Ποίημα Εξοχικόν

Οκτωβρίου 06, 2015   pitsiriki1
wpid-wp-1444152344647.jpeg

Εγώ είμαι ήρωας του είπα και του τόνισα το Εγώ
Δυόσμο μάζευα, αυτός αντίδια
Αυτός μου χίμηξε ως
Αλαφροΐσκιωτος καλός
Όλο λίπος και κόκαλα
Για τη σύζυγο μάζευε χόρτα
Δίπλα στα υγρά μπακακάκια
Για μιαν όμορφη
Που κατούρησε εδώ
Μιαν ωδή της αξίζει μου είπε
Λιθαράκι ζεστό για εμάς
Τους φαλλικούς Λανσελότους
Αφρός, ύφαλα, αλισίβα
Να γουρμάσουν οι φίλιοι καρποί της
Του λέω, οι λύκαινες
Με τα οχτώ τους βυζιά και τις ρόγες
Ναι μου λέει
Σωστά ομιλείς
Ο κυκλοθυμικός των αγρών
Να υπομένομεν πρέπει κι εμείς
Οι τρελοί
Τρώες να γίνομεν και λαγνικοί
Τη διαιώνια τέχνη των δούρειων ίππων
Προσμένοντας
Γύμνια γυμνής
Τις δεσιές
Το ξαλάφρωμα
Το ποιηματάκι των σπλάχνων αυτής

https://dromos.wordpress.com/2015/10/06/

Posted in: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΡΧΙΚΗ

  • Το blog μου

  • Αρχείο

  • Κατηγορίες

  • ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

  • Δημοφιλή