Μη μου μιλάς λοιπόν για μοναξιά,

wpid-wp-1445312837091.jpeg

Πόσο όμορφα ζουν, πόσο όμορφα πεθαίνουν τα πράγματα απόψε
Τρέμουν μέσα στα μάτια της ερημίας τα φυλλώματα..Της επιβίωσης ο δρόμος πάντα βαθύς, αρκεί να μην πονά η μνήμη. Δεν είναι παραίσθηση ο ήχος της θάλασσας το ηλιοβασίλεμα,
η αλαζονεία μόνο σκορπίζεται σε συντρίμμια πορφυρά . Πίσω από φώτα που τρεμοσβήνουν απλώνεται
της θυσίας ο ορίζοντας,.τόπος κρυφός για να σκηνώσει η παρουσία.
Μη μου μιλάς λοιπόν για μοναξιά,
επέζησα από αυτόν τον θάνατο.
Λάμπουν οι νύχτες γαλήνια και απροσδόκητα,.όταν στις πληγές ψηλαφούν το φως τα δάχτυλα.

έγραψε το πιτσιρίκι