔ κάθεται κάποιος αριστερός.

Όμως, δεν μπορεί να παραγνωρίσει κανείς πως αυτοί οι άνθρωποι θα ανακεφαλαιοποιήσουν τις τράπεζες με ένα κεφάλαιο που θα μπει στο λογαριασμό των φορολογούμενων για τα επόμενα εκατό χρόνια (μετά και την όποια επιμήκυνση), ή θα φροντίσουν ώστε από κάθε ιδιωτικοποίηση να μείνει και ένα ξεροκόμματο στις τοπικές κοινωνίες.

Πως μπορεί όμως να μη βλέπει κανείς πως κάτω από το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρείται η ισοπέδωση κάθε εναλλακτικής, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά για το ίδιο το σύστημα;

Ο μονόδρομος πλέον στηρίζεται σε καθάρια επιχειρήματα, των ιδεολογικών του αντιπάλων, και όχι δικά του. Αυτό είναι και το ατού που που προσφέρει ο Τσίπρας και η κυβέρνησή του στους δανειστές.

Ο Αλέξης και ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το απόλυτο success story. Όχι του Σαμαρά. Ούτε του Βενιζέλου.

Είναι η ιστορία επιτυχίας του ίδιου του μνημονίου, που με σθένος και υπομονή, επέμεινε να επιχειρεί να ηγεμονεύσει στα πράγματα της χώρας. Και πέτυχε.

Το θλιβερό της ιστορίας, είναι πως το σύνθημα που ο Αλέξης ζωντάνεψε τον Φεβρουάριο, έπρεπε να αντηχεί απ’ άκρη σ’ άκρη στη χώρα, στα στόματα εκατομμυρίων.

«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος».

Προς το παρόν, είμαστε ο κάθε ψίθυρος. Όχι του Συντάγματος, αλλά της πλατείας του.

https://rebeliskos.wordpress.com/2015/10/06